เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1245

ทิฟฟานี่หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะสงบสติอารมณ์ตัวเองได้ในที่สุด “ก็ได้ ทานเสร็จแล้วเราค่อยไปกัน ดีนะที่ฉันขับรถมาเอง เธอจะได้ไปช่วยฉันอ่านสีหน้าเขา เพราะฉันไม่ถนัดเรื่องนี้อยู่แล้ว ถ้าเธอเห็นว่าเขาตื่นตระหนกหรือมีท่าทีว่าจะโกหกเมื่อเราช่วยสะกิดบอกฉันด้วยนะ!”

แอเรียนเหงื่อแตก เธอไม่อยากจะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากพวกเขาทะเลาะกันจริงจังขึ้นมา แต่ดูแล้วทั้งสองไม่น่าจะสู้แจ็คสันได้หากเขาตัดสินใจที่จะทะเลาะกับพวกเธอจริง ๆ

หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จทิฟฟานี่ก็รีบพาแอเรียนไปที่บริษัทของแจ็คสันทันที

แอเรียนดึงทิฟฟานี่ให้นั่งลง เธอยืนหยัดให้ทิฟฟานี่ใจเย็น ๆ ลงก่อนและพยายามเกลื้ยกล่อมทิฟฟานี่ว่าเธอไม่ควรด่วนสรุปทั้งหมดเพียงเพราะรูปรูปเดียว

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าทิฟฟานี่จะไม่ได้ฟังสิ่งที่แอเรียนพูดเลย

ขณะที่พวกเธอรอ แอเรียนก็หยิบก็โทรศัพท์ของเธอออกมา ก่อนหน้านี้เธอปิดเสียงโทรศัพท์และใส่หูฟังขณะที่ทำงาน เธอจึงไม่ได้เห็นว่ามีหมายเลขนิรนามส่งรูปภาพเดียวกันมาให้เธอด้วย จากข้อมูลนี้ ดูเหมือนว่าผู้ส่งต้องการให้เธอรู้เรื่องนี้ด้วย และดูเหมือนว่าผู้ส่งจะจงใจให้เห็นมือของมาร์คในภาพ เป็นไปได้ไหมว่าผู้ส่งจะคาดไว้แล้วว่าเธอจะต้องจำมือของมาร์คได้?

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป แอเรียนยังคงพยายามหาคำตอบเมื่อแจ็คสันกลับมาในที่สุด เขาตกใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นผู้หญิงทั้งสอง “ทำไมคุณสองคนถึงมาอยู่ที่นี่? ผมเพิ่งทานมื้อเที่ยงเสร็จ ทำไมคุณถึงไม่โทรหาผมล่ะ? ทิฟฟานี่ แม่บอกว่าคุณขอให้เธอเลี้ยงลูกชายของเราแล้วเหรอ? คืนนี้เราไปทานมื้อเย็นที่บ้านแม่ดีไหม?”

ทิฟฟานี่ยิ้ม แต่ข้างในเธอคงจะกำลังด่าเขาอยู่ “ฉันแค่ผ่านมาแถวนี้พอดีและพอฉันรู้ว่าคุณกำลังทานข้าวอยู่ฉันก็เลยไม่อยากไปรบกวนคุณ เอ่อ เมื่อคืนที่คุณไปดื่มกับมาร์ค คุณไปกันแค่สองคนจริง ๆ เหรอ? ไม่มีคนอื่นแน่นะ?”

จากที่เคยเจ้าชู้มานานหลายปีแจ็คสันยังคงตื่นตัวและระวังตัวอยู่ตลอดเวลา เขาไม่กล้าที่จะลังเลและจึงตอบไปอย่างซื่อตรงว่า “ตอนแรกก็มีแค่ผมกับมาร์ค แต่เราบังเอิญเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นพนักงานบริษัทมาร์คที่นั่น ถ้าผมจำไม่ผิดเธอน่าจะชื่อเจนิซนะ คุณอาจจะรู้จักเธอ เธอทำงานพาร์ทไทม์ที่บาร์นั้นพอดี เธอก็เลยร่วมโต๊ะคุยกันนิดหน่อย”

แอเรียนพูดนิ่ง ๆ ว่า “ฉันเชื่อคุณ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องไปตรวจสอบอะไรหรอก แต่มาร์คแปลกไป เขาไม่ใช่คนที่จะไปสังสรรค์กับพนักงานของตัวเองถ้าหากเขาไม่ได้สนิทด้วย ทำไมเขาถึงได้ดื่มกับเธอ? แล้วทำไมต้องเป็นเจนิซด้วย? ทำไมไม่เป็นคนอื่น?”

แจ็คสันเริ่มกระวนกระวาย ท้ายที่สุดเพราะเป็นตัวเขาเองที่ชวนเจนิซดื่ม เขาไม่ได้คาดคิดว่ามาร์คจะเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้

เขากำลังจะเอ่ยปากปกป้องมาร์คเมื่อแอเรียนพูดแทรกขึ้นมาว่า “ไม่ต้องปกป้องเขาเลย เจนิซกวนใจฉันมานานแล้ว”

ทิฟฟานี่งงงวยอยู่ชั่วครู่ พวกเธอตั้งใจว่าจะมาเอาเรื่องแจ็คสัน ถูกไหม? แล้วทำไมอยู่ดี ๆ เป้าหมายถึงเปลี่ยนไปได้ล่ะ?