เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1021

ทิฟฟานี่ตบขาของแจ็คสันพลางเลียนแบบนิสัยอย่างหนึ่งของเขา “ไปเถอะ”

เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อย ในสภาพนี้เขาก็ดูไม่ต่างอะไรจากของเล่น...

เช้าวันรุ่งขึ้น แอเรียนพาแอริสโตเติลและมาร์คออกจากบ้าน ถึงเวลาฉีดยาของแอริสโตเติลแล้ว ระยะหลังนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยและเสี่ยงต่อการเป็นหวัดได้ง่าย เมื่อคืนฝนก็ตกปรอย ๆ เธอจึงได้สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวให้แอริสโตเติลอีกชั้นหนึ่งเพื่อคลุมแขนและขาอันขาวเนียนของเขา เขาดูกลม ๆ และอ้วนขึ้นและน่ารักขึ้นไปอีก

หลังจากที่ขึ้นรถมาร์คก็ตรวจดูเวลาบนนาฬิกาแล้วพูดกับไบรอันซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะคนขับว่า “พาพวกเขาไปส่งที่โรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยไปส่งผมที่สำนักงาน บอกให้เฮนรี่ไปรับพวกเขาเมื่อพวกเขาเสร็จธุระแล้วด้วย”

แอเรียนขมวดคิ้ว “คุณมีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่า? คุณจะไม่อยู่ที่โรงพยาบาลกับพวกเราหรอกเหรอ?”

เขาพยักหน้า “อืม ฉันต้องไปประชุม"

เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวัง เขาเคยพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้เป็นส่วนหนึ่งของทุกสิ่งที่เกี่ยวกับแอริสโตเติล เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอไม่เคยรู้สึกถูกคุกคามเพราะเขามาก่อน แต่นับตั้งแต่ที่เจนิซปรากฏตัว แอเรียนก็เริ่มรู้สึกกังวลอย่างประหลาด

ตามความเป็นจริงแล้วเธอก็ไม่ได้คิดว่ารูปลักษณ์ของเธอจะด้อยกว่าเจนิซแต่อย่างใดเลย ภูมิหลังครอบครัวของพวกเธอเปรียบกันไม่ได้อย่างแน่นอน แอเรียนถูกเลี้ยงดูในครอบครัวเทรมอนต์ ดังนั้นเธอจึงนำหน้าเจนิซไปหนึ่งก้าวโดยปริยาย อย่างไรก็ตาม เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าหากมีอะไรเกิดขึ้นมันจะไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งเหล่านี้

ที่โรงพยาบาล เมื่อเธอลงจากรถ เธอก็ถามเขาอีกครั้งว่า “คุณจะไม่ไปด้วยจริง ๆ เหรอ?”

มาร์คไม่ได้สนใจเธอด้วยซ้ำ เขาดูเหมือนจะใจลอยไปหน่อย “อืม ไม่ใช่ครั้งนี้ ฉันงานยุ่งน่ะ"

มาร์คเงยหน้ามองเธอ “คุณควรจะให้ความสำคัญกับหน้าที่การงานของคุณมากกว่านะ”

เจนิซไม่ได้รู้สึกหน้าแตกแต่อย่างใด “ดิฉันจริงจังกับงานของฉันมากค่ะ ผู้อำนวยการบอกว่าดิฉันสามารถสมัครตำแหน่งถาวรล่วงหน้าได้เลย ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอถามคุณเลยแล้วกันนะคะ คุณจะว่าอะไรไหมคะ?”

มาร์คตรวจเอกสารเสร็จแล้วเซ็นมันก่อนที่จะคืนให้เธอ “นั่นไม่ได้อยู่ภายใต้การตัดสินใจของผม คนที่ชั้นล่างจะทำทุกอย่างที่จำเป็นเอง คุณไปได้แล้ว”

เจนิซรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “โอเคค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”