เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1071

ความโกรธของดอน สมิธค่อย ๆ ลดน้อยลงเมื่อเขาฟังสิ่งที่อลอนโซพูด อลอนโซพูดถูก ในตระกูลเทรมอนต์ไม่เคยมีคนขี้ขลาด ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกนอกสมรสก็ตาม ดอนคาดไม่ถึงว่าคนที่มาปลอมตัวเป็นหลานชายของเขาเดิมทีจะเป็นเชื้อสายเทรมอนต์ ซึ่งไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับเขาเลย

เมื่อมาร์คกลับไปถึงที่บ้านเขาก็ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนนั่นก็คือการรีบไปที่ห้องทำงานเพื่อโทรหาแจ็คสันโดยที่ไม่ไปอาบน้ำก่อน “ฉันเพิ่งกลับมาจากคฤหาสน์สมิธ ฉันไปสอบถามดอน สมิธมา ตอนที่เขาเห็นเอกสารของอีธานเขาดูตกใจอยู่นะ การกระทำของเขาทำให้ฉันมั่นใจได้ว่าเขารู้ว่าอเลฮานโดรคนนี้ไม่ใช่อเลฮานโดรตัวจริงแต่เขาเลือกที่จะยอมรับมันและปกปิดความจริง นั่นหมายความได้ว่าอเลฮานโดรตัวจริงน่าจะตายไปแล้ว และตอนนี้อเลฮานโดร สมิธคนปัจจุบันก็อยู่ภายใต้การปกป้องของตระกูลสมิธ มันคงจะไม่ง่ายที่จะหาข้อเท็จจริงมายืนยันว่าเขาคืออีธาน”

คำตอบของแจ็คสันมาในรูปแบบการกระซิบ “นายพูดจริงใช่ไหม? พวกสมิธไม่มีคนสืบทอดตระกูลจนต้องยอมรับเลี้ยงลูกของครอบครัวอื่นเลยเหรอ? ฉันเคยได้ยินมาว่าอเลฮานโดรคือผู้สืบทอดคนสุดท้าย ซึ่งหมายความว่าดอน สมิธจะต้องปกปักรักษาเขาดังขุนทรัพย์ถึงแม้จะเป็นตัวปลอมหรืออเลฮานโดรจะไม่เชื่อฟังก็ตาม เราจะต้องหาทางอื่นเพื่อพิสูจน์ตัวตนที่แท้จริงของอเลฮานโดร ไม่อย่างนั้นฉันจะอยู่ไม่เป็นสุขแน่”

มาร์คกำหมัด “นายไม่ใช่คนเดียวที่อยากจะรู้ความจริง เพราะฉะนั้นฉันจะช่วยคิด ไม่ว่าจะอย่างไร อีธานก็ยังคงเป็นเชื้อสายเทรมอนต์ เอาล่ะ แค่นี้ก่อนนะ ฉันรู้ว่านายแอบทิฟฟานี่มาคุยกํบฉัน”

แจ็คสันตอบอย่างเขินอาย “นายไม่รู้หรอกว่าเธอน้ำหนักขึ้นมากแค่ไหนตั้งแต่ที่ตั้งครรภ์ และกำลังของเธอยังเพิ่มตามมาด้วย เธอสามารถต่อยฉันจนตายได้เลยถ้าฉันเพลอทำให้เธอตื่น อย่างไรก็ตาม ฉันจะรอข่าวจากนายนะ ฉันเป็นหนี้บุญคุณนายแล้วล่ะมาร์ค”

น้ำเสียงของมาร์คดูไม่พอใจเล็กนาย “หนี้บุญคุณอะไรกัน? จะพูดเพราะกับฉันเพื่อ? เอาล่ะ แค่นี้นะ บาย”

ระยะทางไปคฤหาสน์สมิธและกลับมาค่อนข้างจะไกล ดังนั้นแอเรียนจึงหลับไปแล้วเมื่อมาร์คกลับมา

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จมาร์คก็ย่องขึ้นเตียงและห่มผ้าให้แอเรียนโดยไม่ให้เธอตื่นก่อนที่จะหลับตาลงและผล็อยหลับตามเธอ

วันรุ่งขึ้นทิฟฟานี่ก็เอาแต่กดดันแจ็คสันให้พาเธอไปจดทะเบียนการสมรสโดยกล่าวว่าการแต่งงานของพวกเขายังไม่เสร็จสมบูรณ์ หลัง ๆ นี้แจ็คสันมีเรื่องให้ทำมากมายจนเขาคอยผลัดวันประกันพรุ่งเรื่องการจดทะเบียนสมรสมาสักพักแล้ว เขาพูกมัดกับเธอผ่านการแต่งงาน แหวนแต่งงาน และเจ้าตัวเล็กในท้องของเธอแล้ว ยังไงเขาก็ไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว

ทิฟฟานี่ไม่พอใจกับการผลัดวันประกันพรุ่งของเขามาตลอด “คุณหมายความว่ายังไง? คุณจะบอกว่าเราไม่จำเป็นต้องจดทะเบียนกันเพราะยังไงคุณก็ไปไหนไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? แต่ถ้าคุณคิดที่จะทิ้งฉันขึ้นมาและแต่งงานใหม่ นั่นก็ยังจะเป็นการจะทะเบียนครั้งแรกของคุณนะ คุณคงคิดว่าแบบนั้นมันสะดวกกว่าสำหรับคุณใช่ไหม? ใช่ไหม?!”

เขารีบอธิบาย “ไม่ใช่อย่างนั้น หลัง ๆ นี้ผมแค่เหนื่อยมาก ผมถึงทำอะไรก็ไม่พอใจคุณไปหมด คุณอยากไปจดทะเบียนใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นเราจะไปจดทะเบียนก่อนที่จะเข้าออฟฟิศ โอเคไหม? ผมว่าจากนี้คุณควรจะพักผ่อนให้มากขึ้นนะเพราะคุณเริ่มอารมณ์เสียง่ายขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าคุณยอมที่จะลาพักเพราะท้องได้ผมจะยินดีมาก หลังจากที่คลอดแล้วอารมณ์ของคุณก็คงจะกลับไปเป็นปกติ…”

ทิฟฟานี่จ้องเขาด้วยความโกรธ “คุณก็แค่ต้องการให้ฉันเปื่อยอยู่ที่บ้านและปล่อยให้คุณเป็นอิสระใช่ไหมล่ะ? คุณกลัวว่าฉันจะทำให้งานคุณพลาดถ้าอยู่ข้างคุณตลอดเหรอ? ฝันไปเถอะ! เราจะต้องตัวติดกันทุกวันโดยเฉพาะช่วงที่ฉันท้อง!”

แจ็คสันยักไหล่อย่างหมดหนทาง “ก็ได้ ลืมที่ผมพูดไปแล้วกัน คุณจะพูดอะไรก็เอาเลย ผมจะไม่เถียงกับคนท้องที่ไร้เหตุผลอย่างคุณในเมื่อผมไม่ได้ทำอะไรผิด”