เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด นิยาย บท 25

กลับถึงห้องตัวเองแล้ว หนานกงเฉินก็ไม่สนว่าตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่ง เขาสวมชุดนอนพลางโทรศัพท์ ปลายสายโทรศัพท์พูดด้วยเสียงที่นอบน้อม “คุณชายเฉิน เรียกหาผมเหรอครับ? ”

“นายเป็นคนเลือกผู้หญิงคนนั้นในคืนนี้เหรอ? ”

“ครับ” ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างพอใจ “คุณหยางเป็นผู้หญิงอันดับต้นๆ ของเรา คุณภาพและความกระตือรือร้นในการบริการลูกค้าไม่มีใครเอาชนะได้ ถ้าคุณชายเฉินชอบ ผมจะให้เธอไปอยู่กับคุณในคืนพรุ่งนี้ต่อ”

“โอเค ฉันรู้แล้ว” หนานกงเฉินวางสายไป แล้วเปลี่ยนไปโทรหาผู้ช่วย พูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชาและโหดเหี้ยม “หาข้ออ้างอะไรก็ได้ ทำลายบาร์เยว่เซ่อทิ้งซะ ให้ผู้หญิงแซ่หยางเมื่อคืนวานขึ้นเตียงผู้ชายไม่ได้อีกในชาตินี้”

ผู้ช่วยหวงที่อยู่ในโทรศัพท์เงียบไปหนึ่งวินาที แล้วตอบกลับหนึ่งคำ “ครับ”

ไม่ต้องการเหตุผล และไม่ต้องถามเพิ่มเติม

เพราะเขารู้ คนที่ทำให้หนานกงเฉินทำแบบนี้ ต้องเป็นคนที่โชคร้ายไปยั่วโมโหคนของหนานกงเฉินแน่ๆ

ตอนแรกคิดว่าตัวเองฉีกคำเชิญไปแล้ว ก็สามารถหนีงานหมั้นของไป๋ยิ่งอันและหลินอันหนานพ้น ไม่คิดเลยว่าซูวยาหยงจะมาตระกูลหนานกงเพื่อเชิญด้วยตัวเอง

เมื่อไป๋มู่ชิงถูกคนรับใช้เชิญลงไปข้างล่าง ก็เห็นซูวยาหยงนำบัตรเชิญสีแดงวางบนโต๊ะชาต่อหน้านายหญิงแล้วพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “นี่คือบัตรเชิญงานหมั้นสาวน้อยมู่ฉิงและคุณชายคนที่สองของตระกูลหลิน วันนี้ฉันเดินทางมามอบให้นายหญิงด้วยตัวเอง”

นายหญิงก้มลงมองบัตรเชิญแล้วยิ้มเรียบๆ “ทำไมฉันไม่รู้ว่าตระกูลไป๋ของพวกคุณมีลูกสาวอีกคน? ”

“นายหญิงไม่รู้ไม่แปลกหรอกค่ะ มู่ชิงเป็นลูกของผู้หญิงอีกคนกับคุณท่าน อยู่ข้างนอกกับแม่เธอตั้งแต่ยังเล็กๆ ช่วงนี้กลับมาที่ตระกูลไป๋ ตอนแรกวางแผนจะจัดงานเลี้ยงแนะนำเธอ แต่มีงานหมั้นของเธอกับคุณชายหลินพอดี เลยจัดด้วยกันซะเลย”

เมื่อพูดถึงคุณชายหลิน น้ำเสียงซูวยาหยงก็มีความภูมิใจ อย่างไรแล้วตระกูลหลินก็ถือว่าเป็นครอบครัวใหญ่ที่มีหน้ามีตา

ไป๋มู่ชิงที่ยืนอยู่เหนือบันไดวนก็ปิดเปลือกตาลงอย่างเศร้าๆ ในใจเจ็บปวดนิดหน่อย

หลินอันหนาน……ชื่อนี้เธอไม่อยากได้ยินจริงๆ !