เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 27
ซ่งซานสี่มาถึงแล้ว แต่จ้าวเหลียงโย่วยังมาไม่ถึง
สิ่งที่จ้าวเหลียงโย่วคิดคือ ซ่งซานสี่บอกว่าจะมาดูผลการตรวจสอบตอนบ่ายสาม
ดังนั้น เขาคิดที่จะไปหลังจากบ่ายสาม
กู้หยุนม่งนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ และกำลังใช้คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คทำงานอยู่
การวิเคราะห์ทางการเงินและการตัดสินคือจุดแข็งของเธอ ถือเป็นหนึ่งในเนื้อหางานของเธอ
เมื่อเห็นซ่งซานสี่มาถึงแล้ว เธอแสดงหน้าเย็นชา “อ้อ คุณมาแล้วเหรอ?”
ซ่งซานสี่มองสีหน้าของเธอ แล้วเข้าใจทันที
เขาพยักหน้า นั่งตรงหน้าคอมพิวเตอร์ที่เขาเลือก และเปิดเครื่อง
“ขอน้ำแก้วหนึ่ง!”
“ไปเอาเอง” กู้หยุนม่งกล่าวด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ
ซ่งซานสี่หยิบโทรศัพท์ตั้งโต๊ะที่ติดตั้งไว้ข้างคอมพิวเตอร์ “ช่างมันเถอะ ผมจะร้องเรียนในฐานะลูกค้า VIP!”
“ฮึ่ม!” กู้หยุนม่งพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วไปเทน้ำ
เธอวางน้ำอยู่ด้านหน้า ซ่งซานสี่มองกระดานหุ้น พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “อืม หุ้นของจิ๋วเสวียนเทคโนโลยียังคงตกเล็กน้อยตามที่คาดการณ์ไว้!”
กู้หยุนม่งเหลือบมองแวบหนึ่ง และกล่าวด้วยความเย็นชา “มองท่าทางคุณแล้ว เหมือนค่อนข้างโล่งใจ? มีเงินเยอะ เลยใช้สุรุ่ยสุร่าย?”
“ผมจะไม่โล่งใจได้อย่างไร? เพราะถ้าหุ้นตกนาน มันก็จะต้องดีดตัวขึ้น”
“ดีดตัวขึ้นเหี้ยอะไร! การวินิจฉัยของจ้าวเหลียงโย่วเหมือนกับบริษัทของพวกเรา ไม่เกินครึ่งเดือน หุ้นตัวนี้จะต้องถูกถอดออกจากตลาดหลักทรัพย์ มีแต่คนโง่อย่างคุณ ที่เฝ้ารอให้มันถึงจุดต่ำสุดและดีดตัวขึ้น อย่างมีความสุข ฝันไปเถอะ!”
ซ่งซานสี่ส่ายศีรษะ “ผมมีวิธีเล่นของผม และพวกคุณก็มีวิจารณญาณของพวกคุณ ไม่เกี่ยวข้องกัน ถ้าคุณอยากได้กำไร คุณสามารถเอาเก็บเงินออกมา แล้วผมจะช่วยคุณเล่นหุ้น และผมไม่เก็บค่าคอมมิชชั่นอีกด้วย”
“ถุย! ฉันไม่ได้บ้าหรือโง่เหมือนคุณ”
กู้หยุนม่งกลับไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์
ซ่งซานสี่ยิ้ม “ครับ ๆ ๆ ผมบ้า ผมโง่ แต่ผมอาจจะสามารถชนะเงินพนันห้าแสนห้าของจ้าวเหลียงโย่วมาได้ คุณว่าไง?”
“คุณ.......” กู้หยุนม่งหน้าแดงก่ำ และคลุ้มคลั่งอยู่ในใจ “คุณแค่โชคดีเท่านั้น”
“โอ้ จริงสิ? รายงานผลการตรวจสอบออกมาแล้วหรือยัง?”
กู้หยุนม่งยังไม่ทันได้พูดอะไร จ้าวเหลียงโย่วก็เปิดประตูและเดินเข้ามา
“ซ่งซานสี่ คุณมาเร็วนี่! ม่งม่ง ผลออกมาเป็นยังไง?”
กู้หยุนม่งยืนขึ้น ถือรายงานและกล่าวอย่างจริงจัง “พี่จ้าว ผลออกมาแล้ว คุณจะดูไหม?”
“ไม่ต้อง! คุณพูดเลย! ผมไม่เชื่อหรอกว่ามันไม่ใช่เมล็ดกาแฟขี้ชะมดเกรดพรีเมี่ยม” จ้าวเหลียงโย่วนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ หมุนเก้าอี้ล้อเลื่อนขนาดใหญ่ ด้วยความสง่าและเต็มไปด้วยความมั่นใจ
กู้หยุนม่งแอบด่าอยู่ในใจ: ไอ้โง่ คุณหมุนเก้าอี้ทำเหี้ยอะไร?
แต่ปากกลับกล่าวว่า “ผลการตรวจสอบคือเมล็ดกาแฟผลิตจากชะมดที่เลี้ยงในบาหลี ไม่ใช่ชะมดป่า ยิ่งไปกว่านั้น เมล็ดกาแฟที่พวกมันกินยังปลูกด้วยปุ๋ยเคมี เกรดอยู่ระหว่างเกรดสามและเกรดสี่ ราคาที่แหล่งกำเนิดคือ.....”
“อะไรน่ะ?”
สีหน้าของจ้าวเหลียงโย่วเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาเกือบจะตกเก้าอี้
เขายืนขึ้นทันทีและตะโกนด้วยความบ้าคลั่ง “รายงานอยู่ที่ไหน? เอามาให้ผมดู.....”
