เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1044

“ถ้าอย่างนั้นฉันออกไปก่อนนะ พวกเธอจะได้คุยกัน” ซัมเมอร์กล่าว

เมื่อซัมเมอร์จากไปบทสนทนาของทั้งคู่ก็เป็นกันเองขึ้นเนื่องจากทิฟฟานี่ไม่จำเป็นต้องห่วงภาพพจน์ของตนเองอีกต่อไป แต่หากซัมเมอร์อยู่เธอจะต้องสงวนตนเองเสมอ “แอริ ทำไมเธอไม่ขอให้มาร์คจัดงานแต่งบ้างล่ะ? ฉันตะลึงมากตอนที่เดินเข้างาน พวกเขาไม่ยั้งมือเลยจริง ๆ มันเหมือนความฝันเลย

แต่เมื่อนึกภาพตอนที่พวกเขาต้องเก็บทุกอย่างหลังจากที่งานเลิกมันก็ดูน่าเสียดายมาก งานนี้คงจะใช้เงินไปไม่น้อย และฉันไม่แม้แต่จะต้องกระดิกนิ้วด้วยซ้ำ ครอบครัวเวสต์ช่างใส่ใจฉันจริง ๆ ฉันรู้สึกสำคัญมากเลย เหมือนเป็นสมบัติที่ล้ำค่า ฉันนี่โชคดีจริง ๆ…”

แอเรียนยักไหล่ “มาร์คและฉันแต่งงานกันมาตั้งนานแล้ว ทำไมเราจะต้องมาจัดงานแต่งเอาตอนนี้ล่ะ? แบบนี้เราก็ไม่ได้รู้สึกขาดอะไร บางทีฉันก็แอบเสียดายแหละ แต่มันไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น มนุษย์เราควรจะรู้จักเพียงพอ อีกอย่าง เราจัดงานเลี้ยงครบรอบ 1 เดือนให้ลูกชายไปแล้ว ถ้าขืนเราจัดงานแต่งตอนนี้มันจะดูตลกนะ”

“ฉันไม่คิดเหมือนเธอเลย ถ้าเป็นฉัน ฉันจะเสียดายมากจนไม่สามารถข่มตานอนได้เลยแหละ เขาจะต้องจัดงานแต่งใหม่ให้ฉัน ฉันเห็นมาร์คอุ้มสมอร์อยู่ข้างนอก เธอไม่ไปหาเขาหน่อยเหรอ?” ทิฟฟานี่พึมพำขณะที่แทะน่องไก่

แอเรียนส่ายหน้า “ไม่ล่ะ ฉันต้องการความสงบเงียบ ทั้งคู่ต่างกินพลังงานฉัน สมอร์จะต้องร้องไห้ฉันอุ้มเขาแน่ ๆ ถ้าได้เห็นฉัน กล้ามฉันจะโตเป็นกล้ามปูแน่ ๆ ถ้าหากต้องอุ้มเขาตลอดเวลา”

ทิฟฟานี่หัวเราะแรงจนเกือบจะสำลัก “เด็กทารกตัวน้อยขนาดนั้นจะทำให้เธอกล้ามโตเป็นกล้ามปูได้ยังไง? เธอก็เว่อร์เกิน เว่อร์มากด้วย”

แอเรียนไม่แม้แต่จะอธิบาย “อีกไม่นานเธอก็จะรู้เอง ไม่เจอกับตัวเองไม่รู้หรอก ท้องเธอใหญ่ขึ้นแล้วนะ ถ้าสังเกตดูดี ๆ จะเห็นได้เลย”