เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1048

ทิฟฟานี่เชิญพวกเขาเข้าไปในบ้าน “คุณแม่ คุณพ่อ มาทำอะไรดึกดื่นอากาศเย็น ๆ แบบนี้คะ? ทำไมถึงไม่ใส่เสื้อผ้าให้หนากว่านี้หน่อย เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้นะคะ”

ซัมเมอร์สำรวจทุกซอกทุกมุมของบ้านขณะที่เธอเดินเข้าไป ในที่สุดสายตาของเธอก็จบลงที่โต๊ะอาหาร “ฉันเป็นห่วงเธอก็เลยต้องมาดูสักหน่อยน่ะสิ และอย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด แจ็คสันเพิ่งจะได้ทำมื้อเย็นให้เธอทาน เอาจริง ๆ เขาไม่เคยช่วยทำให้ฉันเลิกเป็นห่วงได้เลย ฉันว่าเธอย้ายไปอยู่บ้านฉันยังจะดีกว่า แบบนั้นฉันจะสบายใจขึ้นเยอะเลย”

แจ็คสันหูชาจากคำบ่นของเธอ แน่นอนว่าสีหน้าของเขาจะต้องเปลี่ยนไปด้วย “เธอเพิ่งจะตื่นเองครับแม่ ผมไม่ได้ปล่อยให้เธอหิวสักหน่อย หยุดเป็นห่วงพร่ำเพรื่อได้แล้วครับ ผมรักเธอมากกว่าที่แม่รักเธออีก”

“ใช่แล้วซัมเมอร์” แอตติคัสแทรกขึ้น “คุณไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องครอบครัวพวกเขาขนาดนี้ ตอนแจ็คสันยังเล็กคุณไม่เห็นจะเป็นห่วงเขามากขนาดนี้เลย… อีกอย่าง มันไม่เหมาะสมที่จะมาดึกดื่นป่านนี้…”

นั่นคงเป็นเหตุผลว่าทำไมแอตติคัสถึงได้ดูกระอักกระอ่วนขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม คำพูดของเขาได้ทำให้ซัมเมอร์ไม่พอใจ “ใช่ ตอนที่แจ็คสันเด็กฉันอาจจะไม่ได้เป็นห่วงเขามากขนาดนี้ แต่คำพูดพวกนี้ไม่ควรจะออกจากปากของคุณ วันนี้เป็นวันแต่งงานของลูกชายเรา เพราะฉะนั้นฉันจะไม่พูดถึงเรื่องเก่า ๆ แต่ถ้าตอนนั้นฉันไม่ได้เข้าไปคุมบริษัท แจ็คสันและฉันคงจะได้เป็นขอทานข้างถนนไปแล้ว

ทั้งความรักในครอบครัวและความรักของคู่รักจะพังทลายหากไม่มีการสนับสนุนทางวัตถุ ฉันเลือกที่จะเดินทางเพื่อธุรกิจครึ่งเดือนแล้วกลับไปที่คฤหาสน์เพื่อกอดแจ็คสันและเล่าเรื่องราวที่จะทำให้เขามองโลกในมุมกว้างดีกว่าจะต้องอยู่ในบ้านที่เก่าแก่ใกล้พัง หาเช้ากินค่ำและปลอบเขาด้วยคำบอกรัก”

ทิฟฟานี่มึนงงขณะที่ฟังซัมเมอร์ เธอค่อย ๆ สังเกตสีหน้าของทุก ๆ คน สิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือว่าแจ็คสันจะอารมณ์เสียหรือไม่ แต่เขาดูปกติดี ในทางกลับกัน เขากำลังมองซัมเมอร์และแอตติคัสด้วยความอารมณ์ขันราวกับว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา

แอตติคัสไม่ได้คาดคิดว่าซัมเมอร์จะหันมาลงอารมณ์ที่เขาแทน เขาจึงเงียบไปทันที ท้ายที่สุดเพราะเขาไม่กล้าที่จะเถียง ทั้งหมดล้วนแต่เป็นความจริงทั้งนั้น