เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1244

เมื่อเห็นดังนั้นเจตต์ก็ขับรถออกไป

หลังจากนั้นสักพักอเลฮานโดรก็พูดว่า “ส่งรูปไปให้แอเรียนและทิฟฟานี่เลย”

เจตต์พยักหน้า “อ๋อ ดอน สมิธขอให้ท่านไปเยี่ยมนายหญิงสมิธที่อายาเช่เร็ว ๆ นี้ ท่านจะไปเมื่อไหร่ดีครับ? ผมจะได้จองตั๋วเครื่องบินให้”

อเลฮานโดรขมวดคิ้ว “ถ้าเมลานีอยากเจอฉันก็ให้เธอมาหาฉันเองสิ เธอกลับไปอายาเช่เพราะทนเห็นฉันไม่ได้ไม่ใช่เหรอ? ไม่ต้องไปสนใจไอ้แก่นั่นหรอก เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยเขาไป ถ้าเขาต้องการที่จะรักษาความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวเรามากขนาดนั้นก็ให้เขาทำเองสิ”

...

ในขณะเดียวกันแอเรียนและทิฟฟานี่ก็ได้ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

โทรศัพท์ของทิฟฟานี่ดังขึ้นขณะที่พวกเธอกำลังสั่งอาหาร เธอดูโทรศัพท์อย่างมีความสุขเพราะคิดว่าข้อความนั้นมาจากแจ็คสัน แต่ด้วยความประหลาดใจ มันเป็นภาพที่หมายเลขนิรนามส่งมา ภาพนั้นเผยให้เห็นห้องส่วนตัวในบาร์แห่งหนึ่งที่มีแสงไฟสลัวและโรแมนติกและผู้หญิงในชุดกระต่ายนั่งข้าง ๆ แจ็คสัน เห็นได้ว่าทั้งคู่กำลังนั่งด้วยกันขณะที่ยิ้มและดื่มด้วยกัน เมื่อเห็นสิ่งนี้เธอก็รู้สึกตัวชาราวกับว่าเลือดของเธอไหลออกจากร่างกายของเธอไปหมด เธอแม้กระทั่งลืมหายใจไปชั่วขณะ ในที่สุดเธอก็สูดลมหายใจเข้าเมื่อแอเรียนเรียกเธอและทำให้เธอหลุดจากภวังค์ จากนั้นเธอก็ยื่นโทรศัพท์ออกไปและให้แอเรียนดูรูปภาพด้วยมือที่สั่นเทาโดยไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรดี

แอเรียนคิดหนักขณะที่เธอมองดูรูปภาพนั้น แม้ว่าภาพจะแสดงให้เห็นเพียงแจ็คสันและผู้หญิงในชุดกระต่าย แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในห้องตามลำพังเพราะมีมือของอีกคนหนึ่งที่ถือแก้วเหล้าอยู่ข้าง ๆ นั่นมันมือของมาร์ค!