เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1141

เมื่อถึงเวลาที่มาร์คประชุมเสร็จและกลับมาที่ห้องทำงาน เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแอเรียนนอนหลับอยู่บนโซฟา ถึงแม้ว่าในห้องทำงานจะเปิดเครื่องทำความอุ่นไว้แต่มันก็ยังหนาวเกินไปที่จะหลับได้โดยไม่ห่มผ้า เขาเดินเข้าไปปลุกเธอ “ฉันทำงานเสร็จแล้ว ไปหาอะไรทานกัน”

แอเรียนลืมตาและลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย เธอรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยและเธอก็มีน้ำมูก ใครจะไปรู้ว่าการงีบหลับไปแปบเดียวจะทำให้เธอเป็นหวัดได้เลย เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอคงจะอ่อนแอเลยมีแนวโน้มที่จะเป็นหวัดได้ง่าย “กี่โมงแล้วเหรอ?”

มาร์คยื่นนาฬิกาข้อมือของเขาไปข้างหน้าเธอและชี้ไปที่เวลา “กี่โมง? เลยเวลาเลิกงานแล้ว เธอเป็นหวัดเหรอ?”

แอเรียนสูดน้ำมูก “คงจะอย่างนั้น แต่ไม่เป็นไรหรอก ไปกันเถอะ”

ทันทีที่พวกเขาเดินออกมาจากบริษัทแอเรียนก็ถูกลมหนาวตีจนหนาวสั่น เธอหดตัวในอ้อมกอดของมาร์คโดยสัญชาตญาณ “หนาวมาก!”

มาร์คยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาโอบไหล่เธอโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่น “เดี๋ยวขึ้นรถจะรู้สึกดีขึ้นเอง”

แอเรียนดื่มด่ำกับช่วงเวลาที่เขาปกป้องเธอ ส่วนสูงของเขาทำให้เขาเป็นที่บังลมได้ดี

เจนิซเห็นทุกอย่างขณะที่เธอยืนอยู่หน้าลิฟต์ ภาพนั้นเจ็บปวดเกินกว่าที่เธอจะทนดูไหว ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะหึง เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนโดนหนามทิ่มอยู่ดี เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่ปลื้มมาร์คแน่นอน แต่เธอคือคนที่ดื้อรั้นที่สุดแน่ ๆ เธอสนใจเพียงแต่เขาตั้งแต่ที่เขาคือผู้ให้ทุนเธอแล้ว

“คุณเทรมอนต์และภรรยาของเขาดูมีความสุขกันมากเลยนะ ฉันได้ยินมาว่าภรรยาของเขาอายุน้อยกว่าเขาตั้งสิบปี ฉันล่ะอิจฉาเธอจริง ๆ ดูเหมือนเขาจะเอ็นดูเธอมากเลย”

เมื่อเจนิซได้ยินบทสนทนารอบข้างเธอ ความอึดอัดในใจเธอก็เพิ่มขึ้น เธอจึงรีบเดินออกมาและออกจากบริษัท

…