เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1142

มาร์คแอบไม่พอใจกับคำตอบสั่น ๆ ของแอเรียน “เธออยากให้ฉันไปขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันจะไม่อยู่เป็นอาทิตย์เลยนะ เธอไม่มีอะไรจะพูดหน่อยเหรอ?”

แอเรียนส่ายหน้าอย่างจริงใจ “ก็ฉันไม่มีอะไรคัดค้าน ฉันจะคัดค้านไม่ให้คุณไปทำไม? ไม่ต้องห่วง ฉันจะรออยู่ที่นี่ หนึ่งอาทิตย์ก็แปบเดียวเอง คุณไม่ได้จะไปเป็นเดือนสักหน่อย ฉันมั่นใจได้เลยว่า ช่วงเทศกาลคุณก็จะยังคงยุ่งอยู่ ฉันเข้าใจที่คุณยุ่งเกือบจะตลอดทั้งปี แต่ยังไง อย่างน้อยช่วงปีใหม่เราจะต้องได้อยู่ด้วยกันนะ”

มาร์คจมอยู่ในความคิดชั่วครู่ก่อนที่จะตัดสินใจพูดถึงเรื่องที่ละเอียดอ่อน “ถ้าฉันรู้ว่าเธอไปเจอวิลขณะที่ฉันไม่อยู่ เรื่องราวมันจะไม่จบแบบวันนี้นะ”

แอเรียนก้มหน้าทานซุปของเธอ เธอมีความคิดเห็นสองสามข้อ แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดมันออกมา เธอเพียงแต่ตอบว่า “เลิกบ่นได้แล้ว อาหารจะเย็นหมดแล้ว”

หลังจากที่พวกเขาทานอาหารเสร็จและออกมาจากคาเฟ่ หิมะก็เริ่มตก

แอเรียนหนาวจนตัวสั่น เธอจึงรีบหนีความหนาวไปขึ้นรถและถูมือตนเองเพื่อเพิ่มความอุ่น “ที่ที่คุณจะไปหนาวไหม?”

มาร์คเอื้อมมือไปเปิดเครื่องทำความอุ่นในรถ “ไม่ ที่นั่นอากาศค่อนข้างจะดีเลย”

แอเรียนพูดหยอกล้อว่า “ดีแล้ว ที่บ้านเราหนาวเกินไป ดีแล้วที่คุณไปช่วงนี้”

มาร์คมองเธอด้วยหางตา “ทำไมฉันรู้สึกว่าเธอกำลังดีใจที่ฉันจะไป? หรือฉันไม่ควรจะไป? ขืนไปแบบนี้ฉันคงจะไม่สบายใจแน่ ๆ”

แอเรียนพูดไม่ออกชั่วขณะ “ฉันดีใจตรงไหน? คุณจะยกเลิกการเดินทางของคุณทำไมในเมื่อทุกอย่างถูกวางแผนไว้แล้ว? ไม่ต้องเลย… ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว คุณจะได้ไม่ต้องคิดว่าฉันอยากให้คุณไปหรือว่าฉันจะทำอะไรระหว่างที่คุณไม่อยู่”

มาร์คไม่ตอบอะไร