ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 922

ญาธิดามองไปยังใบหน้าไม่แยแสของภวินท์ ไม่เชื่อว่าภวินท์จะไปแต่งงานกับมาเลน่า

ภวินท์ค่อยๆ ลืมตาขึ้น สีหน้าของเขาดูสงบนิ่งเฉยเหมือนกับตอนที่ญาธิดากับเขาพบกันครั้งแรก “ผมไม่ได้โกหกคุณ”

ญาธิดาชะงักนิ่งอยู่กับที่

มาเลน่าหัวเราะเย้ายวน เอนกายอิงแอบภวินท์ สองร่างยิ่งแนบชิด “เมื่อเทียบกับผู้หญิงธรรมดาอย่างคุณ วินเลือกฉัน เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว”

“เป็นไปไม่ได้” ญาธิดาส่ายหัว น้ำตาไหลอาบแก้มนวล “วิน คุณบอกฉันสิ ว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง”

“เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะแต่งงานกับคนอื่นถูกไหม”

ญาธิดาก้าวเข้าไปคว้าแขนของภวินท์ ดวงตาเจ็บไปหมด ร้องถามด้วยเสียงสะอื้น

ภวินท์ขมวดคิ้วถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วดึงมือญาธิดาที่จับแขนออก สีหน้าเฉยเมยพูดอย่างเย็นชา “ผมบอกว่ามะรืนนี้ผมจะแต่งงานกับมาเลน่า ถ้าคุณไม่เชื่อก็มาดูด้วยตาตัวเองได้”

ญาธิดาผงะไป ร่างกายอ่อนแรงถอยหลังและล้มลงทรุดนั่งกับพื้น

เธอนั่งนิ่งอึ้งอยู่บนพื้น เงยหน้ามองภวินท์ ริมฝีปากขยับแต่ไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้

จากนั้นไม่นานญาธิดากำมือแน่น กัดริมฝีปากก้มศีรษะลง

มาเลน่าก้าวเข้าไปตบแก้มญาธิดาเบา ๆ และยิ้มอย่างอวดดี “ฉันบอกแล้วไง โจอี้จะเป็นคนของฉัน”

สิ่งที่เธอต้องการ ไม่มีใครสามารถแย่งไปได้

พูบจบมาเลน่าก็กลับไปอยู่ข้างภวินท์ใหม่ คล้องแขนภวินท์แล้วหันหลังจากไป

ประตูห้องถูกปิดอีกครั้ง ตั้งแต่ต้นจนจบ ภวินท์ไม่ได้ส่งสายตาพิเศษให้เธอเลย

ญาธิดามองประตูที่ปิดสนิท น้ำตายังเปื้อนแก้ม แต่ความเปราะบางก่อนหน้านี้หายไปในพริบตา