พอเห็นญาธิดากับภวินท์เข้ามา ผู้หญิงผมทองก็ใบหน้ายิ้มแย้มออกมาเล็กน้อยอย่างเป็นมิตร“คุณภวินท์ คุณญาธิดา ยินดีที่ได้พบกับพวกคุณนะคะ”
เธอลุกขึ้นมา เดินมาที่พวกเขาทั้งสองคน ยื่นมือออกมาหนึ่งข้าง“ขอแนะนำตัวหน่อยนะคะ ชื่อของฉันคือวินด์เซอร์ โรว์ลิ่ง แต่ทุกคนจะเรียกฉันว่าMrs. Robert”
ญาธิดากับภวินท์แยกกันมาจับมือกับเธอ จากนั้นก็มานั่งอยู่บนโซฟา
หลังจากที่นั่งแล้ว โรว์ลิ่งก็โบกมือให้กับบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเล็กน้อย บอดี้การ์ดถอยออกไปอย่างรู้งาน เหลือเพียงแค่ผู้หญิงคนจีนผมดำที่ก้มหน้าอยู่คนนั้น
พอเห็นว่าพวกเขาถอยออกไปหมดแล้ว โรว์ลิ่งถึงได้เปิดปากพูดขึ้นมา“ทั้งสองท่านอุตส่าห์มาที่ยุโรป ฉันเองก็ไม่ขอเสียเวลาแล้วกัน ศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน พวกคุณลองว่ามาสิ ว่าพวกคุณเตรียมที่จะจัดการกับเทอรี่ที่สมควรตายนั่นยังไง?”
เทอรี่ก็คือพี่ใหญ่ของอาริโอตอนที่พูดถึงชื่อชื่อนี้ โรว์ลิ่งก็แทบจะกัดฟันพูดออกมา แววตาดุร้าย เหมือนกับเกลียดเทอรี่คนคนนี้เป็นอย่างมาก
ความโกรธเกลียดที่เปิดเผยไม่มีปิดบังซ่อนเร้นของโรว์ลิ่ง ก็ดึงดูดความสนใจของญาธิดาเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
โรว์ลิ่งที่สถานภาพเป็นถึงคุณหญิงของRobertทำไมถึงเกลียดเทอรี่ขนาดนี้กันนะ?
ในขณะที่ญาธิดากำลังคาดเดาอยู่นั้น โรว์ลิ่งจัดการกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองเสร็จแล้ว ก็จัดทรงผมหยักศกที่ยุ่งกระเซอะกระเซิง ก่อนจะพูดยิ้มๆ“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันเสียมารยาทไปหน่อย พวกเรามาพูดกันต่อเถอะค่ะ……”
ภวินท์ขมวดคิ้ว พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ง่ายมากๆ ก็ยืมมือฆ่ายังไงล่ะครับ”
ภวินท์พูดไม่เยอะ แต่ทุกคนล้วนแต่เข้าใจความหมายของเขา
ทายาทที่มีอยู่ในตอนนี้ของตระกูลสมิธ นอกจากเทอรี่แล้ว ยังมีน้องสาวคนเล็กของเขาที่กำลังแย่งชิงอำนาจของตระกูลกับเขาอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...