เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1176

ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว แต่ในออฟฟิศก็ยังมีคนพลุกพล่าน แอเรียนจึงไม่ได้คุยกับซิลแวงในออฟฟิศแต่กลับชวนเขาออกไปทานข้าวแทน ซิลแวงตกลงทันทีและแนะนำให้ไปที่ร้านอาหารฝรั่งเศสแห่งหนึ่ง

เมื่อพวกเขาได้ที่นั่งแอเรียนก็ตรงเข้าประเด็นทันที “เมื่อคืนมีคนวางยาฉันและโรบิน ฉันสงสัยว่ายาจะต้องอยู่ในแชมเปญที่เราดื่ม คุณคิดว่าไง?”

ซิลแวงจ้องเธอกึ่งยิ้ม “แล้วคุณคิดว่าผมเป็นคนทำเหรอ? ผมจะมีจุดประสงค์อะไร? จริงอยู่ว่าผมเป็นคนให้แชมเปญขวดนั้นกับคุณ และคุณกับโรบินก็ดื่มมันอยู่สองคนจนเมา ทั้งหมดมันก็จริงอยู่ แต่ผมไม่ได้แตะต้องขวดนั้นเลย ผมอาจจะดูน่าสงสัยแต่คุณก็ไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดผม ถูกไหม?”

แอเรียนพูดไม่ออก เธอไม่อาจอ่านซิลแวงออกได้เลย เขาดูไม่ตกใจหรือตื่นตระหนกใด ๆ

หลังจากที่คิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ถามว่า “แล้วคุณจะเอายังไงต่อกับโรบิน? ครอบครัวของเธอล้วนเป็นนักวิชาการทั้งหมด เพราะฉะนั้นเธอจึงเรียบร้อยมาก เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วยซ้ำ แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอไม่ได้กลับบ้านมาหนึ่งคืน คุณจะต้องรับผิดชอบไม่มากก็น้อย”

ซิลแวงดูเหมือนจะขบขัน “มีอะไรให้ผมต้องรับผิดชอบด้วยเหรอ? พวกเราก็โต ๆ กันแล้วทั้งนั้น เราทำอะไรเราก็ต้องรับผิดชอบตัวเองสิ ผมไม่ได้บังคับเธอสักหน่อย ผมผ่านผู้หญิงมาแล้วหลายคน ถ้าผมต้องรับผิดชอบพวกเธอทั้งหมดผมคงจะไม่มีที่ซุกหัวนอนพอดี ถ้าคุณต้องการให้ผมรับผิดชอบเธอมาก ผมยอมออกเดตกับเธอก็ได้ แต่มันจะจบแค่นั้น ผมไม่มีความตั้งใจว่าจะแต่งงาน”