กู้หยุนม่งทำได้เพียงยื่นรายงานให้เขา
เมื่อจ้าวเหลียงโย่วเห็นรายงาน หน้าผากของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อ
มือทั้งคู่สั่น และเกือบจะไม่สามารถถือกระดาษได้
“นี่มันเป็น...เป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง?”
เสียงสั่นเครือ
มันอึดอัดกว่าเล่นหุ้นขาดทุนเสียอีก
ซ่งซานสี่ยกแก้วน้ำขึ้นมา แสดงท่าทางเคารพ “คุณจ้าว เมื่อยินยอมเดิมพัน ก็ต้องยอมรับเมื่อตนเองพ่ายแพ้ ขอบคุณครับ!”
“คุณ..........” จ้าวเหลียงโย่วไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ และนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยความหงุดหงิด
แว่นตาขอบทอง เลื่อนลงมาจากดั้งจมูก
ท่าทางน่าสังเวชมาก
“อ้อ.......เพื่อเห็นแก่ที่คุณไปเอาน้ำมาให้ผม แล้วยังนำเมล็ดกาแฟไปตรวจสอบอีกด้วย ผมจะแสดงความขอบคุณ ผมจะโอนเงินให้คุณ 5,000”
“คุณ.........ขี้เหนียวจริง ๆ! พี่จ้าวใจกว้างกว่าคุณมาก”
“นั่นเป็นเพราะคุณจ้าวเป็นคนรวย แต่ผมเป็นคนจน”
จ้าวเหลียงโย่วกลอกตาใส่เขา ด้วยความเหยียดหยาม
ส่วนกู้หยุนม่งคิดว่าห้าพันก็ห้าพัน อย่างไรเสีย มันเกือบจะเท่าเงินเดือนหนึ่งเดือนของตนเองแล้ว
ดังนั้น เธอจึงบอกหมายเลขบัญชีธนาคารของตนเองให้ซ่งซานสี่
ซ่งซานสี่โอนเงินอย่างรวดเร็ว เขาปิดคอมพิวเตอร์ ลุกขึ้นแล้วกล่าวว่า “เอาล่ะ พวกคุณเล่นหุ้นต่อเถอะ ผมยังมีธุระต้องทำ ขอตัวก่อน”
กู้หยุนม่งครุ่นคิด และกล่าวว่า “เฮ้ หุ้นของจิ๋วเสวียนเทคโนโลยียังคงตก คุณจะไม่หยุดการขาดทุนเหรอ? ให้ฉันแนะนำหุ้นให้คุณสักสองตัวดีไหม?”
“หยุดการขาดทุนทำไม? ยิ่งตกยิ่งดีต่อสุขภาพ”
“คุณไปเลย รีบไปเลย! ทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป! ถ้าคุณขาดทุนจนหมดตัว ก็เป็นเรื่องที่คุณสมควรได้รับ!”
ซ่งซานสี่ส่ายศีรษะ และขณะที่เขาเดินผ่านจ้าวเหลียงโย่ว เขายิ้มบาง ๆ และกล่าวว่า “เฮ้ คุณจ้าว จะเล่นหุ้นของจิ๋วเสวียนเทคโนโลยีด้วยกันไหม? แล้วผมจะพาคุณรวยไปด้วยกัน”
จ้าวเหลียงโย่วเบ้ปาก “คุณหยุดพูดได้แล้ว! ในแง่ของระดับฝีมือการเล่นหุ้น ผมเหนือชั้นกว่าคุณมาก อย่ามาแกล้งทำเป็นอวดรู้ได้ไหม? ถ้าจะไป ก็รีบไป เห็นหน้าคุณแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด”
ซ่งซานสี่ตบไหล่เขาเบา ๆ “โอเค! ผมจะไม่มาที่นี่หลายวัน ให้หุ้นมันตกให้พวกคุณดู อย่างมากก็แค่เป็นผู้ถือหุ้น ก็ยังมีกินมีใช้อยู่”
“แม่ง........” จ้าวเหลียงโย่วรู้สึกหดหู่มาก เขาปัดไหล่ตนเอง ราวกับว่ามือของซ่งซานสี่นั้นสกปรกมาก
“คุณบ้าหรือเปล่า? ยังจะมีกินมีใช้อะไรอีก! คุณมันเป็นเพียงแค่กุยช่ายต้นหนึ่งที่โตเต็มที่! ถูกคนอื่นตัดไปแล้ว เขายังไม่ขอบคุณ คุณสักคำ”
ซ่งซานสี่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเราเดิมพันอีกสักครั้งดีไหม?”
“เกิดความคึกคะนองแล้วใช่ไหม?”จ้าวเหลียงโย่วถูกกระตุ้นจนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “บอกมาสิ คุณต้องการเดิมพันอะไร? และเดิมพันอย่างไร?”
กู้หยุนม่งเดินเข้ามา และกล่าวด้วยความเหยียดหยาม “คุณมันเหมือนหมาที่เลิกกินขี้ไม่ได้! ทำไมต้องเดิมพันทุกอย่างด้วย?”
ซ่งซานสี่ยิ้มเล็กน้อย “เดิมพันสองสามเกมก็ได้”
และนี่คือปี 2010 ไม่มีใครรู้ว่าคำว่าก็ได้ มันหมายถึงผู้เชี่ยวชาญ.......
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าพ่อกบฏโลก
อัพเดทหน่อยครับ...
อัพเดทหน่อยเถอะ...
อัพเดทตอนหน่อยครับแอด...