ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 690

“มา ทุกคนเตรียมถ่ายได้เลย เจ้าบ่าวเจ้าสาวมองกล้องนะครับ....”

เสียงของช่างภาพดังขึ้น และญาธิดาก็สวมบทบาท โพสต์ท่าอย่างสง่างาม พร้อมกันนั้นก็ลดเสียงลงแล้วถามว่า "ทำไมจู่ๆ คุณถึงยอมถ่ายล่ะ"

“ก็ดูไม่เลว ผมยากลองดู” ภวินท์ตอบอย่างใจเย็น

เมื่อได้ยินดังนั้น เธอที่กำลังเปลี่ยนท่าอยู่นั้นก็หยุดลง “คุณกับ... เอ่อ ห้าปีก่อน คุณไม่ได้ถ่ายรูปแต่งงานเหรอ?”

“คุณเองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

เป็นความจริงที่ในเวลานั้นเธอแค่จดทะเบียนกับธีทัตอย่างเรียบง่าย ไม่ได้มีพิธีแต่งงานด้วยซ้ำ แล้วยิ่งถ่ายพรีเวดดิ้งยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ต่อมาหลังจากนั้นเมื่อจะจัดงานแต่งงานชดเชย ธีทัตก็เสนอไอเดียให้ถ่ายรูปแต่งงานอยู่หลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ต้องล่มไม่เป็นท่าเพราะเรื่องจุกจิกเล็กๆน้อยๆ

นี่จึงเป็นการถ่ายรูปแต่งงานครั้งแรกของภวินท์ และเป็นครั้งแรกของเธอด้วย

ช่างภาพที่อยู่ด้านข้างเห็นว่าเธอมีอาการไม่ดี จึงตะโกนว่า "เจ้าสาวและเจ้าบ่าวสนิทสนมกันมากกว่านี้หน่อยครับ เจ้าบ่าวกอดเอวเจ้าสาวไว้ เดี๋ยวเรามาเริ่มถ่ายใหม่นะครับ!"

ภวินท์โอบเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าสีหน้าของเขายังคงไม่แยแสเมื่อหันหน้าเข้าหากล้อง แต่ดวงตาของเขากลับอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว

“เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าสาวและเจ้าบ่าวลองหันมองหน้ากันอย่างหวานซึ้งดูนะครับ...” เสียงของช่างภาพดังขึ้นอีกครั้ง

แต่คราวนี้เขาไม่ได้กดปุ่มชัตเตอร์ แต่ตะโกนไปทางภวินท์: "เจ้าบ่าวปรับท่าหน่อยครับ ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคุณคือคนที่คุณรักที่สุดเลยนะ ต้องแสดงสีหน้าออกมาอย่างหวานซึ้ง อย่าเอาแต่ตีหน้าเย็นชาสิครับ"

ญาธิดาเหลือบมองภวินท์อย่างเงียบ ๆ เมื่อเขาได้ยินดังนั้น แน่นอนว่าใบหน้าของเขาอึมครึมลงเล็กน้อย ซึ่งมันยากสำหรับเขาจริงๆนั่นแหละ ถ้าต้องแสดงสีหน้าแบบนั้นออกมาต่อหน้ากล้อง

จู่ๆ ก็มีแสงสว่างวาบขึ้นในใจของเธอ ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่ช่างภาพพูดเมื่อกี้นี้ และฉากที่เธอเห็นก่อนที่จะตกลงถ่ายรูป

คนที่รักที่สุด……

สัมผัสชื้นๆจากริมฝีปากเข้าจู่โจมที่ผิวเนื้อ

ทันทีที่ภวินท์หันมามองเธอ เสียงชัตเตอร์ก็ดังขึ้น และในขณะเดียวกันก็มีเสียงดีใจของช่างภาพว่า “สวย! สมบูรณ์แบบมาก! จบแล้ว!”

ญาธิดายิ้มให้เขาอย่างประสบความสำเร็จ แล้วรีบวิ่งไปที่รถเสื้อผ้าซึ่งอยู่ไม่ไกล

หลังจากที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับมาเป็นชุดปกติ เด็กสาวตัวเล็กก็ก้าวไปข้างหน้าแล้ววางรูปในมือลง มองมาที่เธอด้วยดวงตาที่สดใส

“ช่างรีทัชของเราบอกว่าภาพถ่ายชุดนี้ถ่ายได้ดีมาก คุณและสามีของคุณดูสมบูรณ์แบบกว่านางแบบของเราเสียอีก ไม่จำเป็นต้องรีทัชเลยด้วยซ้ำ บอกว่าเอารูปมาให้คุณได้เลย”

หลังจากที่เด็กหญิงพูดจบ เธอก็เอนตัวกระซิบแนบหูญาธิดาว่า “สามีคุณพี่นี่สุดยอด พวกเรายังแอบเม้าท์กันอยู่เลยว่า นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นคนถ่ายรูปแต่งงานแสนหวานด้วยใบหน้าที่เย็นชาขนาดนี้ "

รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของญาธิดา และก่อนที่เธอจะได้คุยกับเด็กสาวตัวเล็ก ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นจากกระเป๋าของเธอ

“ขอตัวนะคะ” เธอทิ้งระยะห่างจากอีกฝ่าย

หลังจากเห็นชื่อเบอร์ที่โทรเข้ามา เธอก็กดรับสายทันที "อันอัน ฉันนึกว่าพอมีสามีแล้วแกจะลืมเพื่อนฝูงไปแล้วเสียอีก"

“ธิดา ขนาดนี้แล้ว แกยังมีอารมณ์มาล้อเล่นอยู่อีกเหรอ!”

เมื่อได้ยินเสียงวิตกกังวลของอัญมณี เธอก็มีลางสังหรณ์ไม่ดีในใจแปลกๆ ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว และถามอย่างว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

“ข่าวเรียลไทม์ของเมืองJในตอนนี้ไง… กำลังคุยบใคร?” ก่อนที่อัญมณีจะพูดจบ เสียงของธีทัตก็ดังขึ้นมาในสาย