เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1203

เมื่อโรบินนั่งรถแท็กซี่ไปถึงที่คฤหาสน์เทรมอนต์มาร์คก็ทานอาหารมื้อเย็นเสร็จและพาสมอร์ขึ้นไปชั้นบนแล้ว แอเรียนคุยงานกับโรบินในห้องนั่งเล่น เมื่อโรบินจะกลับฝนก็หยุดตกพอดี อากาศสดชื่นจากสายฝนที่เพิ่งจะตกรวมถึงหอมกลิ่นไอของฝน

แอเรียนเดินไปรอแท็กซี่เป็นเพื่อนโรบิน “เจอกันพรุ่งนี้นะ”

โรบินโบกมือให้เธอและพูดว่า “กลับเข้าบ้านเถอะค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะคะ เอ่อ บ้านพี่สวยมากเลยนะ หรูอย่างที่คิดไว้เลย”

แอเรียนยิ้มและกลับบ้านเมื่อแท็กซี่ออกตัว

หลังจากวันที่ยุ่งเหยิง โรบินก็นั่งในแท็กซี่และสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เธอมีความสุขกับการได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่โดยไม่มีเวลาให้เศร้า อย่างไรก็ตาม ถึงจุด ๆ หนึ่งเธอก็จะต้องวางมือจากงานและเรื่องต่าง ๆ ก็จะถาโถมเข้ามา อย่างเช่นตอนนี้…

เจสสิก้าต้องจำคุก และซิลแวงก็คงจะซวยไปด้วย เธอสงสัยว่าตอนนี้ซิลแวงจะเป็นอย่างไรบ้าง

ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็สังเกตเห็นว่าทิวทัศน์นอกหน้าต่างรถไม่คุ้นเคยสำหรับเธอ เธอนึกถึงตอนที่เธอติดอยู่ในรถคนเดียวตอนเป็นเด็กและตื่นตระหนก เธอเงยหน้ามองคนขับ แต่เนื่องจากมันมืดเธอจึงเห็นเพียงด้านข้างของเขาที่ไปในทิศทางเดียวกับตัวรถ โรบินเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงข่าวที่ว่ามีผู้หญิงนับหลายคนที่ตกเป็นเหยื่อของอาชญากรรมขณะที่เดินทางคนเดียวในตอนกลางคืน เธอรู้สึกหวาดกลัว กว่าจะถึงบ้านเธอก็ยังอีกยาวไกล อีกทั้งเธอยังไม่คุ้นเคยกับเส้นทางนี้ ฟันของโรบินเริ่มสั่นกระทบกันเช่นกัน