เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1128

สรุปบท บทที่ 1130 เดี๋ยวดีเดี่ยวร้าย เดี๋ยวใช่เดี๋ยวไม่ใช่: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์

ตอน บทที่ 1130 เดี๋ยวดีเดี่ยวร้าย เดี๋ยวใช่เดี๋ยวไม่ใช่ จาก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 1130 เดี๋ยวดีเดี่ยวร้าย เดี๋ยวใช่เดี๋ยวไม่ใช่ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ ที่เขียนโดย สาวน้อยสุดจี๊ด เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

มาร์คเดินเข้ามาใกล้เธออีกครั้ง เขาเอื้อมมือออกไปจับหูของแอริสโตเติลเบา ๆ “ฉันก็อยากจะสร้างบรรยากาศดี ๆ และโรแมนติกเหมือนกัน แต่ร่างกายของเธอมันแสดงออกอย่างชัดเจนมาก เธอไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เลยไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหน มันหมายความได้ว่ายังไง? มันก็หมายความว่าเธอไม่สบอารมณ์ที่จะเดตเลยไง”

แอเรียนไม่พอใจกับการกล่าวหาเท็จของเขา “มันเป็นเพราะคุณนั่นแหละที่หน้าบึ้งตลอดทั้งคืน ฉันก็เลยตื่นตระหนก จะให้ฉันมีอารมณ์ทำอย่างอื่นได้ยังไง? คุณทำเหมือนกับว่าฉันทำอะไรผิด คุณมันไร้เหตุผลและไม่โตจริง ๆ ! ตอนที่ฉันกลับมาจากไปเยี่ยมแอรี่ฉันก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาแบบนี้กับคุณไม่ใช่เหรอ? แต่นี่คุณจะไม่พอใจเพียงเพราะฉันบังเอิญเจอกับวิลอย่างนั้นเหรอ?”

แอริสโตเติลสะบัดมือของมาร์คออกด้วยความไม่พอใจ มาร์คไม่สนทนาต่อ “ถ้าป้อนนมเขาเสร็จแล้วก็ลงไปทานอาหารเช้าด้วยนะ แล้วฉันจะไปส่งที่ทำงาน”

ระหว่างทางไปที่ทำงาน ทิฟฟานี่ก็ดันส่งข้อความมาหาแอเรียนโดยไม่รู้เวลาจริง ๆ: ‘เมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง? เดทอันโรแมนติกที่เธอจินตนาการเอาไว้ได้เป็นจริงไหม?’

แอเรียนเห็นว่ามาร์คกำลังใจจดใจจ่อกับการขับรถและไม่ได้สนใจเธอ เธอจึงรีบตอบกลับทิฟฟานี่: ‘จินตนาการอะไรล่ะ? เมื่อวานฉันเจอวิลโดยบังเอิญและมาร์คเห็น เขาเลยตึงใส่ฉันตลอดทั้งคืนเลย’

จุดสนใจของทิฟฟานี่เบี่ยงเบนไปที่วิลทันทีเมื่อเอ่ยถึงเขา: ‘วิลกลับมาแล้วเหรอ? ไม่เห็นเขาจะติดต่อมาหาฉันเลย เสียดายความสัมพันธ์ดี ๆ ที่เรามีตอนสมัยเรียนนะ ฉันจะทำให้เขาต้องชดใช้ เธอก็อย่าลืมเอาจุกหลอกให้เด็กขี้งอแงของเธอดูดล่ะ เด็กน้อยจริง ๆ’

แอเรียนมองมาร์คและเห็นด้วยกับทิฟฟานี่อย่างเงียบ ๆ เขาเป็นเด็กขี้งอแงจริง ๆ ชนิดที่สามารถโวยวายได้ตลอดเวลาโดยไม่มีคำเตือน

เธอเดินเข้าไปหาเขาและนั่งลงที่ตักของเขา “วิลกลับมาแล้ว ฉันไม่ได้เจอเขานานมาก ฉันเลยอยากไปทานอาหารกับเขาสักหน่อย เขา แอเรียน และฉันเป็นเพื่อนซี้กันตั้งแต่สมัยเรียน พวกเราเปรียบได้เหมือนสามทหารเสือเลยนะ ในที่สุดเขาก็อยู่ในเมืองพอดี ทำไมฉันจะไปเจอเขาไม่ได้ล่ะ? ให้ฉันลาวันหนึ่งนะคะ ๆ”

แจ็คสันเลิกคิ้ว “คุณไปหาวิลคนเดียวจะดีกว่า อย่าให้แอเรียนเข้ามาเกี่ยวด้วยเลย ถ้ามาร์ครู้เขาจะต้องมีปัญหาแน่ อีกอย่าง… ท้องคุณโตขึ้นมาก ผมเป็นห่วง เพราะฉะนั้น ถ้าคุณไป ผมจะไปด้วย”

“ท้องฉันมันเป็นอุปสรรคตรงไหน?” ทิฟฟานี่คร่ำครวญ “ฉันท้องได้ไม่กี่เดือนเอง ทำไมต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้น? ถ้าอย่างนั้นพวกผู้หญิงที่ใกล้จะคลอดแล้วล่ะ? คุณคิดว่าพวกเธอจะใช้ชีวิตยังไง? ท้องของพวกเธอใหญ่กว่าฉันอีก อีกอย่าง คุณและวิลไม่ได้สนิทกันด้วย ถ้าคุณไปด้วยมันจะไม่อึดอัดเปล่า ๆ เหรอ? ไม่ต้องเลย ฉันไปคนเดียวได้”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์