เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1068

มาร์คจ้องเธอกึ่งยิ้ม “เธอจะให้ฉันฉีดยาด้วยเลยไหมล่ะ?”

แอเรียนหุบยิ้ม “นี่คุณจะทำเหมือนฉันเป็นแมวจริง ๆ เหรอ? คุณทำให้ฉันกลัวก่อนนะ! ใครบอกให้คุณดื่มจนเมาจนเสียสติล่ะ?”

มาร์คทำตัวไร้เดียงสาโดยสิ้นเชิง “ฉันเมาจนเสียสติตอนไหน? ฉันแค่ปลดปล่อยความไม่พอใจของฉัน ฉันเคยบอกเธอแล้ว แต่เธอไม่สนใจเอง! ฉันดื่มไปแค่นั้นจะเมาได้ยังไง? ฉันบอกเธอหลายครั้งแล้วว่าเธอชอบเมินฉันน่ะ”

แอเรียนพูดไม่ออกทันที จริงอยู่ว่าเขาเคยพูดถึงเรื่องนั้น แต่เธอไม่ได้สนใจมันมากนัก ในสายตาของเธอเขามักจะสูงส่งและแน่วแน่มาตลอด เขาไม่ชอบให้ใครปลอบประโลมหรือทำเหมือนเขามีค่ามากกว่าคนอื่น เห็นได้ชัดว่าเขามองว่าตัวเองสูงส่งกว่าใคร แต่จริง ๆ แล้วเขาแค่ต้องการความสนใจจากเธออย่างนั้นเหรอ?

เธอถอนหายใจ “ก็ได้ ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นอีก ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนั้น”

ด้านที่บอบบางของเขาถูกกระตุ้น “ฉันเป็นคนยังไงเหรอ? ทำไมมันฟังดูเหมือนเธอกำลังว่าฉันเลย?”

เธอหัวเราะคิกคัก “นี่คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย? ฉันหมายความว่าคุณสูงส่งและยากที่จะเข้าถึงตั้งแต่ที่ฉันยังแปดขวบ คุณทั้งโดดเดี่ยวและเด็ดเดี่ยว คุณไม่เคยต้องพึ่งใครหรือแม้แต่จะสนว่าใครจะคิดอะไร คุณไม่เคยชอบให้ใครปลอบ เพราะฉะนั้นฉันเลยไม่เคยต้องเป็นห่วงคุณ แล้วทำไมจู่ ๆ คุณถึงคิดว่าฉันไม่สนใจคุณ? ฉันล่ะนึกไม่ถึงเลยจริง ๆ…”