เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 178

เช้าวันที่สองเมื่อแอเรียนตื่นขึ้นมา ก่อนที่เธอจะลืมตาเธอสัมผัสได้ว่ามีใครบางคนอยู่ข้างเตียงของเธอ โชคดีที่เธอจำได้ว่าเธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเมื่อคืนนี้ เธอคิดว่าเป็นแมรี่ที่คอยดูแลเธอ เธอจึงพูดว่า “แมรี่ โทรบอกที่ทำงานให้หน่อยว่าหนูไม่สบาย ตอนนี้หนูไปทำงานไม่ได้…”

เมื่อไม่มีการตอบกลับ แอเรียนก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ใบหน้าที่ค่อนข้างซีดเซียวของมาร์คสบตาเธอ เครื่องแต่งกายที่เลือกชุดนอนและผมรุงรังเล็กน้อยของเขาทำให้เธอตกใจจนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอไม่ได้เกิดอะไรขึ้นระหว่างการผ่าตัดที่ทำให้คนอย่างเขาที่ใส่ใจภาพลักษณ์ของเขามองแบบนี้ในที่สาธารณะเช่นโรงพยาบาล

ริมฝีปากบางของมาร์คแยกออกพูดคำที่เธอไม่เข้าใจ "อะไร? ตอนนี้เธอมีความสุขไหมล่ะ? เธอชนะนี่"

“คุณกำลังพูดถึงอะไร?” เธอรู้สึกงุนงง เขาโกรธอีกครั้งและตัดสินใจที่จะแกล้งเธอหรือเปล่า?

มาร์คไม่ตอบเธอ เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะสวมเสื้อโค้ทและมุ่งหน้าไปที่ประตู “แมรี่จะมาในภายหลัง อยู่โรงพยาบาลล่ะ ฉันจะกลับมาอีกครั้งหลังเลิกงาน”

แอเรียนขมวดคิ้ว เสียงของเธอแหบแห้งขณะที่เธอประท้วง “ไม่ต้อง! ไปทำงานเถอะค่ะ ฉันไม่ได้ต้องการคนจำนวนมากที่นี่” ในความเป็นจริงเธออยากจะบอกว่าเธอไม่ต้องการเขา

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ มาร์คก็หันกลับมาอีกครั้งและรินน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว เมื่อเขานำแก้วน้ำมาให้เธอเขาก็ยืนอยู่ในท่าทางสั่งการ แต่เขาไม่ได้พูด

เธอไม่ต้องการยอมรับความช่วยเหลือของเขา แต่เธอกระหายน้ำแบบสุด ๆ คอของเธอแห้งมากจนรู้สึกเหมือนอยู่ในทะเลทราย มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะเอามือออกจากผ้าห่ม อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะถือแก้วเขาก็ดันแก้วไปที่ริมฝีปากของเธอ เนื่องจากเธอไม่ใช่คนที่ดูดราม่าเธอจึงไม่เอะอะและดื่มสองอึกจากแก้วเพื่อบรรเทาความรู้สึกไม่สบายในลำคอชั่วคราว แต่ถ้าเธอดื่มอีกต่อไปมันจะรู้สึกอึดอัด