เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 1260

หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”

แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”

ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”

อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดี

แอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง

“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง

ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเงินและตอบว่า “ออกแล้ว ถ้าคุณไม่พูดถึงมันฉันเกือบจะลืมมันไปแล้วนะเนี่ย มันออกดอกเมื่อฤดูหนาว มันเป็นดอกไม้ที่แปลกมาก ฉันเลี้ยงมันมาตั้งนานและในที่สุดมันก็ออกดอกในฤดูหนาว แต่มันอยู่กับแม่ฉัน ฉันเลยไม่ค่อยได้รู้เรื่องมันเท่าไหร่ ล่าสุดที่ฉันถามมันยังเป็นดอกเล็ก ๆ อยู่ คุณบอกว่าคุณจะบอกความลับกับฉันเมื่อมันออกดอกไม่ใช่เหรอ? ในเมื่อเราเจอกันแล้ว ฉันขอถามตอนนี้เลยได้ไหม? ความลับอะไรเหรอ?”