เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1190

เขาผูกมัดตัวเองกับชื่อเสียงและความคาดหวังของการเป็น “ดีไซเนอร์แฟชั่นที่มีชื่อเสียง” เขารู้ดีว่าเจสสิก้าสามารถทำลายเขาได้อย่างง่ายดาย มันถึงเวลาแล้วที่ซิลแวงจะต้องตัดสินใจแล้วว่าจะปล่อยให้เจสสิก้าพังทลายไปคนเดียวหรือว่าเขาจะจบไปพร้อมกับเธอ

เขาอาจจะยังคงสวมหน้ากากอันโอ่อ่าสง่างามในที่สาธารณะ แต่เขารู้ดีกว่านั้น ชีวิตปัจจุบันของเขาส่งผลให้เขาไม่มีแรงบันดาลใจในการออกแม้แต่นิดเดียว และเขาไม่ได้สร้างผลงานพิเศษใด ๆ เป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งปีแล้ว เขากลายเป็นเพียงปรสิตไร้ประโยชน์ที่เกาะผู้หญิงคนหนึ่ง

เจสสิก้าสงสัยแรงจูงใจในการกลับไปของเขาถูกแล้ว ใช่ เพราะโรบิน ค็อกซ์ หญิงสาวที่มีชื่อที่เหมาะกับตัวเธอมากที่สุด เธอเป็นเหมือนนกโรบินที่มีความสุข ร้องเจื้อยแจ้วในวันที่แดดสดใส เมื่อใดก็ตามที่ซิลแวงอยู่กับเธอ เขาจะรู้สึกได้ว่าตัวตนของเขาถูกยอมรับ เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังฟื้นคืนชีพอย่างช้า ๆ และความคิดสร้างสรรค์ของเขาที่ถูกยับยั้งมานานครึ่งปีก็เริ่มส่งสัญญาณของการมีชีวิต

สิ่งหนึ่งที่ซิลแวงต้องการมากที่สุดคือ การพิสูจน์ว่า แม้จะไม่มีเจสสิก้า เขาก็ยังเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ระดับแนวหน้าที่โลกรู้จัก แม้ไม่มีเธอ เขาก็ยังสามารถสร้างงานออกแบบอันน่าทึ่งได้

เขาต้องการที่จะพิสูจน์ตัวเองว่าพรสวรรค์และทักษะของเขาที่ทำให้เขาเป็นเขา ไม่ใช่เจสสิก้า

คืนนั้นมีคนมาเคาะประตูห้องโรงแรมของมาร์ค

มาร์คส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดที่ไม่เคยอยู่ห่างจากเขามากกว่าหนึ่งก้าวหากมาร์คไม่ได้ต้องการที่จะพักไปประตูแทน

ข้างนอกประตูคือพนักงานต้อนรับคนหนึ่งที่ยื่นเอกสารที่มีคนสั่งให้เขาเอามาให้มาร์ค

บอดี้การ์ดส่งมันต่อให้มาร์ค ความคิดแรกของมาร์คคือ มันค่อนข้างหนาสำหรับเอกสารทั่วไป ด้วยความสงสัย เขาจึงเปิดซองเอกสารและเริ่มอ่านเนื้อหาของมัน