เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1056

เจนิซรู้สึกราวกับว่าเธอถูกน้ำเย็นสาด เธอมึนงงและโกรธเล็กน้อย “คุณหมายความว่าอย่างไรคะ? ระยะเวลาการฝึกงานของดิฉันใกล้จะสิ้นสุดแล้วและดิฉันก็ทำงานได้ดีมาตลอด ทำไมคุณถึงยื่นเวลาออกไป? คุณต้องมีเหตุผลใช่ไหมคะ?”

ผู้อำนวยการตอบอย่างใจเย็น “ใช่ มีสิ เธอทำหน้าที่ของเธอได้ดีกว่าทุกคนที่เข้ามาฝึกงานรอบนี้ แต่ทัศนคติของเธอรุนแรงมาก เธอทะเลาะกับหัวหน้าเธอก่อนที่เธอจะฝึกงานจบจนต้องได้รับบาดเจ็บ ในฐานะหัวหน้าของเธออีกคนฉันขอแนะนำเธอนะ โลกของการทำงานไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิด อย่าอวดดีเกินไปไม่อย่างนั้นเธอจะมีปัญหา ลองทนปัญหาเล็กน้อยดูบ้าง ปัญหาใหญ่ ๆ ไม่ต้องทนอยู่แล้ว ผู้ที่อยู่ตำแหน่งสูง ๆ ในบริษัทนี้ไม่ได้ตาบอดอยู่แล้ว เธอน่าจะรู้ดี ฉันได้ยินมาว่าเธอสนิทกับคุณเทรมอนต์ ฉันก็เลยโทรไปหาเขาเพราะกังวลว่าเขาอาจจะไม่พอใจกับการตัดสินใจของฉัน แต่เขาเห็นว่าการตัดสินใจของฉันมีเหตุผลมาก”

เจนิซจ้องผู้อำนวยการที่มีท่าทีสบาย ๆ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังตกเป็นเป้าหมายจากทุกทิศทางและในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าการถูกลงโทษเมื่อไม่ยอมจำนนรู้สึกอย่างไร เธอเชื่อมาเสมอว่าการผลักดันตัวเองไปข้างหน้าในทุก ๆ ด้านคือหนทางที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะต้องซ่อนคุณสมบัติที่ดีที่สุดของตัวเองไว้หากเธอต้องการที่จะรักษาตำแหน่งที่มั่นคง ทั้งสองฝ่ายสะบักสะบอมและเสียเลือดจากการทะเลาะครั้งนี้อย่างไร? เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บ!

เธอเป็นเพียงเด็กฝึกงานที่ยังไม่มีตำแหน่งถาวร มันเป็นเรื่องปกติที่หัวหน้าจะแจ้งเรื่องที่ไม่เป็นธรรมเกี่ยวกับเธอต่อผู้อำนวยการ บริษัทไม่ได้ขาดพนักงานที่มีความสามารถเช่นเธอ “การขยายระยะเวลาการฝึกงาน” ไม่มีอะไรมากไปกว่าการบังคับให้เธอออก แม้แต่มาร์คยังพูดถึงความไร้วุฒิภาวะของเธอในการแก้ปัญหา... แน่นอนว่าเธอจะไม่ออก เธอจะอยู่ต่อไป แม้ว่านี่จะเป็นกับดักก็ตาม

เจนิซสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อคิดดังนั้นและกล่าวว่า “ดิฉันเข้าใจค่ะ ดิฉันจะไม่ไปไหน ดิฉันจะอยู่ต่อและตั้งใจทำงานเพื่อสร้างผลงานให้พวกคุณในช่วงครึ่งเดือนนี้”

“โอเค ถ้าอย่างนั้นเธอออกไปได้แล้ว” ผู้อำนวยการกล่าวพลางสะบัดมือ

ทันทีที่เจนิซไปถึงที่โต๊ะทำงาน ใครบางคนก็ก้าวออกมาและกระซิบว่า “เธอโดนเลื่อนตำแหน่งก่อนเวลาใช่ไหมเจน?”

ไฟแห่งความโกรธลุกโชนในใจของเจนิซ คนเราไม่ควรจะแหย่มังกรตอนหลับ มันเหมือนกับว่ามีใครบางคนกำลังตั้งใจยั่วโมโหเธอ เธอเก็บความโกรธของเธอและไม่แสดงอาการใด ๆ และปล่อยยิ้มออกมาแทน “กลับไปทำงานกันเถอะค่ะ ถ้าหัวหน้าจับได้เราจะโดนดุกันอีก”