เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1031

ความกำหนัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เมลานีนอนซบอยู่บนหน้าอกของอเลฮานโดร

“นี่ ทำไมคุณไม่ปล่อยให้เจตต์หยุดพักผ่อนสักสองสามวันล่ะ? คุณก็รู้ว่าเขามีภรรยาและลูกที่ต้องดูแลเช่นกัน ให้โอกาสเขาได้อยู่กับครอบครัวตัวเองบ้าง…. และให้ฉันทำหน้าที่แทนเขาระหว่างนั้น ฉันอยากรู้จักคุณมากกว่านี้” เธอถอนหายใจอย่างแผ่วเบา

“คุณรู้ไหม ฉันคิดทบทวนถึงว่าเรื่องต่าง ๆ ออกมาอย่างไรและมันก็ยังทำให้ฉันทึ่งอยู่เสมอ ฉันเพิ่งได้เจอคุณก่อนวันแต่งงานไม่กี่วันแต่ฉันก็ยังตกหลุมรักคุณอย่างสุดซึ้งอยู่ดี! แบบนี้เรียกว่ารักแรกพบหรือเปล่า? แต่น่าเสียดายที่ฉันยังไม่รู้จักคุณมากพอ ฉันถึงต้องการรู้จักคุณมากขึ้น ฉันอยากเป็นคนที่รู้จักคุณมากที่สุด”

อเลฮานโดรยังคงเฉยเมย “'รักแรกพบเหรอ?' ฮึ่ม ผมว่ามันคงเป็นเพียงความต้องการทางเพศมากกว่า หรือบางทีคุณแค่อาจชอบวิธีที่เรามีอะไรกัน”

ยิ่งเขาพูดจาหยาบคายเท่าไหร่ เมลานีก็ยิ่งหลงใหลมากขึ้นเท่านั้น “งู้ยยย อย่าโหดร้ายนักสิ! ฉันไม่สนใจหรอกว่ามันจะเป็นเพียงความต้องการทางเพศหรืออะไร แต่ฉันรักคุณ ฉันชอบมีเพศสัมพันธ์กับคุณนะอเล คุณหนีฉันไม่พ้นหรอก ฉันอยากอยู่กับคุณตลอดไปจนตายเลยแหละ”

อเลฮานโดรมองถังขยะที่มุมห้องและรู้สึกถึงความกระสับกระส่ายและความปั่นป่วนที่แทะกินเขาเล็กน้อย เขาลุกขึ้นสวมชุดคลุมนอนทันทีและพูดว่า “ก็ได้ เจตต์จะได้พักสองสามวัน แต่คุณต้องรอบคอบเป็นพิเศษในขณะที่ดูแลผมนะ อย่าลืมนะว่าผม 'พิการ'”

เมลานีปลาบปลื้มใจมาก "ได้เลย! โอ้พระเจ้า! ฉันจะรอบคอบให้มากที่สุดและทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเลยล่ะ! คุณไม่ต้องห่วงเลย! โอ้ ฉันเพิ่งจำได้ว่าคุณปู่บอกว่าเขาจะมาเยี่ยมเราในอีกไม่กี่วันต่อจากนี้ เขาคงจะดีใจมากที่ได้เห็นเรามีความสุขและรักกันมากขนาดนี้!”

การปรากฏตัวของชายชราคนนั้นมักเป็นลางไม่ดีเสมอ อเลฮานโดรจุดบุหรี่และเอนตัวพิงขอบหน้าต่าง ดวงตาของเขากวาดไปรอบ ๆ ท้องฟ้าที่มืดครึ้มอย่างเงียบ ๆ เขาเบื่อชีวิตในครอบครัวสมิธเต็มทีแล้ว ตราบใดที่ชายชราคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ อเลฮานโดรจะไม่มีวันมีอิสระได้ทำตามสิ่งที่เขาต้องการ เขาจะถูกผูกมัดตลอดไป

อย่างไรก็ตาม ตัวตนของเขาในฐานะ “อเลฮานโดร สมิธ” คือเกราะป้องกันที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยมีมา กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถหลบหนีได้