เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1199

โรบินมองเธอและรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้ล้อเล่น เมื่อคิดว่าอาจจะเรื่องอะไรเกิดขึ้น โรบินจึงถามด้วยความกังวลว่า “มีอะไรเหรอพี่แอเรียน? เป็นอะไรหรือเปล่า? ฉันไม่เคยเห็นพี่ตื่นตระหนกขนาดนี้มาก่อนเลย…”

แอเรียนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะควบคุมสติตัวเอง “เพื่อนฉันกำลังจะคลอดลูก ฉันทั้งดีใจและตื่นเต้น! ฉันจะต้องไปหาหล่อนเดี๋ยวนี้ เพราะฉะนั้นฝากงานด้วยนะ ถ้ากลับมาแล้วจะพาไปเลี้ยงข้าว!”

โรบินถอนหายใจด้วยความโล่งอก “พี่คนที่เราไปกินข้าวด้วยวันนั้นใช่ไหมคะ? พี่ทิฟฟานี่ ถ้าจำไม่ผิด ฉันไม่นึกว่าพี่เขาจะคลอดเร็วขนาดนี้ ไม่ต้องห่วง เรื่องงานเดี๋ยวฉันจัดการเองค่ะ พี่ไปเถอะ ฉันก็นึกว่าพี่มีเรื่องอะไร… แต่ดีแล้วที่เป็นแค่เรื่องเพื่อนพี่คลอดลูก”

การคลอดเป็นเรื่องดีก็จริง แต่แอเรียนเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของทิฟฟานี่มากกว่า ซึ่งหมายความว่าตอนนี้เธอกังวลมากกว่ามีความสุข

เมื่อแอเรียนไปถึงที่โรงพยาบาลด้วยความเร่งรีบ ครอบครัวของแจ็คสันและลิเลียนก็ไปถึงเรียบร้อยแล้ว ทุกคนยืนอยู่หน้าห้องผ่าตัดด้วยความตื่นตระหนก สีหน้าของทุกคนซีด แม้แต่แจ็คสันเองก็ตัวสั่น เมื่อเขาพิงกำแพงเท่านั้นที่เขาจะดูเหมือนปกติ

แน่นอนว่าแอเรียนจะตื่นเต้นเท่าพวกเขา แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าที่เหมือน ๆ กันของทุกคนแล้วเธอกลับพบว่ามันน่าขบขันเล็กน้อย

“ที่จริงแล้วการผ่าคลอดปลอดภัยกว่านะคะ โอกาสในการผิดพลาดน้อยมาก เพราะฉะนั้นทุกคนไม่จำเป็นต้องกังวลขนาดนี้ก็ได้ค่ะ โดยเฉพาะคุณ แจ็คสัน เลิกสั่นได้แล้ว”

แจ็คสันยิ้มเจื่อน ๆ และพูดติดขัด “ผะ-ผม… เปล่าสั่นนะ… ก็แค่คลอดลูก ทำไมผมจะต้องตื่นเต้นด้วย?”

ซัมเมอร์ได้ยินสิ่งที่แจ็คสันพูดและอดไม่ได้ที่จะต่อว่าเขาแม้ว่าซัมเมอร์จะตื่นตระหนกไม่แพ้เขา “นี่แกหมายความว่ายังไง? แค่คลอดลูกเหรอ? แกยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า? ทิฟฟานี่กำลังถูกมีดเฉือนและเปิดท้องแต่แกกลับไม่รู้สึกอะไรกับมันอย่างนั้นเหรอ? ถ้าแกตัวไม่สั่นกว่าแม่อย่างเห็นได้ชัด แม่อยากจะตบแกเพื่อคลายความเครียดตัวเองจริง ๆ ”

ในทางกลับกัน แอเรียนสงบลงเมื่อถึงที่โรงพยาบาล ที่นั่นมีคนเป็นห่วงทิฟฟานี่มากมาย ถ้าเธอเป็นห่วงอีกคนก็ไม่ได้จะมีประโยชน์อะไร ในอดีตทิฟฟานี่อาจจะโชคร้ายไปเจอกับคนอย่างอีธาน แต่ในปัจจุบันเธอนับว่าเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดก็ว่าได้ ทั้งหมดเพราะแจ็คสัน ผู้ที่คอยช่วยทิฟฟานี่ตลอดยามที่เธอเจอความยากลำบาก

สายตาของแจ็คสันยังคงจับจ้องไปที่ห้องผ่าตัด เขายังคงไม่สามารถสงบตัวเองได้ “แม่พาเด็กไปตรวจดีกว่า” เขายืนหยัด “ผมจะอยู่รอเอง”

ซัมเมอร์ไม่เถียง “ก็ได้ ๆ แม่ไปเอง แกรออยู่ที่นี่แล้วกัน”

เมื่อในที่สุดทิฟฟานี่ถูกนำตัวออกมาจากห้องผ่าตัด แจ็คสันก็เป็นคนแรกที่พุ่งตัวเข้าไปหาเธอ สีหน้าของเขาไม่อาจปกปิดความเจ็บปวดในใจของเขาได้ “ทิฟฟานี่! ทิฟฟานี่ เป็นยังไงบ้าง? เจ็บไหม?”

ทิฟฟานี่แทบจะลืมตาไม่ขึ้น ยาสลบยังคงไม่หมดฤทธิ์ดี เธอลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบากในขณะที่กล่าวว่า “มัน… เอาจริง ๆ ไม่เจ็บเลยนะ… ฉันแค่รู้สึกงัวเงีย แผนที่จะมีลูกสาวของเราจบลงแล้วล่ะ เราได้ลูกชาย เพราะฉะนั้นแม่คุณคงจะมีความสุขมาก แต่แผนของเราคือการได้เป็นเขยกับแอเรียน แต่…”