ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 919

ขวัญตาเดินในคฤหาสน์อย่างระมัดระวัง ดีว่าหลายวันก่อนที่นี่ได้ประสบกับการต่อสู้นองเลือด กล้องวงจรปิดจำนวนมากจึงถูกทำลายไป สำหรับขวัญตาแล้วมันจึงสะดวกมาก

เธอเดาว่าก่อนหน้านี้ธิดากับภวินท์ถูกขังอยู่ในคฤหาสน์ วันนี้มาที่นี่ เพื่อดูว่ามีวิธีติดต่อกับทั้งสองได้หรือไม่

หลังจากยืนยันความปลอดภัยของทั้งสองคนแล้ว ส่วนที่เหลือค่อยวางแผนอีกที

แต่ขวัญตาค้นหาอยู่สักพักก็ไม่เห็นญาธิดาหรือภวินท์

Mrs. Robertถ่วงเวลาอยู่ตรงนั้น ตนอยู่ที่นี่นานเกินไปไม่ได้

ขวัญตากังวลใจอย่างมาก ถ้าพลาดโอกาสนี้ มันก็เป็นเรื่องยากแล้วที่จะติดต่อญาธิดากับภวินท์

ตอนที่เธอกำลังคาดการณ์อะไรไม่ได้ ทันใดนั้นร่างเล็กๆ ก็โผล่ออกมาจากพุ่มดอกไม้ข้างๆ เธอ

“เธอเองเหรอ!” ขวัญตาจำเด็กคนนี้ได้ เด็กขอทานที่เธอเห็นในวันนั้น สายตาจึงฉายแววประหลาดใจ

อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไร ดึงมือเธอโดยไม่บอกเหตุผล พาเธอไปยังทิศทางที่แน่นอน

ขวัญตาตามเขาไป ผ่านเจ็ดถึงแปดทางเลี้ยวก็มาถึงบ้านเดี่ยวแยกต่างหากหลังหนึ่ง

ขวัญตาผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่ก็เห็นภวินท์ยืนอยู่ข้างใน

ภวินท์ยืนอยู่ข้างหลังมาเลน่าเงียบๆ ด้านหน้ามีมาเลน่ากำลังวาดภาพอยู่

ภวินท์สัมผัสได้ว่ามีคนกำลังเฝ้าดูตนอยู่ จึงหันศีรษะไปมอง และเห็นขวัญตาอยู่ไม่ไกลจากหน้าต่าง

แม้ว่าขวัญตาจะปลอมตัวเข้ามา แต่วันนี้บนตัวเธอสวมเดรสชุดเดียวกับที่เธอซื้อกับญาธิดา ภวินท์จึงจำได้ทันทีว่าเธอเป็นใคร

เขาพูดบางเบา “ผมจะไปห้องน้ำ”

ญาธิดายังคงถูกเธอขังไว้ แต่มาเลน่าก็ไม่กลัวว่าเขาจะทำอะไร จึงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “รีบไปรีบกลับ”

ขวัญตาเห็นว่าภวินท์เห็นเธอแล้วก็โล่งใจ หันหน้าไปหาเด็กน้อย กำลังจะบอกขอบคุณแต่พบว่าอีกฝ่ายหายไปแล้ว