เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 150

เฮเลนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาความสงบ “แน่-แน่นอน... นั่นไม่มีทางที่ฉันจะผิดพลาด ตอนนั้นแอรี่ทะเลาะกับฉันที่บ้านเพราะเธอออกไปข้างนอกดึกและดื่มเหล้า เมื่อคืนก่อนหน้านี้ เป็นเพื่อนของเธอที่ไปส่งเธอที่บ้าน รถสปอร์ตถูกทิ้งไว้กลาวแจ้ง และฉันต้องส่งคนขับรถไปรับมันกลับบ้านในวันต่อมา ฉันไม่คาดคิดว่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นระหว่างทาง ฉันมั่นใจมากในความทรงจำของฉัน ไม่ว่าในกรณีใด เรายังคงเป็นฝ่ายผิดเนื่องจากคนขับรถทำงานให้กับครอบครัวคินซีย์ เป็นคำเรียกร้องของคุณเราจะยอมรับการตัดสินใจของคุณ”

มาร์คไม่ได้ให้คำตอบกับเธอในทันที เฮเลนมองเขาอย่างใจจดใจจ่อกัดริมฝีปากของเธออย่างแรงจนเลือดออกในวินาทีต่อมา

หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดมาร์คก็พูดขึ้น “คุณเป็นแม่ของแอเรียน แอรี่เป็นน้องสาวต่างพ่อของเธอ เหตุการณ์นี้สามารถตัดสินเป็นการส่วนตัวนอกศาลเท่านั้น ผมจะมีคนคอยติดตามและติดตามคุณ ตอนนี้ผมจะกลับแล้ว ผมยังมีเรื่องอื่นต้องทำ”

เฮเลนถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก “ได้ค่ะ รบกวนดูแลแอเรียนให้ดีด้วยนะคะ ฉัน… จะไม่... ไปเยี่ยมเธอ…”

มาร์คลุกขึ้นและจากไปโดยไม่ให้เธอตอบรับ ริมฝีปากของเขาโค้งงอเป็นเยือกเย็น

หลังจากดูแลเรื่องที่สถานีตำรวจแล้วเฮเลนก็ตรงกลับไปที่ คฤหาสน์ คินซีย์ แอรี่เดินไปมาที่บ้านอย่างกระสับกระส่าย ทันทีที่เฮเลนกลับมาเธอก็รีบขึ้นไปหาเธอ “แม่เป็นยังไงบ้าง? มาร์คสงสัยว่าเป็นหนูหรือเปล่า? เขาไม่รู้ว่าเป็นหนูใช่ไหมคะ?”

เฮเลนกัดฟันแน่นและตบหน้าเธอ “นี่เธอยังหน้าด้านพอที่จะถามอย่างนั้นเหรอ?!”

เมื่อเห็นลูกสาวที่มีค่าของเขากำลังโดนทำร้าย ฌอง คินซีย์รีบก้าวเข้ามาเพื่อหยุดเฮเลน "คุณกำลังทำอะไร? ลูกสาวที่คุณมีกับแซคารี่ วินน์ นั้นสำคัญในใจคุณมากอย่างนั้นเหรอ? อย่าลืมว่าแอรี่ก็เป็นลูกสาวของคุณเหมือนกัน! เธอเป็นลูกสาวของเรา!”

มีความเดือดดาลในอกของเฮเลนเมื่อเธอมองไปที่คู่พ่อและลูกสาว “ฌอง คินซีย์! คุณรู้ไหมว่าลูกสาวที่มีค่าของคุณเพิ่งพยายามฆ่าโดยเจตนา? เธอก่ออาชญากรรมและคุณยังปกป้องเธออยู่อีกเหรอ? ฉันไม่ควรไปที่สถานีตำรวจเพื่อแก้ปัญหานี้และปล่อยให้คุณสองคนทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ! คุณรู้ไหมว่านี่หมายถึงอะไร? หืม? แม้ว่าฉันจะไปแก้ปัญหา แต่ แอเรียนก็แท้งลูก เป็นลูกของมาร์ค เทรมอนต์! คุณคิดว่าเขาจะยังเต็มใจที่จะช่วยครอบครัวคินซีย์ หลังจากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!"

ตอนนั้นเองที่ฌองตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้และอดไม่ได้ที่จะไม่พอใจ “เเอรี่ลูกรัก… ทำไมลูกถึงทำอะไรโดยไม่คิดก่อนล่ะ?”

แอรี่เช็ดน้ำตาออกด้วยความเสียใจ “เป็นความผิดของแม่ที่ไม่ยอมให้หนูได้เจอกับพี่มาร์คที่รักอีก หนูรักเขามากจนขาดเขาไม่ได้ หนูทำแบบนั้นด้วยความโกรธเท่านั้น…นอกจากนี้… หนูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแอเรียนท้อง เป็นเรื่องดีที่เธอแท้งลูก หนูไม่อยากให้เธอคลอดลูกของมาร์ค!”

เฮเลนโกรธมากจนอยากจะตบเธออีกครั้ง ในท้ายที่สุดเธอก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขา “ทำทุกอย่างที่พวกคุณต้องการเถอะ แอรี่ คินซีย์ และฌอง คินซีย์ ฉันจะไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว!”

หลังจากพูดอย่างนั้นเฮเลนก็ขึ้นไปชั้นบนและขังตัวเองอยู่ในห้อง หน้าของเธอพังทลายทันทีเผยให้เห็นด้านที่เปราะบางในตัวเธอ น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเธอ

หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและโทรหาแอเรียน อย่างไรก็ตาม สายของเธอถูกปฏิเสธ ในขณะนั้นในที่สุดน้ำตาก็ไหลลงมาที่ใบหน้าของเธอราวกับน้ำตก

ในโรงพยาบาล ทิฟฟานี่เหลือบมองไปที่แอเรียน “นั่นมาจากแม่ของเธอใช่ไหม? เธอจะไม่รับจริง ๆ เหรอ?”

“ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ” แอเรียนตอบอย่างไร้อารมณ์

ทิฟฟานี่เม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไรอีก เมื่อเธอออกจากโรงพยาบาลก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านมันว่างเปล่าและเธอก็ได้รับการต้อนรับอย่างไม่เป็นระเบียบ