เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1177

โรบินเห็นด้วยกับเธอ “หนูรู้ หนูไม่คู่ควรกับเขาหรอก เขามีผู้หญิงล้อมรอบตลอด และหนูก็ไม่ได้น่าดึงดูดขนาดนั้น หนูไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว”

แอเรียนพูดไม่ออก “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ไม่ว่าเธอจะมีเสน่ห์หรือไม่เธอก็ยังเป็นเธอที่ไม่มีใครเหมือน ทุกคนต่างก็พิเศษในแบบของตัวเอง มันมีเหตุผลที่พวกเรามีตัวตนอยู่ ทำไมเธอถึงคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับเขา? ให้พูดตรง ๆ นะ เธอมีพื้นฐานครอบครัวที่ดีและเธอก็จิตใจบริสุทธิ์มาก เธอมีตัวเลือกที่ดีกว่านี้เยอะ ซิลแวงอาจจะมีครบทุกอย่างแต่ชีวิตส่วนตัวเขาไม่น่าอิจฉาแน่นอน เขาสำส่อนเกินไป ถ้าจะมีใครที่ไม่คู่ควรกับใครก็เป็นเขาที่ไม่คู่ควรกับเธอ ฉันจะทำงานต่อแล้ว เดี๋ยวเขาก็คงจะไปคุยกับเธอเอง”

ดวงตาของโรบินเปล่งประกายยิ่งขึ้นเมื่อเธอมองไปที่แอเรียนในตอนนี้ การได้รับการยอมรับเป็นความรู้สึกที่ดี เธอได้รับการเลี้ยงดูภายใต้กฎเกณฑ์ของพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็ก เธอทำตามความปรารถนาของพ่อแม่ตั้งแต่วัยเด็กจนถึงการสมัครเข้ามหาวิทยาลัย ไม่มีใครสนใจเกี่ยวกับความคิดเห็นของเธอ หลังจากนั้นเธอก็สำเร็จการศึกษา แม้ว่าพ่อแม่ของเธอจะเลิกเข้มงวดกับเธอและปล่อยให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการ แต่เธอก็ยังรู้สึกเหมือนถูกกักขังอยู่ในกล่องแก้ว เธอเชื่อด้วยซ้ำว่าเธอไม่มีความคิดเห็นใด ๆ เป็นของตนเองและไม่รู้จักการปฏิเสธ เธอจึงขาดความมั่นใจ

แอเรียนเป็นคนที่ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนพิเศษและไม่เหมือนใคร แอเรียนให้ความมั่นใจที่เธอต้องการ

โรบินไม่แน่ใจว่าจะต้องเผชิญหน้ากับซิลแวงอย่างไรเนื่องจากเรื่องเมื่อคืนนี้ เธอหลีกเลี่ยงเขาโดยไม่เจตนา เธอและซิลแวงมาจากโลกที่แตกต่างกันอย่างแน่นอน ไม่ว่าเธอจะอึดอัดหรือไม่สบายใจแค่ไหน ซิลแวงก็ดูไม่กระวนกระวายใจราวกับว่าเมื่อคืนนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย เขาทำตัวปกติในที่ทำงานและไม่ผลักไสเพื่อนร่วมงานหญิงที่จีบเขา เขาจะหยอดพวกเธอกลับเป็นครั้งคราวด้วยซ้ำ

เมื่อเธอตัดสินใจชงชาให้แอเรียนด้วยน้ำใจที่ดีและเดินไปที่โต๊ะของแอเรียน ตอนนั้นเองที่ซิลแวงเริ่มคุยกับเธอก่อน “ถ้าเธอไม่ติดอะไร เธอช่วยชงชาให้ฉันด้วยได้ไหม?”

โรบินกลัวเกินกว่าจะสบตาซิลแวง เธอจึงตอบอย่างเงอะงะและเดินจากไป