เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1203

เมื่อโรบินนั่งรถแท็กซี่ไปถึงที่คฤหาสน์เทรมอนต์มาร์คก็ทานอาหารมื้อเย็นเสร็จและพาสมอร์ขึ้นไปชั้นบนแล้ว แอเรียนคุยงานกับโรบินในห้องนั่งเล่น เมื่อโรบินจะกลับฝนก็หยุดตกพอดี อากาศสดชื่นจากสายฝนที่เพิ่งจะตกรวมถึงหอมกลิ่นไอของฝน

แอเรียนเดินไปรอแท็กซี่เป็นเพื่อนโรบิน “เจอกันพรุ่งนี้นะ”

โรบินโบกมือให้เธอและพูดว่า “กลับเข้าบ้านเถอะค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะคะ เอ่อ บ้านพี่สวยมากเลยนะ หรูอย่างที่คิดไว้เลย”

แอเรียนยิ้มและกลับบ้านเมื่อแท็กซี่ออกตัว

หลังจากวันที่ยุ่งเหยิง โรบินก็นั่งในแท็กซี่และสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เธอมีความสุขกับการได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่โดยไม่มีเวลาให้เศร้า อย่างไรก็ตาม ถึงจุด ๆ หนึ่งเธอก็จะต้องวางมือจากงานและเรื่องต่าง ๆ ก็จะถาโถมเข้ามา อย่างเช่นตอนนี้…

เจสสิก้าต้องจำคุก และซิลแวงก็คงจะซวยไปด้วย เธอสงสัยว่าตอนนี้ซิลแวงจะเป็นอย่างไรบ้าง

ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็สังเกตเห็นว่าทิวทัศน์นอกหน้าต่างรถไม่คุ้นเคยสำหรับเธอ เธอนึกถึงตอนที่เธอติดอยู่ในรถคนเดียวตอนเป็นเด็กและตื่นตระหนก เธอเงยหน้ามองคนขับ แต่เนื่องจากมันมืดเธอจึงเห็นเพียงด้านข้างของเขาที่ไปในทิศทางเดียวกับตัวรถ โรบินเริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงข่าวที่ว่ามีผู้หญิงนับหลายคนที่ตกเป็นเหยื่อของอาชญากรรมขณะที่เดินทางคนเดียวในตอนกลางคืน เธอรู้สึกหวาดกลัว กว่าจะถึงบ้านเธอก็ยังอีกยาวไกล อีกทั้งเธอยังไม่คุ้นเคยกับเส้นทางนี้ ฟันของโรบินเริ่มสั่นกระทบกันเช่นกัน

เธออยู่ในพื้นที่ห่างไกลตัวเมืองเพียงลำพังและไม่สามารถยืนนิ่งได้เพราะลมหนาวที่พัดมาโดนตัวเธอ เธอยกโทรศัพท์ขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันลงจากรถแล้ว ตอนนี้ฉันควรทำยังไงดี? ฉันไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน ฉันรู้แค่ว่าฉันอยู่ในสถานที่ที่มีป้ายเขียนว่า Carrion’s Creek”

เมื่อโรบินพูดจบ เธอก็พบด้วยความตกใจว่าแท็กซี่ได้ตีรถกลับมาหาเธอ คนขับได้กลับรถแล้วขับกลับมาทางเธอ! รถหยุดที่ถนนฝั่งตรงข้ามข้างทุ่งหญ้า โรบินคิดทันทีว่าคนขับแท็กซี่กำลังจ้องมองเธอด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยมซึ่งเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เธอขนลุกและหนาวถึงกระดูกสันหลังของเธอ “กลับมาแล้ว… แท็กซี่กลับรถแล้ว! เขาอยู่ฝั่งตรงข้ามฉัน! ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะพี่ซิลแวง ช่วยฉันด้วย!"

เธอรู้สึกว่าเธอทำตัวไร้สาระมากที่ร้องขอความช่วยเหลือจากเขา ตอนนี้ซิลแวงอาจจะอยู่ต่างประเทศก็ได้ แล้วเธอจะโทรหาเขาทำไม? อย่างน้อยเธอก็สามารถทำให้คนขับกลัวและบังคับให้เขาส่งเธอลงอย่างปลอดภัย อย่างไรก็ตาม เธอจะซวยทันทีที่คนขับรถรู้ว่าไม่มีใครมารับเธอ...

ในจังหวะที่โรบินตั้งใจจะขอโทษที่รบกวนซิลแวงยามดึกดื่นและกำลังจะโทรหาแอเรียนแทน ซิลแวงก็พูดขึ้นทันทีว่า “ฉันไม่คุ้นเคยกับถนนที่นี่ เปิด GPS ในโทรศัพท์เพื่อให้ฉันตามไปที่ตั้งเธอหน่อย ฉันกำลังไปและจะถึงในไม่ช้า ดังนั้นไม่ต้องกังวลนะ เปิดโหมดลำโพงในโทรศัพท์ด้วยแล้วเราจะคุยกันต่อระหว่างที่เธอเดินตรงไปข้างหน้าเรื่อย ๆ อย่าตื่นตระหนก!"