เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1125

หัวใจของแอเรียนล้นปริ่มไปด้วยความหลงใหล ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมมาร์คถึงอยากมีลูกสาว ความสุขในการมีลูกสาวแตกต่างกับการมีลูกชายโดยสิ้งเชิง

“เจ้าหนูไปไหนแล้วล่ะ? กลับมาหาแดดดี้เร็ว”

แอเรียนตัวแข็งทื่อ เธอหันไปด้านข้างและสบตากับสายตาที่ตกใจของวิล ซีวาน ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนไปเมื่อกาลเวลาผ่านไป แต่แววตาของเขายังคงเหมือนเดิม นอกเสียจากความเป็นผู้ใหญ่ที่เพิ่มขึ้นตามกาลเวลา

แอเรียนตื่นตกใจเมื่อได้ยินเสียงของเขา ตอนแรกเธอนึกว่า เขาเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่มีน้ำเสียงคล้ายกับวิล ช่างบังเอิญจริง ๆ…

“นาย… กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เธอลุกขึ้นและถามเขาอย่างสบาย ๆ หลังจากที่เงียบไปชั่วครู่

วิลสูดลมหายใจเข้า ก้าวไปข้างหน้าและอุ้มเด็กผู้หญิงขึ้น “ไม่กี่วันที่แล้วนี่เอง ฉันมาเยี่ยมญาติน่ะ ไม่ได้อยู่นานหรอก ช่างบังเอิญจัง… ฉันไม่นึกว่าจะมาเจอเธอที่นี่ มาซื้อของให้ลูกเหรอ? ฉันกลับมาอย่างกะทันหัน ก็เลยยังไม่ทันได้มีเวลาติดต่อเธอหรือทิฟฟ์…”

วิลรู้ว่าเธอมีลูกแล้ว เธอเองก็รู้ว่าเขาแต่งงานและมีลูกแล้ว

แอเรียนยิ้ม “ฉันมาดูของฆ่าเวลานิดหน่อย ทิฟฟ์กำลังท้องนะ ถ้ามีเวลาก็ลองนัดเจอกับเธอสิ นี่ลูกสาวนายเหรอ? อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย? น่ารักมากเลย”

วิลมองเด็กน้อยในแขนของเขา สีหน้าของเขายังคงนุ่มนวลเช่นเคย “เกือบจะ 11 เดือนแล้วน่ะ เธอเรียนรู้ที่จะเดินเร็วไปหน่อย ตอนนี้เธอเริ่มจะวิ่งเก่งแล้วด้วย ลูกเธอ… คงจะอ่อนกว่าลูกสาวฉันไม่กี่เดือน ฉันรู้…”

ทั้ง ๆ ที่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วแต่แอเรียนก็ยังไม่สามารถทำเหมือนว่า ระหว่างเขาไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นได้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาแบบนี้ เธอไม่แม้แต่จะสามารถพูดคุยกับเขาต่อหลังจากที่ถามไถ่กันเพียงไม่กี่ประโยค