เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1106

อเลฮานโดรหยิบแก้วไวน์มาใหม่และรินไวน์ให้มาร์ค “นั่งก่อนสิ”

มาร์คเหลือบมองแจ็คสันขณะที่เดินไปนั่งด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า “มาร์ค เขาคืออีธาน เขายอมรับแล้ว เขาฆ่าลินน์ด้วย” แจ็คสันกล่าว

อเลฮานโดรไม่ได้ต้องการที่จะอธิบายอะไรมากมาย อีกอย่าง มันไม่สำคัญสักหน่อยว่าเขาหรือดอนที่ฆ่าลินน์ สุดท้ายมันก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่ดี “พวกคุณสองคนมาเพื่อไถ่บาปให้ผมหรือไง?”

“นายโชคดีมาก ๆ เลยนะอีธาน” มาร์คพูดอย่างใจเย็น “นายยังกล้าได้กล้าเสียด้วย ในเมื่อนายยังมีชีวิตอยู่ นายก็ควรจะเก็บหางของตนเองและอยู่ให้พ้นสายตาของพวกเราซะ นายกลับมาทำไม? อยากตายอีกเหรือไง? หรือนายคิดว่า ฉันจะทำอะไรนายไม่ได้เพราะตอนนี้นายอยู่ภายใต้การคุ้มครองของตระกูลสมิธ?”

อเลฮานโดรส่งเสียงเยาะเย้ย “ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย อย่างไรก็ตาม ตัวตนของอเลฮานโดรทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นสำหรับผมและยังหยุดพวกคุณสองคนไม่ให้ทำกับผมตามอำเภอใจด้วย ถูกไหม? ผมไม่ได้กลับมาเพราะคุณหรอกมาร์ค ถ้าผมตายไปตอนนั้นก็คงจะเป็นอีกเรื่อง แต่ผมกลับรอดมาได้ ถ้าคุณทำร้ายผมอีก คุณคิดว่าแอเรียนจะคิดยังไง? คุณต้องใช้เวลานานแค่ไหนนะกว่าที่จะดูเป็นคนดีในสายตาเธอ? ทั้งหมดมันจะสูญเปล่าทันที เธอจะยังคงมองคุณเป็นไอ้ปีศาจที่ฆ่าพ่อของเธอ และเห็นว่าคุณไม่เคยเปลี่ยนไปเลย คุณจะเสี่ยงจริง ๆ เหรอ? ผมหวังว่าต่อจากนี้พวกเราจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกันนะ เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม?”

มาร์คขมวดคิ้วและถามว่า “ถ้าอย่างนั้นนายกลับมาทำไม? เพื่อใช้ชีวิตที่เหลือเป็นอเลฮานโดร สมิธอย่างสงบสุขเหรอ? มันดูจะไม่ใช่ทางของนายเลยนะ”