เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1250

ซิลแวงยิ้ม “ผมรู้ ต่อให้งานของผมจะเลิศเลอแค่ไหนก็ไม่มีใครจะกล้ารับพวกมันหรอก มีอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมขอพบคุณ คุณช่วยเอางานเหล่านี้ไปขายแทนผมได้ไหม? ช่วงนี้การเงินของผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

แอเรียนตกใจ นี่ซิลแวงกำลังขอความช่วยเหลือจากเธอจริง ๆ เหรอ? นี่มันเทียบเท่ากับการแก้ผ้าต่อหน้าเธอเลยนะ ซิลแวงยอมที่จะขอความช่วยเหลือจากเธอแต่ไม่ยอมแสดงด้านที่อ่อนแอของตัวเองให้โรบินเห็น ในความเป็นจริง ความคิดของเขาเข้าท่า ถ้าเธอขายผลงานเหล่านี้จะไม่มีใครสงสัยเธอ ท้ายที่สุดคนซื้อจะเชื่อว่าพวกเขาซื้อมันจากนายหญิงเทรมอนต์ พวกเขาจะไม่มีทางรู้ว่าจริง ๆ แล้วมันคือผลงานของซิลแวง หลังจากที่คิดดูแล้วเธอก็ตอบตกลง

“ฉันจะลองดูนะ คุณอยากได้เท่าไหร่? เฉพาะบริษัทเท่านั้นที่จะซื้องานออกแบบแบบนี้ และบริษัทขนาดใหญ่จะสามารถจ่ายในราคาที่เหมาะสมได้ด้วย แต่มันก็จะยังไม่มากอยู่ดี ถ้าไม่ติดเรื่องของเจสสิก้านะ ต้องมีคนมากมายแย่งกันจ้างคุณแน่นอน…”

ซิลแวงยักไหล่ “ผมยอมรับความจริงได้ ผมไม่เสียดายวันเวลาที่รุ่งเรืองของผมเลย คนเรามีวิธีที่จะเอาตัวรอดเป็นหมื่น ๆ วิธี คุณตัดสินใจเรื่องราคาได้เลย ผมยังไงก็ได้ ผมจะให้ค่าคอมฯคุณ 30% เพราะฉะนั้นอย่าขายถูกเกินไปล่ะ”

แอเรียนเก็บงานออกแบบเหล่านั้นใส่กระเป๋าของเธอ “ฉันไม่เอาค่าคอมฯหรอก มาร์คให้เงินฉันมากพอแล้ว ฉันช่วยคุณเพราะโรบินชอบคุณหรอก”

ซิลแวงหลีกเลี่ยงสายตาของเธอเมื่อเธอพูดถึงโรบินเพื่อปกปิดความเศร้าในแววตาของเขา “ผมรู้… ขอโทษที่ต้องรบกวนนะครับ”

…

เมื่อแอเรียนกลับถึงบ้านเย็นนั้นเธอก็เอางานออกแบบของซิลแวงให้มาร์คดู “เป็นคุณ ๆ จะซื้องานพวกนี้ในราคาเท่าไหร่?”

แอเรียนถอนหายใจ “ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะไปถามเขาดู”

มาร์ครู้สึกกังวล เธอพูดถึงแต่ซิลแวงโดยไม่ได้พูดถึงเจนิซเลย เธอควรจะซักถามเขาไม่ใช่เหรอ? ทุกอย่างจบลงเพราะเจนิซถูกไล่ออกแล้วอย่างนั้นเหรอ?

แอเรียนเงยหน้าขึ้นและเห็นสีหน้าที่ครุ่นคิดบนใบหน้าของมาร์ค เธอจึงถามว่า “คุณคิดอะไรอยู่? ลูกชายของคุณเรียกหาคุณแล้ว คุณไม่ควรให้ความสนใจเขาหน่อยเหรอหรือไงคะ?”