เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1248

ในที่สุดสายก็ถูกเชื่อมต่อหลังจากที่ผ่านไป 10 วินาที เสียงของมาร์คดังขึ้นจากปลายสาย “ฉันยุ่งอยู่แอริ ถ้าว่างแล้วจะโทรกลับนะ”

แอเรียนพูดนิ่ง ๆ ว่า “ไม่เป็นไร ฉันจะถามคุณแค่เรื่องเดียว ตอนนี้ฉันอยู่ที่บริษัทของคุณและกำลังจะไล่เจนิซออก เธอไม่พอใจและบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้น ฉันขอความคิดเห็นจากคุณหน่อย”

หลังจากที่เงียบไปชั่วครู่มาร์คก็ตอบว่า “ฉันไม่จำเป็นต้องแสดงความคิดเห็นอะไรกับเรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ เธออยากทำอะไรในบริษัทก็ทำได้เลย”

หลังจากที่วางสายแอเรียนก็ฉีกยิ้ม เธอเฝ้าดูความโกรธและสิ้นหวังปรากฏบนใบหน้าที่ซีดของเจนิซ เธอไม่รู้สึกเห็นใจเจนิซแม้แต่นิดเดียว เจนิซไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปและแอเรียนรู้ดี ยิ่งเธอกำจัดเจนิซได้เร็วแค่ไหน เธอก็จะได้สบายใจเร็วขึ้นเท่านั้น เธอเกลียดที่สมอร์ชอบอยู่กับเจนิซ และเธอก็เกลียดที่เจนิซโผล่มายุ่งเกี่ยวในชีวิตของเธอและมาร์คอยู่เสมอ ไม่ว่าจะบังเอิญหรือไม่

เจนิซยืนตัวแข็งอยู่กับที่เป็นเวลานานก่อนที่เธอจะเริ่มเก็บข้าวของส่วนตัวของเธอ คนส่วนใหญ่มองเจนิซอย่างเห็นอกเห็นใจและคิดว่าแอเรียนทำเกินไปหลังจากที่ได้ฟังคำพูดของเจนิซ พวกเขาต่างไม่ได้มีปัญหากับการที่เธอจะทำงานพาร์ทไทม์ในบาร์หลังเลิกงาน

แอเรียนไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองเธออย่างไร เธอไม่สนใจมันแม้แต่น้อย เธอไม่ใช่คนที่จะรังแกคนอื่น แต่เจนิซเป็นคนที่ทำให้เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอ

เมื่อเจนิซได้รับเงินเดือนที่เหลือจากแผนกบัญชี แอเรียนและทิฟฟานี่ก็เดินตามเธอเข้าไปในลิฟต์ พวกเธอไม่จำเป็นต้องรอให้มาร์คกลับมาที่บริษัทแล้วเนื่องจากเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว

เจนิซไม่มีแรงที่จะอ้อมค้อมอีกต่อไป “เห็นได้ชัดว่าคุณเกลียดฉัน แต่คุณแค่ไม่กล้าที่จะยอมรับมัน”

แอเรียนยิ้มเล็กน้อยขณะที่หันไปมองเจนิซ เธอออกเสียงแต่ละคำอย่างชัดเจนขณะที่เธอพูดว่า “ใช่ ฉันไม่ชอบเธอ แล้วยังไง? ก็เธอทำให้ฉันไม่สบายใจนี่”

เจนิซรู้สึกหวาดกลัวเมื่อมองเข้าไปในดวงตาของแอเรียน เธอตกใจเมื่อพบว่าแอเรียนไม่ใช่คนอ่อนโยนและเงียบขรึมอย่างที่เธอคาดไว้ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็คิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้ว ไม่มีทางที่กระต่ายน้อยผู้อ่อนโยนจะอยู่รอดจากการอยู่ใกล้มาร์ค เทรมอนต์โดยไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใด ๆ