เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1013

เสียงฝีเท้าของพี่สาวของเอริกหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน เธอจ้องไปที่ญาติ ๆ ของเธอด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื้อหูของตัวเอง "พวกคุณทำอะไรของพวกคุณ? ฮะ? คุณพ่อ ลูกชายของคุณตายแล้วนะ พี่ใหญ่ น้องชายของพี่ตายแล้ว! เขาติดค้างอะไรพวกคุณเหรอ? ไม่มีเลย!

สิ่งของเหล่านั้นทั้งหมดเป็นของเขาคนเดียว พวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับมันจากเขาแม้ว่าเขาจะนำพวกมันลงหลุมศพไปด้วยก็ตาม! บางคนนี่น่าเกลียดจนน่าสะอิดสะเอียนจริง ๆ! การเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงชะมัด!”

พี่ชายสองคนของครอบครัวนาธาเนียลยังคงยึดมั่นในความหวังที่จะได้รับทรัพย์สินของเอริก มีเพียงคุณนาธาเนียลเท่านั้นที่พิจารณาเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ “พวกนายทุกคนหุบปาก! ลืมมันเถอะ พวกเราไม่ควรจะมาที่นี่ตั้งแต่แรก ปล่อยให้เขาได้ไปอย่างสงบเถอะ…”

วิกกี้สามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าเอริกตายแล้ว เธอหดตัวบนม้านั่งจากความซึม ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ผู้ชายที่เคยหัวเราะ พูดคุย ทานอาหารและนอนกับเธอเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ตายไปแล้วจริง ๆ… เขาจากโลกนี้ไปแล้ว

ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักว่าเธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เธอไม่เคยต้องการเงินหรือสิ่งของใด ๆ เธอเพียงแค่ต้องการบางสิ่งบางอย่างเพื่อที่จะสามารถยึดมันไว้ได้ในช่วงเวลาสุดท้ายของเขา เธอปฏิเสธที่จะเผชิญกับความจริงเสมอมา

เธอแค่ต้องการที่จะเป็นคนที่สำคัญที่สุดในโลกสำหรับเขา แต่เขากลับตัดสัมพันธ์กับเธอทันทีหลังจากที่ได้รับการวินิจฉัย เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเอริกจะขอให้เธออยู่กับเขาในช่วงเวลาสุดท้ายของเขา…

จนกระทั่งตอนนี้เธอก็ยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องการที่จะทิ้งเธอ จริงอยู่ว่าเธอโกหกเขาและซ่อนตัวตนที่แท้จริงของเธอจากเขา แต่ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขานั้นล้วนเป็นความจริง แต่พอเขาตายแล้ว เงินทองหรือสิ่งของมีค่าทั้งหมดก็กลับไม่มีความสำคัญอีกต่อไป

เธอไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้...

คุณนาธาเนียลและพี่สาวของเอริกจากไปตามลำดับโดยทิ้งพี่น้องนาธาเนียลสองคนไว้ พวกเขาหันความสนใจมาที่วิกกี้ “เธอกับเอริกเลิกกันมานานแค่ไหนแล้ว? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอแกล้งตั้งครรภ์? นั่นจะไม่แก้ไขทุกอย่างเหรอ? ถ้าเธอแสร้งว่ามีลูกกับเขา เราจะมีโอกาสได้สมบัติของเอริกแน่นอน!”

วิกกี้เงยหน้าขึ้นมองพวกเขาด้วยความพร่ามัว ใบหน้าอันน่าเกลียดของพวกเขาทำให้เธอคลื่นไส้ เธอไม่ได้ตอบอะไร เธอเพียงแต่เหม่อลอยราวกับวิญญาณที่หลงทาง