ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 940

มาเลน่าไม่ได้รู้สึกสนใจต่อท่าทีที่เย็นชาของภวินท์เลยแม้แต่นิดเดียว เข็นรถเข็นอาหารมาไว้ตรงหน้าของภวินท์ ก่อนจะเปิดฝาที่ครอบอาหารอยู่ออก เผยให้เห็นถึงอาหารเช้าที่มีมากมายหลายชนิด

“วิน ฉันสั่งกำชับพ่อครัวว่าให้ทำอาหารเช้าให้กับคุณโดยเฉพาะ ไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณหรือเปล่า……”

ภวินท์ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย แววตาเย็นชา

ไม่มีใครรู้ว่าเธอจะใส่อะไรแปลกๆลงไปข้างในหรือเปล่า

มาเลน่ายิ้มอย่างสวยงาม หยิบซาลาเปาที่อยู่บนรถเข็นอาหารขึ้นมาหนึ่งลูกก่อนจะกัดลงไปหนึ่งคำ“วางใจได้ ข้างในนี้ไม่มีอะไรทั้งนั้น ปลอดภัย”

ภวินท์ยังคงไม่ขยับเขยื้อน

มาเลน่ากลืนซาลาเปาในปากลงไป“วิน คุณทำให้ตัวเองท้องหิวแบบนี้ จะอดทนอยู่ที่นี่ได้กี่วันกันเชียว?”

ภวินท์สายตานิ่งลึก พูดได้เลยว่า ผู้หญิงตรงหน้านี้รู้จิตใจคนเป็นอย่างดีจริงๆ

หลังจากครุ่นคิดพิจารณาอยู่สักพัก ภวินท์ถึงได้เริ่มทานอาหาร

พอเห็นเขากินอาหารที่อยู่บนรถเข็นอาหารจนหมดแล้ว มาเลน่าก็ปกปิดรอยยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น“เห็นไหมล่ะ?”

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว กลุ่มคนแปลกหน้าก็เดินเข้ามาในห้องของเขา ในมือยังถือสายวัดมาด้วย

ภวินท์หรี่ตาลงเล็กน้อย พูดขึ้นอย่างนิ่งๆ“พวกคุณคิดจะทำอะไร”

คนที่ถือสายวัดคนนั้นหันหน้าไปมองมาเลน่าหนึ่งที จากนั้นก็พูดตอบกลับมาด้วยความเคารพนอบน้อมสุดๆ“คุณภวินท์ คุณมาเลน่าบอกว่า จะตัดชุดสูทให้กับท่านหนึ่งตัว เพื่อเอาไว้สวมใส่ในงานแต่งงาน”

พูดจบ ก็ไม่สนปฏิกิริยาตอบสนองของภวินท์ มีคนเข้ามายกแขนของเขาไว้ ใช้สายวัดแนบที่ตัวของเขา วัดขนาดไปทีละขั้นตอน

งานแต่งงาน?