เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1049

แจ็คสันมองทิฟฟานี่ด้วยความใจเย็น นิ้วมือที่เรียวยาวของเขาเคาะโต๊ะราวกับว่าเขากำลังรออะไรบางอย่าง ทันใดนั้นซัมเมอร์ก็ตวาดขึ้นมา

“แกจะปล่อยให้ทิฟฟานี่ล้างจานได้อย่างไร? นั่นมันเป็นหน้าที่ของแม่บ้านซึ่งก็ไม่ได้แพงอะไรมากมายด้วย เลิกไร้สาระแล้วอ้างว่าไม่ชอบให้คนแปลกหน้าเข้ามายุ่งเกี่ยวในบ้านสักทีได้ไหม? ข้ออ้างทั้งนั้น แกควรจะเปลี่ยนความคิดของแกแล้วไปจ้างแม่บ้านมาได้แล้วนะแจ็ค!”

ทิฟฟานี่คาดไม่ถึงว่าซัมเมอร์จะตอบสนองรุนแรงขนาดนี้

แจ็คสันรีบเดินไปหยิบถ้วยที่เธอถืออยู่ในมือและกล่าวว่า “เห็นไหม? นี่คุณตั้งใจหาเรื่องให้แม่ดุผมหรืออะไร? ปกติก็ไม่เห็นคุณจะอยากทำงานบ้านอะไร แต่พอแม่ผมอยู่ คุณกลับอยากทำอย่างนั้นเหรอ? เดี๋ยวผมทำเอง คุณไปพักเถอะ ผมไม่อยากเห็นคนแปลกหน้ามายุ่งกับบ้านผม”

ทิฟฟานี่กุมมือตนเองด้วยความที่ทำตัวไม่ถูกพลางพึมพำว่า “โทษที…”

ซัมเมอร์ดูเหมือนจะพอใจเมื่อเห็นแจ็คสันเดินเข้าไปในครัว “มานี่มาทิฟฟานี่ เรามาคุยกันเถอะ”

ทิฟฟานี่ยิ้มขณะที่เธอเดินไปหาซัมเมอร์และนั่งลงข้าง ๆ หล่อนที่โซฟาก่อนที่จะอธิบายว่า “จริง ๆ แจ็คสันเป็นคนทำงานบ้านเองทั้งหมดนะคะ ตั้งแต่ก่อนที่เราจะแต่งงานกันอีก หนูแค่ช่วยเขานาน ๆ ที เขาน่าจะเหนื่อยกว่าหนูอีก”

ซัมเมอร์จับมือของทิฟฟานี่ด้วยความอ่อนโยนและตบหลังมือเธอเบา ๆ “ไม่เป็นไร เธอไม่ต้องช่วยเขาหรอก มันเป็นหน้าที่ของผู้ชายที่จะต้องรับผิดชอบหน้าที่ของผู้หญิงไม่ว่ามันจะเล็กน้อยเพียงใด แจ็คจะเสียนิสัยเปล่า ๆ หากเธอจะต้องทำงานบ้านอีก เธอไม่ได้แต่งเข้ามาในครอบครัวเราเพื่อมาเป็นแม่บ้านนะ เพราะฉะนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแจ็คไป เธอน่ะยังเด็ก เธอคงจะยังอยากใช้ชีวิตอีกสักหน่อย เมื่อถึงเวลาฉันจะช่วยเธอเลี้ยงลูกเอง ถ้าเธอจะให้นมลูกทุกวันเธอจะเหนื่อยเกินไปเพราะเธอจะต้องพาเขาไปด้วยทุกที เพราะฉะนั้นเราเลือกให้นมผงแทนก็ได้”

ผู้คนชอบลือกันว่าแม่สามีมักทำให้ชีวิตของลูกสะใภ้ลำบากด้วยการสืบต่อประสบการณ์ร้าย ๆ ที่พวกเขาเคยประสบมา

อย่างไรก็ตาม ซัมเมอร์แตกต่างออกไป เธอไม่เคยได้รับความรักและการดูแลจากสามีของเธอและยังต้องแบกรับทุกอย่างด้วยตนเอง ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังสามารถเลี้ยงลูกชายของเธอให้คอยรักและเป็นห่วงภรรยาของตนระหว่างที่เธอเองก็ให้ความรักและความห่วงใยลูกสะใภ้มากกว่าลูกชายตนเองเสียอีก