ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 740

ญาธิดาประหลาดใจที่คราวนี้เธอไม่ได้ตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล แต่นอนอยู่ในห้องของozoneการตกแต่งที่คุ้นเคยตรงหน้าเธอทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

ภวินท์และลูกสองคนอยู่ข้างเตียงของเธอ เมื่อเห็นเธอฟื้นขึ้นมาก็ก้าวเข้าไปหาทันที

“เกิดอะไรขึ้น? ฉันควรจะอยู่ที่Triangle Barไม่ใช่เหรอ?” เธอหันไปมองท้องฟ้านอกหน้าต่าง แล้วจับขมับด้วยความเจ็บปวด

มือเล็ก ๆ ของเอลล่าแตะลงที่หน้าผากของเธอ เพื่อช่วยบรรเทาความเจ็บปวด เอ่ยพูดด้วยเสียงน่ารักว่า: "แม่ นอนหลับไปตั้งหนึ่งวันหนึ่งคืน ถ้าแม่ยังไม่ตื่นอีก ฉันกับพี่ว่าจะพาไปโรงพยาบาลแล้วเชียว”

หนึ่งวันหนึ่งคืน?

เธอหันไปหาภวินท์ และถามอย่างกังวลว่า "แล้วภารกิจล่ะ?"

ภวินท์ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าของเขาดูอึมครึมอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างเย็นชาว่า “เวลาแบบนี้คุณยังคิดถึงเรื่องนั้นอีกเหรอ ไม่ห่วงตัวเองบ้างหรือไง?”

เธอส่ายหัวและตอบอย่างหนักแน่นว่า "ฉันพยายามมาหลายวันก็เพื่อรอวันนี้"

“ใจเย็นๆ ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

ญาธิดาได้รู้ว่าหลังจากที่นพเก้าถอนตัวสำเร็จ เธอได้แจ้งสมาชิกในทีมทุกคนให้หยุดปฏิบัติการ และให้ทุกคนรออยู่ที่รถตู้ด้านนอก

คอนโซลหลักพบว่าไม่สามารถติดต่อญาธิดาได้ และพวกเขาก็รู้ว่าแผนมีการเปลี่ยนแปลง จึงเหลือสมาชิกในทีมเพียงไม่กี่คนไว้รอรับมือ ส่วนที่เหลือให้กลับไปที่ozone

เพื่อความปลอดภัยส่วนตัวของเธอ ozoneจึงต้องดำเนินการจับกุมล่วงหน้า และเร่งเวลาในการเผยแพร่คลิปเสียงที่นพเก้านำกลับมาด้วย รวมไปถึงพยานและหลักฐาน

หลังจากนั้นก็ส่งคนไปที่​​Triangle Barอีกครั้ง เพื่อกำจัดคนที่เกี่ยวข้องทั้งหมด จากนั้นก็พาตัวญาธิดาที่มีรอยฟกช้ำกลับมา

ใบหน้าของญาธิดาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คว้าแขนเสื้อของเขาแล้วถามอย่างมีความสุข “จับคนพวกนั้นได้ใช่ไหม ฉันทำสำเร็จแล้วใช่ไหม”

ภวินท์เงียบปากไม่ตอบสนองต่อคำพูดของเธอ เพียงแค่เอื้อมมือออกไปและลูบผมของเธอ

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของญาธิดาก็ค่อยๆ แข็งค้าง เอ่ยถามอย่างลังเลว่า “คุณมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่หรือเปล่า?”

“คุณพักผ่อนให้หายดีก่อน จรณ์จะคุยกับคุณแบบตัวต่อตัวอีกครั้ง” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“ไม่” ญาธิดาชะงักเล็กน้อย ใช้กำลังที่แขนพยุงร่างกายลุกขึ้นนั่ง พูดอย่างกังวลใจว่า “ฉันอจะไปหาจรณ์เดี๋ยวนี้ ฉันต้องได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

เธอบพูดพร้อมกับพลิกตัวจะลงจากเตียง และภวินท์ก็หยุดการเคลื่อนไหวของเธอทันที แล้วพยุงเธอกลับไปนอนที่เตียงเหมือนเดิม

เมื่อเห็นใบหน้าที่มืดมนของเขา ญาธิดาก็เหมือนจะรู้คำตอบ คว้าข้อมือของเขาแล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คุณรู้ใช่ไหม”

เมื่อภวินท์เห็นสีหน้าวิตกกังวลของเธอ สุดท้ายก็ทำได้เพียงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม "ภารกิจใรครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี แต่คุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง"

“ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง…” ญาธิดาพึมพำ

เธอร่วมมือกับนพเก้า หาหลักฐาน ทั้งยังช่วยคุ้มกันให้นพเก้าถอยทัพออกไปได้อย่างราบรื่น ผลกลับกลายเป็นว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างนั้นเหรอ?

เธอนั่งลงข้างเตียงอย่างสิ้นหวัง ไม่ได้สังเกตว่ามีคนผลักประตูเข้ามา อีธานและเอลล่าเป็นคนแรกที่หันไปมอง จากนั้นก็เอ่ยทักทายลุงจรณ์ขึ้นมาพร้อมกัน

ภวินท์เหลือบมองเขา และพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "นายยังไม่ได้พักผ่อนเหรอ?"

“ฉันได้ยินว่าเธอฟื้นแล้ว ก็เลยมาดู” จรณ์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอแบบนี้ “ธิดา เป็นยังไงบ้าง?”

“รู้เรื่องแล้ว” เสียงของภวินท์เย็นลงกว่าเดิม

กำปั้นของจรณ์กำแน่นโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงอันเยือกเย็น จากนั้นเขาก็เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “เรื่องนี้ไม่ได้จัดการง่ายขนาดนั้น”