เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1127

แอเรียนรู้สึกได้ถึงความว่างเปล่าลึก ๆ ข้างในตัวเธอ เบื้องหน้าความสัมพันธ์ของพวกเขาอาจจะดูแข็งแรง แต่ในความเป็นจริง มันยังคงเปราะบางเช่นเคย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้สามารถยืนยันมันได้อย่างชัดเจน

เธอผล็อยหลับสนิทก่อนที่มาร์คจะออกมาจากห้องน้ำ อาจจะเป็นเพราะความมืดที่ทำให้เธอสามารถนอนหลับได้ง่ายขึ้น

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน จู่ ๆ เธอก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างขยับใกล้ ๆ ตัวเธอ เธอลืมตาขึ้นเล็กน้อยและเห็นว่ามาร์คกำลังตรวจดูโทรศัพท์เธอ เธอแสร้งทำเป็นไม่เห็นและหวังว่านั่นจะทำให้เขาสามารถรู้สึกมั่นใจขึ้นมาได้บ้าง เขาคงแค่อยากจะดูว่า เธอได้บันทึกเบอร์ของวิลไว้หรือไม่ โชคดีที่เธอไม่ได้ทำอย่างนั้น…

วันรุ่งขึ้นแอเรียนตื่นขึ้นก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้นเนื่องจากเธอเข้านอนเร็ว มาร์คยังคงหลับสนิท เธอลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำอย่างเงียบ ๆ เธอคิดถึงแอริสโตเติล นี่เป็นครั้งแรกที่เธอไม่ได้นอนที่บ้านหลังจากที่ให้กำเนิดแอริสโตเติล

เธอก้าวออกจากห้องน้ำอย่างเหม่อลอยหลังการอาบน้ำและต้องกระโดดด้วยความตกใจ มาร์คตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้และมายืนพิงข้าง ๆ ประตูห้องน้ำ

เธอเรียกสติตนเอง “ตื่นแล้วเหรอคะ? ยังเช้าอยู่เลย ถ้าอย่างนั้นเรากลับบ้านกันก่อนดีไหม? เราจะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าและเจอสมอร์ด้วย ฉันกังวลเล็กน้อย เราไม่ได้กลับบ้านหนึ่งคืนเต็ม ๆ”

มาร์คพยักหน้า เดินกลับไปที่เตียง ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกและเปลี่ยนชุด แอเรียนทัดผมหลังหูก่อนที่จะหยิบเสื้อผ้าตนเองไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ตอนนี้เธอหวาดผวาไปหมด

มาร์คไม่ได้เช็คเอ้าท์ก่อนที่พวกเขาจะออกจากโรงแรม นั่นหมายความว่าโรงแรมแห่งนี้เป็นของตระกูลเทรมอนต์เช่นกัน

พวกเขากลับไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์และพบกับแมรี่ที่ตื่นแล้วและกำลังป้อนนมแอริสโตเติล อารมณ์ของแอเรียนดีขึ้นทันทีเมื่อเธอเห็นแอริสโตเติล เธอรับลูกชายจากอ้อมแขนของแมรี่มาอุ้ม “เดี๋ยวจัดการฉันเองค่ะ”