ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 701

คฤหาสน์ของตระกูลตระกูลกรเวชเงียบเชียบอย่างแปลกประหลาด ตอนที่ทั้งสองคนเดินเข้ามานั้น แม่บ้านก็รีบเดินเข้ามาต้อนรับทันที

“คุณผู้ชายกลับมาแล้วเหรอคะ วันนี้คุณหนูไม่ทานข้าวอีกแล้ว ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไป……ท่านนี้คือ……”สายตาของแม่บ้านจับจ้องไปที่ขวัญตา

“นี่คือคู่หมั้นของฉัน เดี๋ยวจัดการเตรียมห้องให้เธอด้วยนะ”ธีทัตขมวดคิ้ว หลังจากแนะนำด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเสร็จเรียบร้อย เขาก็ออกคำสั่งกับแม่บ้านอีกครั้ง “ถ้าเกิดว่าอันอันยังไม่ยอมกินอะไรอีก ก็จับกรอกปากลงไปเลย”

“ค่ะ”แม่บ้านตอบรับด้วยความลังเลเล็กน้อย แล้วก็รีบไปจัดการเรื่องที่ตัวเองต้องทำ

ธีทัตพาขวัญตาไปเดินรอบๆ คฤหาสน์ หลังจากแนะนำห้องต่างๆ ให้เธอแล้ว ทั้งสองคนก็เดินมาถึงหน้าประตูห้องที่ปิดสนิทอยู่

มีผู้ชายท่าทางไม่ค่อยใจดีเท่าไหร่เฝ้าอยู่หน้าห้องสองคน

ธีทัตแนะนำด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “นี่คือห้องของน้องสาวผม ช่วงนี้อารมณ์เธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ดังนั้นคุณอย่าพยายามไปยั่วยุเธอเลยนะ”

“ได้ยินมาว่าเธอกำลังอดอาหารประท้วงอยู่เหรอคะ? ” ขวัญตาเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“คุณแค่ทำหน้าที่คุณผู้หญิงของตระกูลกรเวชให้ดีก็พอแล้ว เรื่องเล็กๆ พวกนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก มีแม่บ้านคอยดูแลเธอยังไงเธอก็ไม่มีทางหิวตาย”

คำพูดของธีทัตเหมือนจะเป็นห่วงเป็นใยเธอ ไม่อยากให้เธอต้องมาเหนื่อยกับเรื่องหยุมหยิมพวกนี้ แต่ว่าเธอฟังออกถึงน้ำเสียงที่ห่างเหินและเย็นชาของเขา

พอเห็นว่าสีหน้าของเธอดูผิดหวังเล็กน้อย เขาก็พูดเสริมอีกว่า “ถึงแม้ว่าพ่อแม่ของผมจะไม่ได้มาจากครอบครัวนักวิชาการอะไรหรอก แต่ว่าก็สั่งสอนอย่างเข้มงวดมาก ทำให้อันอันมีนิสัยต่อต้าน การที่ไม่ให้คุณไม่ต้องติดต่อกับเธอ ก็เพื่อปกป้องไม่ให้คุณต้องได้รับปากเจ็บอะไร”

ขวัญตาพยักหน้าอย่างเงียบๆ แล้วธีทัตก็กำชับอะไรอีกสองสามประโยค แล้วก็กลับไปทำงานของตัวเองที่ห้องอ่านหนังสือ

ดูจากการควบคุมดูแลของพวกคนใช้ในตระกูลกรเวชก็พอจะดูออกได้ไม่ยากว่า ที่นี่ค่อนข้างจะเข้มงวดมาก

พวกคนรับใช้ต่างทำงานอย่างมีระเบียบเรียบร้อย ไม่ทำอะไรเกินขอบเขตเลยแม้แต่ก้าวเดียว เคารพนับถือเธอมาก และทุกคนก็ต่างมีสีหน้าจริงจัง แตกต่างอย่างมากกับบ้านพิลากุลที่ค่อนข้างจะมีความสุขสมัครสมานกัน

เธอยิ่งรู้สึกว่ามันน่าเบื่อขึ้นเรื่อยๆ แล้วสายตาก็เหลือบไปมองประตูห้องของอัญมณีอยู่หลายต่อหลายครั้ง

หลังจากคิดไปคิดมา เธอก็ไปชงกาแฟ แล้วก็เปิดประตูห้องอ่านหนังสือเบาๆ

ภายในห้องอ่านหนังสือนั้น ตอนแรกธีทัตกำลังนั่งเหม่อจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่พอได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาเขาก็รีบเปลี่ยนมาเปิดไฟล์ทันที แต่ขวัญตาก็ยังทันเห็นรูปภาพของญาธิดาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์

เธอทำท่าทางเหมือนไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แล้วก็วางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ สายตาก็เหลือบมองไปเห็นรูปภาพของ “ครอบครัวสี่คน”ในกรอบรูปที่วางอยู่ด้านข้าง

ธีทัตมองตามสายตาของเธอ หลังจากนั้นก็จับกรอบรูปนั้นคว่ำลงบนโต๊ะดัง “ปัง” “ต่อไปถ้าผมไม่อนุญาตห้ามเข้ามาในห้องอ่านหนังสือนะ แล้วก็อย่าลืมเคาะประตูด้วย”

“ขอโทษค่ะ”ขวัญตาพยายามบังคับหัวใจที่สั่นเทาของตัวเองเอาไว้

พอเห็นว่าผ่านไปนานเธอก็ยังไม่มีท่าทีจะเดินออกไป เขาก็เอ่ยปากถามอีกครั้ง “ยังมีธุระอื่นอีกรึเปล่า? ”

“ฉันเป็นห่วงน้องสาว ก็เลยอยากจะมาถามคุณก่อนว่าจะเข้าไปเยี่ยมเธอได้รึเปล่า” ขวัญตาพูดอย่างอ่อนแอ

พอธีทัตได้ยินดังนั้น ท่าทางที่อ่อนโยนของเขาก็กลายเป็นเย็นชาทันที

ธิดาเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและมีเหตุมีผล และไม่เคยทำเรื่องอะไรที่เกินขอบเขตแบบนี้มาก่อน แต่ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเขาตอนนี้พึ่งจะเข้ามาที่ตระกูลกรเวช ก็เรียกร้องอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลครั้งแล้วครั้งเล่า

เธอจำเป็นต้องเหมือนธิดาทุกอย่าง ไม่อย่างนั้นเขาจะแต่งงานกับเธอไปเพื่ออะไร！