“ลงทุนในโครงการ?” เซินจือชูขมวดคิ้ว ฟังคำพูดของเซินฉางหนานอย่างไม่อยากจะเชื่อ ถ้าเขามีความสามารถและเก่งทางด้านธุรกิจจริงๆ คุณปู่คงไม่ส่งต่อเซินกรุ้ปให้กับเธอ
“รู้แล้วก็รีบโอนเงินมา ฉันรีบใช้”
เซินจือชูตอบ : “หนูให้เงินพ่อได้ แต่พ่อต้องเอารายละเอียดข้อมูลของโครงการนี้มาให้หนูดูก่อน”
มีพ่อที่ไหนต้องมาถูกลูกตัวเองควบคุมแบบนี้? เซินฉางหนานรู้สึกเสียหน้า จึงตะโกนด่ามาจากในโทรศัพท์ ด่าเซินจือชูว่าเลี้ยงเสียข้าวสุก น่าจะฆ่าให้ตายตั้งแต่ตอนเกิด แล้วก็ยังมีคำหยาบคายอีกสองสามประโยค
ตบหัวแล้วลูบหลัง มุกแบบนี้เธอเจอมาจนไม่รู้สึกแปลกใจแล้ว หลังจากฟังจบก็ตอบกลับไปด้วยเสียงเรียบ : “มีอย่างอื่นจะพูดอีกไหมคะ? หนูกำลังยุ่งอยู่ ถ้าไม่มีหนูจะวางสายแล้ว”
“อย่าพึ่งวาง อย่าพึ่งวาง ฉันจะให้แกดู!” เซินฉางหนานรีบรั้งเธอไว้ กลัวว่าถ้าเธอเกิดเปลี่ยนใจไปแล้ว สิ่งที่กำลังจะได้มาอยู่ในกำมือจะเสียเปล่า
หลังจากวางสายโทรศัพท์ เซินจือชูยืนอยู่ข้างคอมพิวเตอร์ ไม่นานก็ได้รับเอกสารที่เซินฉางหนานส่งมาให้ และเธอก็ส่งต่อให้ผู้ช่วยพิมพ์ออกมาให้หนึ่งฉบับ ถือโอกาสขอกาแฟอีกหนึ่งแก้วด้วยเลย
เมื่อได้รับเอกสารมาแล้ว เซินจือชูก็เปิดดูจนกระทั่งกาแฟร้อนๆ กลิ่นหอมกลมกล่อมถูกวางลงบนโต๊ะของเธอจึงหยุดสักครู่ เซินจือชูยื่นมือมาหยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบ กาแฟนี้เป็นกาแฟบลูเมาเท่นคุณภาพสูง จะยังมีกลิ่นที่ค้างอยู่ในคอ แต่รสชาติก็ยังขมเกินไป
เธอเป็นพวกชอบรสหวานเกลียดรสขม เมื่อก่อนเวลาที่ต้องกินยาเป็นคนที่ต้องกินยา1เม็ดกับลูกอม1เม็ดด้วย แต่ทุกวันนี้มันเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องพึ่งกาแฟรสขมนี้เพื่อรักษาจิตวิญญาณของตัวเอง
เซินจือชูจิบกาแฟแล้ววางลง และจดจ่อกับการพลิกดูเอกสารในมือ
เซินฉางหนานลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ แผนงานดูมีแบบแผน ใบรับรอง และทีมงานก็ดูน่าเชื่อถือ......เซินจือชูยังดูเอกสารไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เซินฉางหนานก็โทรกลับมาเร่งเอาเงินแล้ว
ขณะนั้นผู้ช่วยเคาะประตูพอดี เซินจือชูรับโทรศัพท์ไปด้วยและอนุญาตให้ผู้ช่วยเข้ามาในห้องด้วย เธอส่งสายตาเพื่อเป็นสัญญาณให้ผู้ช่วยพูดได้
ผู้ช่วย : “ท่านประธานเซิน คุณหมอมารอคุณอยู่ที่ชั้นล่างค่ะ”
ฉินโม่มาทำอะไร? เซินจือชูสงสัย เธอไม่สนใจฟังเซินฉางหนานสักนิดและจากนั้นก็พูดว่า “รู้แล้วค่ะ” แล้วเธอก็วางสายโทรศัพท์ทันที
“เธอลงไปเชิญเขาขึ้นมา แล้วหาคนไปชงชาเข้ามาให้สักหนึ่งแก้ว”
ในขณะที่ผู้ช่วยลงไปพาฉินโม่ขึ้นมา เซินจือชูก็โอนเงินจำนวน 2 ล้านหยวนเข้าบัญชีของเซินฉางหนาน
เซินจือชูจ้องไปที่โทรศัพท์รอจนหน้าจอมืดดับไปก็ไม่มีคำขอบคุณจากพ่อของเธอสักคำ เธอหัวเราะกับตัวเอง และสุดท้ายก็โยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ
“ประธานเซิน หมอฉินมาถึงแล้วค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้านาย อาชญากรรมของมาดามไม่ได้ถึงตาย