เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด นิยาย บท 23

เมื่อหนานกงเฉินกลับมาที่คฤหาสน์ผู้ช่วยหวงก็โทรมาหา

“คุณเฉิน ผมสืบเรียบร้อยแล้ว ไป๋จิ่งผิงยังมีลูกสาวนอกสมรสที่ใช้ชีวิตเร่ร่อนอยู่ข้างนอกตั้งแต่เด็กชื่อว่าไป๋มู่ชิง ตอนนี้ย้ายกลับไปอยู่ที่ตระกูลไป๋แล้ว ไป๋มู่ชิงคนนี้เริ่มคบกับคุณชายคนที่สองของบริษัทตระกูลหลินเมื่อสามปีก่อน” ประสิทธิภาพในการทำงานของผู้ช่วยหวงนั้นรวดเร็วมากและในครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน

มุมปากหนานกงเฉินเผยอขึ้นเล็กน้อย “ฉันเข้าใจแล้ว”

ไม่น่าแปลกใจที่เธอเอาแต่ใจและใจร้าย ที่แท้ก็เป็นคุณชายคนที่สองของตระกูลหลิน

วันนี้ไป๋มู่ชิงรู้สึกหนักใจทั้งวัน

เมื่อเธอกลับถึงบ้านในตอนบ่ายเธอก็อยู่แต่ในห้องนอนและคิดเรื่องต่างๆ ของเธอแม้กระทั่งอาหารมื้อเย็นเธอก็กินแค่ไม่กี่คำ

ตอนกลางคืน ขณะที่สะลึมสะลือก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากประตูทางเข้า เธอลุกขึ้นจากเตียงด้วยความยากลำบาก ขยี้ตางัวเงียพลางเดินลงจากเตียงไปเปิดประตู

ยังไม่ทันแน่ใจว่านอกประตูเกิดอะไรขึ้น ก็มีร่างสูงกำยำกดร่างเข้าหาเธอ เธอตกใจสะดุ้ง ยึดร่างกายเขาไว้ด้วยสัญชาตญาณ ในขณะเดียวกันก็เปล่งเสียงด้วยความประหลาดใจ "เฮ้! คุณ.......! "

เธออยากถามว่าเขาเป็นใคร แต่เมื่อร่างกายของเขากดทับตัวเธอเข้ามาเธอก็ได้กลิ่นลมหายใจที่เป็นเอกลักษณ์จากเขาทันที

ไม่ต้องถามก็รู้คนนี้ก็คือหนานกงเฉิน!

ไม่เห็นมาตั้งหลายวันทำไมโผล่มากลางดึกแบบนี้? แล้วยังสภาพครึ่งเป็นครึ่งตาย? เมาเหรอ? แต่กลิ่นแอลกอฮอล์บนตัวเขาก็ไม่แรงมากนะ

"เฮ้! หนานกงเฉิน คุณมาผิดห้องแล้ว ห้องคุณอยู่ตรงนั้น" ไป๋มู่ชิงพยายามผลักเขาออก แต่เธอก็ถูกโยนลงบนเตียง

ร่างกายของเขาถูกกดลงไปที่เธอพร้อมกับน้ำหนักเกือบทั้งหมดอยู่ที่บนตัวเธอ

รู้สึกเหมือนเขาเจ็บปวดมาก ทั้งร่างร้อนผ่าวเหมือนเตา แต่ความแข็งแกร่งนั้นยังมีมากและเขาก็สามารถควบคุมสองมือเธอที่ดิ้นรนไว้เหนือศีรษะ เสียงสั่นเล็กน้อยดังขึ้นข้างหูเธอ "คุณเป็นภรรยาของฉันไม่ใช่เหรอ? "

"ใช่......แล้วยังไง? " ไป๋มู่ชิงรู้สึกได้ว่าปลายนิ้วของเขาลูบแหวนบนนิ้วนางของเธอ ราวกับจะเตือนให้เธอนึกถึงตัวตนของเธอในตอนนี้