เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1070

ผ่านไปสักพัก ดอน สมิธก็วางเอกสารลงและมองมาร์คโดยไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ “คุณเทรมอนต์ นี่มันอะไร? ผมไม่รู้จักคนนี้ เขาเป็นใครเหรอ?”

มาร์คเคาะโต๊ะเบา ๆ ด้วยนิ้วมือที่เรียวของเขา แววตาของเขาแอบเยือกเย็นเล็กน้อย ริมฝีปากที่บางของเขาขยับขณะที่เขากล่าวว่า “ลูกนอกสมรสของพ่อผม”

หัวใจของดอน สมิธเต้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อเขาเริ่มกระวนกระวายใจ แต่เขาฝืนเมินความเจ็บปวดนั้นเพื่อไม่ให้หลุดอาการใด ๆ ออกไป “แสดงว่าอีธาน คอนเนอร์คนนี้… คือสมาชิกครอบครัวของคุณ? ผมไม่คิดเลยนะว่าครอบครัวเทรมอนต์จะมีลูกนอกสมรสกับเขาด้วย คุณคงจะรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าทำไมเขาถึงได้หายตัวไปที่แอฟริกาใต้? คุณ… สงสัยว่าเขายังมีชีวิตอยู่และกลับมาที่นี่เหรอ?”

มาร์คสงเสียงเยาะเย้ยอย่างเยือกเย็น “ผมเพิ่งได้ข่าวเมื่อไม่นานมานี้ว่าอเลฮานโดร หลานชายของคุณ อยู่ที่เดียวกับอีธานและประสบอบัตุเหตุในเวลาเดียวกันด้วย ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าเรื่องที่อเลฮานโดรพิการเป็นเรื่องที่ทุกคนทราบกันดี แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะมีข่าวลือว่าจริง ๆ ขาของเขาไม่ได้มีปัญหาอะไร เขายังเคยทำศัลยกรรมด้วย คุณไม่สงสัยบ้างเหรอว่าอเลฮานโดรคนนี้ไม่ใช่อเลฮานโดรคนเดิม?”

เม็ดเหงื่อเย็นเริ่มหยดจากหน้าผากของดอน สมิธ เขาจับหน้าอกตัวเอง “อาลอนโซ… อาลอนโซ!”

อาลอนโซรีบมาหาดอน สมิธและป้อนยาเขา อาการของดอนค่อย ๆ ดีขึ้น

มาร์คยังคงตีหน้านิ่งขณะที่เขาหันไปจ้องดอน สมิธ “ผมพูดอะไรที่ทำให้คุณไม่พอใจหรือเปล่า? คุณไม่ควรจะออกอาการขนาดนั้นนะ คุณไม่ได้วัยเยาว์เหมือนแต่ก่อนแล้ว”

ดอนฝืนยิ้มอย่างอ่อนแอและตอบว่า “ไม่มีอะไร… ร่างกายผมแค่อ่อนแอตามวัย อีกอย่าง ผมยังไม่หายเหนื่อยจากที่เป็นห่วงอเลหลังจากที่เขาประสบปุบัติเหตุด้วย ส่วนเรื่องที่คุณพูดมาเมื่อกี้ ผมเกรงว่าผมจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย กับอเลก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ถึงแม้ว่าเขาจะปกปิดเรื่องขาของเขา แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวสมิธและผมก็ได้ให้อภัยเขาไปแล้ว ความจริงก็คือเขาเป็นหลานชายผม อเลของผม ไม่ว่าคุณจะต้องการสืบหาน้องชายของคุณหรืออะไรก็ตาม มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับครอบครัวสมิธ”