เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1128

มาร์คเดินเข้ามาใกล้เธออีกครั้ง เขาเอื้อมมือออกไปจับหูของแอริสโตเติลเบา ๆ “ฉันก็อยากจะสร้างบรรยากาศดี ๆ และโรแมนติกเหมือนกัน แต่ร่างกายของเธอมันแสดงออกอย่างชัดเจนมาก เธอไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เลยไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหน มันหมายความได้ว่ายังไง? มันก็หมายความว่าเธอไม่สบอารมณ์ที่จะเดตเลยไง”

แอเรียนไม่พอใจกับการกล่าวหาเท็จของเขา “มันเป็นเพราะคุณนั่นแหละที่หน้าบึ้งตลอดทั้งคืน ฉันก็เลยตื่นตระหนก จะให้ฉันมีอารมณ์ทำอย่างอื่นได้ยังไง? คุณทำเหมือนกับว่าฉันทำอะไรผิด คุณมันไร้เหตุผลและไม่โตจริง ๆ ! ตอนที่ฉันกลับมาจากไปเยี่ยมแอรี่ฉันก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาแบบนี้กับคุณไม่ใช่เหรอ? แต่นี่คุณจะไม่พอใจเพียงเพราะฉันบังเอิญเจอกับวิลอย่างนั้นเหรอ?”

แอริสโตเติลสะบัดมือของมาร์คออกด้วยความไม่พอใจ มาร์คไม่สนทนาต่อ “ถ้าป้อนนมเขาเสร็จแล้วก็ลงไปทานอาหารเช้าด้วยนะ แล้วฉันจะไปส่งที่ทำงาน”

ระหว่างทางไปที่ทำงาน ทิฟฟานี่ก็ดันส่งข้อความมาหาแอเรียนโดยไม่รู้เวลาจริง ๆ: ‘เมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง? เดทอันโรแมนติกที่เธอจินตนาการเอาไว้ได้เป็นจริงไหม?’

แอเรียนเห็นว่ามาร์คกำลังใจจดใจจ่อกับการขับรถและไม่ได้สนใจเธอ เธอจึงรีบตอบกลับทิฟฟานี่: ‘จินตนาการอะไรล่ะ? เมื่อวานฉันเจอวิลโดยบังเอิญและมาร์คเห็น เขาเลยตึงใส่ฉันตลอดทั้งคืนเลย’

จุดสนใจของทิฟฟานี่เบี่ยงเบนไปที่วิลทันทีเมื่อเอ่ยถึงเขา: ‘วิลกลับมาแล้วเหรอ? ไม่เห็นเขาจะติดต่อมาหาฉันเลย เสียดายความสัมพันธ์ดี ๆ ที่เรามีตอนสมัยเรียนนะ ฉันจะทำให้เขาต้องชดใช้ เธอก็อย่าลืมเอาจุกหลอกให้เด็กขี้งอแงของเธอดูดล่ะ เด็กน้อยจริง ๆ’

แอเรียนมองมาร์คและเห็นด้วยกับทิฟฟานี่อย่างเงียบ ๆ เขาเป็นเด็กขี้งอแงจริง ๆ ชนิดที่สามารถโวยวายได้ตลอดเวลาโดยไม่มีคำเตือน