หัวหน้าพยาบาลเองก็หมดหนทางไม่แพ้กัน “แล้วเราจะทำอะไรได้ล่ะ? คนของตระกูลสมิธดูเหมือนคนที่เธอจะสามารถยุ่งได้ด้วยเหรอ? เอิ๊ก ไปเก็บตัวอย่างเลือดจากคนไข้มาใหม่ซะ”
เจตต์ไล่ตามพยาบาลและชนเธอก่อนที่จะสลับตัวอย่างเลือดในกระเป๋าของเธอกับอันที่เขาหยิบมาก่อนหน้านี้
“ขอโทษครับ”
พยาบาลคุ้ยกระเป๋าตนเองตามสัญชาตญาณก่อนที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อพบว่าตัวอย่างเลือดยังอยู่ดี
เจตต์ยืนนิ่งอยู่กับที่และรอจนกระทั่งพยาบาลเดินห่างออกไป เขาตามเธอต่อหลังจากที่เธอเลี้ยวไปอีกทางแล้ว
เขาเฝ้าดูพยาบาลส่งตัวอย่างเลือดให้แจ็คสันและรีบกลับไปที่วอร์ดของอเลฮานโดรอย่างรวดเร็ว "คุณสมิธครับ แจ็คสันเป็นคนส่งพยาบาลคนนั้นมา ผมเห็นเธอให้ตัวอย่างเลือดกับเขา แต่ผมสลับเลือดของท่านกับของคนอื่นก่อนที่เธอจะนำมันไปให้เขาโดยที่เธอไม่ทันรู้ได้ตัวแล้วครับ”
อเลฮานโดรพึมพำด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “สงสัยฉันแล้วสินะ? เร็วกว่าที่ฉันคิดแฮะ มันเกิดอะไรขึ้น? พวกเขาไม่น่าจะตามทันเร็วขนาดนี้…”
เจตต์รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขาเริ่มสงสัยว่าเขาควรจะบอกอเลฮานโดรดีไหมว่าในขณะที่เขาพาธัญญ่าไปตรวจร่างกาย พวกเขาได้เผชิญหน้ากับแจ็คสันและทิฟฟานี่ แต่ท้ายที่สุดเจตต์ก็ตัดสินใจที่จะไม่บอกอเลฮานโดร เขาไม่ควรที่จะสร้างความเดือดร้อนให้ตนเองในตอนนี้ ตอนนี้เขาควรจะเอาความปลอดภัยของตัวเองไว้ก่อน
“เป็นไปได้ไหมว่าความจริงที่ว่าท่านไม่ได้พิการจริง ๆ อาจจะไปกระตุ้นความสงสัยของพวกเขา? ท้ายที่สุดนายท่านดอนเองก็ได้ค้นพบว่าจริง ๆ คุณเป็นใครเพียงเพราะความผิดพลาดเล็กน้อยครั้งนั้น ถูกไหมครับ?” เจตต์กล่าวก่อนที่จะเสริมว่า “คุณรู้ไหมครับว่าการที่คุณไปช่วยคุณทิฟฟานี่ด้วยตัวเองนั้น เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่สำหรับตัวคุณเอง เธอยังแต่งงานต่อกับแจ็คสันในวันรุ่งขึ้นและยังไม่เคยมาเยี่ยมคุณเลยสักครั้ง มันคุ้มเสียแล้วเหรอครับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...