เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1163

แม้จะเป็นช่วงเทศกาล แต่บริการขนส่งก็ไม่ได้หยุดทำงาน ดังนั้นแอเรียนจึงซื้อถั่วและส่งไปให้เขาเป็นการตอบแทน เธอใช้นามแฝงเป็นผู้ส่งเพื่อไม่ให้โซอี้และสามีของหล่อนรู้ว่าเธอเป็นคนส่ง

สัปดาห์วันหยุดช่วงเทศกาลหมดไปพอดีเมื่อมาร์คกลับมาจากต่างประเทศ เขาดูเหนื่อยล้า เห็นได้ชัดว่ายุ่งมามาก

แทนที่จะบ่น แอเรียนเพียงแต่ถามเขาว่าที่บริษัทเป็นอย่างไรบ้าง

มาร์คไม่ได้เข้ารายละเอียด “ก็ดี ฉันจัดการได้ ไม่ต้องห่วง เธอเริ่มไปทำงานแล้วหรือยัง?”

แอเรียนส่ายหน้าและพูดว่า “บริษัทของเราค่อนข้างดี พวกเราเริ่มกลับไปทำงานพรุ่งนี้ค่ะ”

หลังจากที่ไม่ได้เจอสมอร์มานานกว่าสิบวัน มาร์คก็ไม่คิดที่จะพักแต่เข้าไปอุ้มสมอร์เล่นทันที อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าสมอร์จะไม่ชอบถูกอุ้มเล่นอีกต่อไป ตอนนี้เขาชอบคลานมากกว่า เพราะฉะนั้นเมื่อมาร์คอุ้มเขา เขาจึงสะดิดสะดิ้ง มาร์คหัวเราะและพูดว่า “ลูกชายฉันนี่แข็งแรงจริง ๆ เลยนะ”

แอเรียนมองสมอร์และทำท่าก่อนที่จะพูดว่า “ฉันคิดจะผูกเชือกกับเขา ฉันจะได้ไม่ต้องเหนื่อยตามเขาไปทั่ว ยิ่งกว่านั้น เขาจะชอบคลานไปที่ที่เขาไม่ควรไป แบบนั้นฉันจะได้ดึงเชือกและลากเขากลับมา”

มาร์คไม่ลังเลที่จะปฏิเสธเธอทันที “เชือกเหรอ? มันฟังดูเหมือนสายจูงสัตว์เลี้ยงเลย เธอจะผูกเขาไว้ทำไม? เขาไม่ใช่หมานะ”

แอเรียนเลิกคิ้วหนึ่งข้าง “ฉันแค่พูดเล่นไหมล่ะ? ฉันดูเหมือนคนที่จะผูกเชือกลูกชายตัวเองเหรอคะ? แต่เขาเริ่มที่จะก่อกวนทุกคนทันทีที่เขาตื่นเลยนะ ฉันกลัวว่าแมรี่จะเหนื่อยไม่รู้จบ”

มาร์คดูเหมือนจะไม่รู้สึกอะไร “สิ่งที่แย่ที่สุดที่จะเกิดขึ้นได้คืออะไร? อีกอย่าง เขาควรจะได้ขยับตัวเยอะ ๆ เมื่อเขากำลังเติบโต การออกกำลังเป็นประจำจะช่วยในการเจริญเติบโตของเขา”

...

ระหว่างทานมื้อค่ำมาร์คก็หาวไม่หยุด

แอเรียนไม่ได้ปล่อยให้สมอร์ทรมานพ่อตนเองและขอให้แมรี่เป็นคนพาเขาเข้านอน เธอรู้สึกสงสารมาร์ค การทำงานหักโหมในช่วงอายุเท่านี้จะไม่เป็นผลดีต่อเขา

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขานอนกรน เขามีระเบียบวินัยและใช้ชีวิตอย่างสุขภาพดีมาโดยตลอด เขาจู้จี้จุกจิกกับทางเลือกในการดำเนินชีวิตมากยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก

เมื่อแอเรียนกำลังเปลี่ยนท่านอนเพื่อหาท่าที่สบาย จู่ ๆ มาร์คก็พลิกตัวเข้ามาซุกเธอ เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างคล่องแคล่ว เธอรู้สึกว่าการเข้าหาของเขาทั้งอบอุ่นและสบายใจ เธอเริ่มรู้สึกและเพลิดเพลินไปกับความใกล้ชิดของพวกเขา

“วันนี้เธอยังไม่ได้อ้อนฉันเลย…”

ร่างกายของแอเรียนแข็งทื่อ เขายังไม่หลับอีกเหรอ? เขาตื่นขึ้นได้อย่างไรทั้ง ๆ ที่เธอขยับตัวเบามากตอนที่ขึ้นเตียง? เธอกระซิบ “คุณควรนอนได้แล้วนะคะ แค่นี้คุณก็เหนื่อยเกินพอแล้ว คุณยังมีแรงแกล้งฉันอีกเหรอ?”

เขาซุกหน้าเข้าซอกคอของเธอและดมกลิ่นของเธอ “ถึงแม้ว่าฉันจะเหนื่อยก็ยังมีสิ่งที่ต้องทำอยู่ดี… ตัวเธอหอมมากเลย…”

หัวใจของเธอเต้นแรง เธอไม่เคยทำตามคำสัญญาของเธอที่จะอ้อนเขาทุกวัน เธอคิดว่าเขาลืมเรื่องนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ เธอปฏิเสธเขาอย่างเขิน ๆ “เลิกเล่นแล้วก็นอนได้แล้วค่ะ”