เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1244

เมื่อเห็นดังนั้นเจตต์ก็ขับรถออกไป

หลังจากนั้นสักพักอเลฮานโดรก็พูดว่า “ส่งรูปไปให้แอเรียนและทิฟฟานี่เลย”

เจตต์พยักหน้า “อ๋อ ดอน สมิธขอให้ท่านไปเยี่ยมนายหญิงสมิธที่อายาเช่เร็ว ๆ นี้ ท่านจะไปเมื่อไหร่ดีครับ? ผมจะได้จองตั๋วเครื่องบินให้”

อเลฮานโดรขมวดคิ้ว “ถ้าเมลานีอยากเจอฉันก็ให้เธอมาหาฉันเองสิ เธอกลับไปอายาเช่เพราะทนเห็นฉันไม่ได้ไม่ใช่เหรอ? ไม่ต้องไปสนใจไอ้แก่นั่นหรอก เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยเขาไป ถ้าเขาต้องการที่จะรักษาความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวเรามากขนาดนั้นก็ให้เขาทำเองสิ”

...

ในขณะเดียวกันแอเรียนและทิฟฟานี่ก็ได้ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

โทรศัพท์ของทิฟฟานี่ดังขึ้นขณะที่พวกเธอกำลังสั่งอาหาร เธอดูโทรศัพท์อย่างมีความสุขเพราะคิดว่าข้อความนั้นมาจากแจ็คสัน แต่ด้วยความประหลาดใจ มันเป็นภาพที่หมายเลขนิรนามส่งมา ภาพนั้นเผยให้เห็นห้องส่วนตัวในบาร์แห่งหนึ่งที่มีแสงไฟสลัวและโรแมนติกและผู้หญิงในชุดกระต่ายนั่งข้าง ๆ แจ็คสัน เห็นได้ว่าทั้งคู่กำลังนั่งด้วยกันขณะที่ยิ้มและดื่มด้วยกัน เมื่อเห็นสิ่งนี้เธอก็รู้สึกตัวชาราวกับว่าเลือดของเธอไหลออกจากร่างกายของเธอไปหมด เธอแม้กระทั่งลืมหายใจไปชั่วขณะ ในที่สุดเธอก็สูดลมหายใจเข้าเมื่อแอเรียนเรียกเธอและทำให้เธอหลุดจากภวังค์ จากนั้นเธอก็ยื่นโทรศัพท์ออกไปและให้แอเรียนดูรูปภาพด้วยมือที่สั่นเทาโดยไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรดี

แอเรียนคิดหนักขณะที่เธอมองดูรูปภาพนั้น แม้ว่าภาพจะแสดงให้เห็นเพียงแจ็คสันและผู้หญิงในชุดกระต่าย แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในห้องตามลำพังเพราะมีมือของอีกคนหนึ่งที่ถือแก้วเหล้าอยู่ข้าง ๆ นั่นมันมือของมาร์ค!

แอเรียนรู้ว่าเธอจะต้องสงบ ไม่อย่างนั้นทิฟฟานี่จะต้องยืนหยัดที่จะไปที่ทำงานของแจ็คสันเพื่อหาเรื่องเขาแน่นอน เธอจึงพูดอย่างปลอบโยนว่า “ทิฟฟ์ ใจเย็น ๆ ก่อน แค่รูปรูปเดียวไม่สามารถบ่งบอกเรื่องราวทั้งหมดได้หรอกนะ บางทีพวกเขาอาจจะเป็นแค่เพื่อนเก่ากันก็ได้ ใช่ว่ารูปนี้จะถูกถ่ายบนเตียงสักหน่อย อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจอะไรไปเพียงเพราะรูปนี้รูปเดียวเลย กลับไปคุยกับแจ็คสันตอนที่เขากลับมาบ้านก่อน เธอไปคุยกับแจ็คสัน และฉันจะไปคุยกับมาร์ค ถ้าพวกเขาโกหก ไม่ว่าพวกเขาจะตกลงกันมาดีแค่ไหนก็ตาม ยังไงพวกเขาก็จะต้องหลุดพูดอะไรมาบ้าง”

ทิฟฟานี่ใจร้อน เธอไม่อาจรอถึงคืนนี้ได้ ตอนแรกเธอตื่นเต้นและดีใจมากจนสั่งอาหารไปเต็มโต๊ะ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอหมดอารมณ์ที่จะทานอะไรโดยสิ้นเชิง “ฉันรอถึงคืนนี้ไม่ไหวหรอกนะ ฉันจะต้องถามเขาเดี๋ยวนี้! ฉันจะอยู่ไม่เป็นสุขแน่จนกว่าจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

แอเรียนถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “ก็ได้ ๆ แต่ทานข้าวก่อน ทานเสร็จแล้วค่อยไปกัน ฉันจะไปถามมาร์คที่ออฟฟิศเหมือนกัน แต่อย่าโวยวายในที่ทำงานของแจ็คสันนะ ที่นั่นคนมากมาย อย่าทำให้เขาต้องเสียศักดิ์ศรีเลย แค่ถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นและอ่านสีหน้าของเขา ถึงตอนนั้นเธอจะสามารถบอกได้เองว่าเขาทำอะไรผิดหรือไม่”