เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1260

หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”

แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”

ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”

อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดี

แอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง

“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง

ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเงินและตอบว่า “ออกแล้ว ถ้าคุณไม่พูดถึงมันฉันเกือบจะลืมมันไปแล้วนะเนี่ย มันออกดอกเมื่อฤดูหนาว มันเป็นดอกไม้ที่แปลกมาก ฉันเลี้ยงมันมาตั้งนานและในที่สุดมันก็ออกดอกในฤดูหนาว แต่มันอยู่กับแม่ฉัน ฉันเลยไม่ค่อยได้รู้เรื่องมันเท่าไหร่ ล่าสุดที่ฉันถามมันยังเป็นดอกเล็ก ๆ อยู่ คุณบอกว่าคุณจะบอกความลับกับฉันเมื่อมันออกดอกไม่ใช่เหรอ? ในเมื่อเราเจอกันแล้ว ฉันขอถามตอนนี้เลยได้ไหม? ความลับอะไรเหรอ?”

แอเรียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกยาว ๆ เมื่อพวกเธอออกไปข้างนอก เธอเริ่มเหงื่อออก ถ้าเธอไม่ได้เข้าไปห้ามก่อนอเลฮานโดรจะเปิดโปงความจริงที่ว่าเขาคืออีธานเหรอ? ไอ้บัดซบนั่น!

ทิฟฟานี่เห็นว่าท่าทางของแอเรียนแปลก ๆ และสังเกตว่าเธอเหงื่อออก ทิฟฟานี่จึงถามด้วยความเชื่อว่าแอเรียนไม่สบายหนักว่า “แอริ ให้ฉันพาไปโรงพยาบาลไหม? เธอทั้งเวียนหัวและคลื่นไส้ มันไม่ปกติแล้วนะ ดูไม่เหมือนจะเป็นเพราะเลือดจางด้วย ถ้าเกิดเธอเป็นอะไรร้ายแรงขึ้นมาล่ะ? ไปกันเถอะ เราจะไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!”

ท่าทีของแอเรียนเป็นเพียงการแสดงเพื่อให้ทิฟฟานี่ยอมออกมาโดยเร็วที่สุด แล้วเธอจะต้องไปโรงพยาบาลทำไม? เธอจึงส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไร ฉันว่าข้างในน่าจะแค่แออัดเกินไป แต่พอได้สูดอากาศข้างนอกฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ห้างสรรพสินค้ามักจะเปิดแอร์และปิดทุกช่องอากาศช่วงฤดูร้อน และไหนจะผู้คนมากเกินไปอีก ฉันอยากหาอะไรเย็น ๆ ดื่มสักหน่อย วันนี้อากาศแอบร้อนเกินไป ไปคาเฟ่กันเถอะ ที่เราไปครั้งที่แล้วก็ได้ พวกเขาทำชาและของหวานอร่อยดี”