เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 136

มาร์คหยุดฝีเท้าชั่วคราว แต่ไม่ได้หยุดจริง ๆ “เธอพูดสิ่งที่อยู่ในใจด้วยตัวเองไม่ได้หรือไง? เธอต้องการให้คนอื่นพูดแทนเธออย่างนั้นเหรอ?”

แมรี่ปิดปากอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นว่ามาร์คกำลังจะออกไปอีกครั้ง ไบรอันก็กำลังจะเอารถออกจากโรงรถอย่างรวดเร็วเมื่อเสียงทุ้มของมาร์คหยุดเขา “ผมจะขับรถไปเอง”

ไบรอันฮัมตอบกลับ เหงื่อแตกออกที่ฝ่ามือของเขา คำว่า "อย่ายุ่งกับฉัน" ถูกเขียนไว้ทั่วใบหน้าของมาร์คในตอนนี้ ใครที่กล้าขึ้นไปหาเขาตอนนี้กำลังติดพันกับความตาย!

“ไบรอันพาแอเรียนไปโรงพยาบาลพรุ่งนี้เช้า ตรวจร่างกายเธออย่างละเอียดแล้วนำรายงานมาให้ฉัน” หลังจากสั่งเสร็จรถของมาร์คก็หายไปอย่างรวดเร็วในเวลากลางคืน

เมื่อได้ยินเสียงรถออกจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนก็ลุกจากเตียงและยืนอยู่หน้าหน้าต่าง เธอรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ท้ายที่สุดมาร์คก็ตั้งใจซื้อยาให้เธอและเธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งต่าง ๆ จะเปลี่ยนไป ...

เธอดึงโทรศัพท์ของเธอออกมาและส่งข้อความถึงเขา 'ฉันขอโทษ ฉันเหนื่อยมากจากการออกไปข้างนอกในวันนี้ ฉันสบายดี ขอบคุณนะ’

การส่งข้อความออกไปก็เหมือนกับการโยนหินลงไปในมหาสมุทร ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวในครั้งนี้คือแอเรียนมีความคาดหวังแปลก ๆ ให้มาร์คนั้นตอบกลับ... แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ในที่สุดเธอก็ยังไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากเขา

มาร์คไม่ได้กลับมาเลยทั้งคืนหลังจากที่เขาจากไป เมื่อแอเรียนตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น ไบรอันก็รออยู่ที่ชั้นล่างแล้ว “นายท่านได้สั่งให้ผมพาคุณไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลในวันนี้ รายงาน… จะถูกส่งไปยังเขา”

หัวใจของแอเรียนเต้นรัว “ฉัน… วันนี้ฉันยุ่ง ฉันไปไม่ได้ ฉันสามารถไปด้วยตัวเองเมื่อฉันหาเวลาได้”

ไบรอันมีสีหน้ากังวล “นายหญิง… โปรดอย่าทำให้ผมอยู่ในจุดที่ยากลำบากเลยนะคับ ผมไม่สามารถเพิกเฉยต่อคำสั่งของนายท่านได้…”