เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1181

โรบินนึกว่าแอเรียนจะว่าเธอโง่เขลา “พี่แอเรียนไม่คิดว่าฉันโง่เขลาและไม่มีเหตุผลเหรอ? พี่บอกเองไม่ใช่เหรอว่าพวกเราไม่เหมาะสมกัน แต่ฉันก็ยัง…”

แอเรียนถอนหายใจและกล่าวว่า “ฉันจะอธิบายยังไงดี? เราเป็นทั้งเพื่อนร่วมงานและเพื่อนกัน เพราะฉะนั้นฉันอาจจะให้คำปรึกษาเธอในเรื่องส่วนตัวได้ แต่ยังไงสุดท้ายเธอก็จะต้องตัดสินด้วยตัวเธอเองคนเดียวอยู่ดี ในเมื่อเธอตัดสินใจแล้วว่าเธอต้องการที่จะคบใคร เธอก็จะไม่ฟังคำปรึกษาใด ๆ ไม่ว่าจะจากใครก็ตาม อีกอย่าง ฉันบังคับอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้วในเมื่อเธอมีสิทธิ์ของตัวเองและคิดเองได้

แต่อย่างที่ฉันบอก ภายนอกเธออาจจะดูไม่เหมาะสมกัน แต่พวกเธออาจจะมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่เหมือนกันมากกว่าที่เธอคิด ถูกไหม? ฉันเองก็ไม่ได้รู้จักซิลแวงดีขนาดนั้น เพราะฉะนั้น หากมันเป็นสิ่งที่เธอต้องการ ก็เอาเลย ไม่ต้องถือสาคำแนะนำฉันหรอก อย่างที่บอก เธอควรจะตัดสินใจเองและรับผิดชอบเอง ตราบใดที่เธอคิดมาดีแล้ว ก็ไม่เป็นไรหรอก”

โรบินพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ฉันเข้าใจ ฉันจะรับผิดชอบการตัดสินใจของฉันเอง ถึงแม้ว่ามันจะจบลงไม่ดี ฉันจะยอมรับมันเอง!”

แอเรียนไม่ได้ออกความคิดเห็นเพิ่มเติม ทั้งคู่กลับไปที่โต๊ะและคุยกับทิฟฟานี่และซัมเมอร์ ทิฟฟานี่รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อใกล้ถึงกำหนดคลอด ซึ่งเป็นปัญหาที่พบบ่อยในการคลอดบุตรครั้งแรกของผู้หญิงส่วนใหญ่ สิ่งนี้เกิดขึ้นกับแอเรียนเช่นกัน แอเรียนรู้ว่าไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำเพื่อช่วยให้ทิฟฟานี่สบายใจขึ้นได้เลย ไม่ว่าจะอย่างไร เด็กก็กำลังจะเกิดมาอยู่ดี ไม่มีการหวนกลับแต่อย่างใด

ในทางกลับกัน ซัมเมอร์กระวนกระวายใจมาก “อย่ากังวลไปเลยทิฟฟานี่ เมื่อถึงจุดหนึ่ง การคลอดลูกก็เป็นสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนต่างต้องผ่านมันไป แอเรียนและฉันผ่านมันมาแล้ว แล้วเธอจะกลัวอะไร? ดูสิว่าสมอร์น่ารักแค่ไหน ผ่อนคลายและอย่ากดดันตัวเองโดยไม่จำเป็น”

ทิฟฟานี่ยังคงกังวล “หนูห้ามตัวเองไม่ได้ หนูรู้สึกประหม่าและหวาดกลัวทุกครั้งที่คิดว่าตัวเองใกล้ถึงวันครบกำหนดแล้ว ไม่ว่าคุณแม่จะพยายามปลอบมากแค่ไหน หนูก็ไม่สามารถสงบความกลัวลงได้เลย มันไม่สำคัญเลยว่าเขาจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงเพราะหนูไม่อยากคลอดลูกแล้ว มันกดดันเกินไป”

ยามกลางคืนที่คฤหาสน์เทรมอนต์ มาร์คหยุดแอเรียนเมื่อเธอกำลังจะป้อนนมจากเต้าให้เด็กน้อย มาร์คบอกแอเรียนเกี่ยวกับแผนที่เขาตั้งใจจะให้สมอร์หย่านมและว่าเขาได้ให้แมรี่ไปรับยามาให้สมอร์เพื่อสิ่งนี้ด้วย

แอเรียนไม่คิดว่ามาร์คจะจริงจังกับเรื่องนี้ขนาดนี้ “ฉันให้นมเขาอีกหน่อยไม่ได้เหรอ? ฉันยังไม่อยากให้เขาหย่านมเลย”

มาร์คแน่วแน่ในการตัดสินใจของเขา “ไม่ต้องแล้ว เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเธอเองก็เหนื่อยแล้ว? ถ้าเธอไม่ลาออกและมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว เธอก็จะต้องยอมให้เขาหย่านม สุดท้ายเขาก็จะต้องหย่านมอยู่ดี แล้วจะเปลี่ยนแผนทำไม? ขอล่ะ ฟังฉันเรื่องนี้เรื่องเดียวนะ ตกลงไหม?”