เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1126

ผู้หญิงคนนั้นยังคงยืนอุ้มลูกอยู่กับที่ เธอแอบรู้สึกหน้าแตกเล็กน้อย แต่หมดหนทางเสียมากกว่า เธอรู้ว่า ชาตินี้เธอจะไม่มีวันแทนที่แอเรียนในหัวใจของวิลได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีลูกด้วยกันแล้วก็ตาม นี่ช่างเป็นชะตากรรมที่น่าเศร้าเสียจริง

แอเรียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอก้าวออกจากห้างสรรพสินค้า ลมที่หนาวเย็นทำให้ความรู้สึกของเธอเย็นลงไปด้วย ตอนนี้ก็ใกล้จะถึงเวลาแล้ว และมาร์คก็คงจะมาถึงในไม่ช้า

เธอส่งข้อความไปบอกเขาว่าเธอรออยู่ที่ทางเข้าห้างสรรพสินค้า รถของเขามาจอดตรงหน้าเธอในไม่ช้า เธอเดินไปเปิดประตูและขึ้นรถ ความอุ่นข้างในรถลบล้างความหนาวเย็นจากข้างนอก เธอจัดผมที่ถูกลมข้างนอกพัดจนกระเซิงให้เป็นระเบียบ “เราจะไปทานข้าวที่ไหนกันคะ?”

มาร์คไม่ตอบ เธอจึงต้องหันไปมองเขา “มีอะไรเหรอ?”

เขาจ้องไปที่กระจกมองหลังด้วยสีหน้าตาย “วิล ซีวานกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เธอแอบตกใจแต่แล้วก็ตระหนักว่าวิลกำลังนำทางภรรยาและลูกของเขาเพื่อเตรียมพร้อมที่จะกลับอยู่ห่างออกไปจากพวกเขาไม่มากนัก ซึ่งมาร์คเห็นทั้งหมด

“เขาบอกว่าเขาแค่มาเยี่ยมญาติ” เธอยอมรับด้วยความจริงใจ “เขาเพิ่งจะมาได้ไม่กี่วันและก็จะกลับในเร็ว ๆ นี้ พวกเราบังเอิญเจอกันตอนที่ฉันเดินเล่นน่ะค่ะ เขามากับภรรยาและลูกสาวของเขา ลูกสาวของเขาน่าเอ็นดูมาก เธอเดินเป็นแล้วด้วย”

มาร์คไม่ได้ตอบอะไรและเพียงแต่ขับรถออกไป เธอไม่อาจจะอ่านความรู้สึกบนใบหน้าของเขาออก

แอเรียนรู้สึกกังวล ตอนแรกเธอตื่นเต้นกับเดตในคืนนี้มาก แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น นี่เขาโกรธเหรอ? เธอต้องการจะอธิบายตนเองแต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร มันเหมือนกับว่าเธอไม่มีเรื่องให้ต้องอธิบายด้วยซ้ำ