เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 19

"ตื่นแล้วหรอ?" ชายคนนั้นปิดแล็ปท็อปและเงยหน้าขึ้นมองเธอ

“ อืม…” แอเรียนอยากจะลุกขึ้น แต่การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เธอปวดไหล่ซ้าย ตอนนั้นเองเธอก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

มาร์ค เทรมอนต์ เดินหน้าไปตรวจดูบาดแผลของเธอ “อย่าขยับ”

แอเรียนอยู่นิ่งอย่างเชื่อฟังในขณะที่แรงกระตุ้นจากหน้าท้องส่วนล่างของเธอทำให้เธออึดอัดใจอย่างไม่น่าเชื่อ เธออยากไปห้องน้ำ แต่มีเพียงมาร์ค เทรมอนต์ ที่อยู่ที่นี่และความคล่องตัวของเธอก็ลดลง…การเคลื่อนไหวเล็กน้อยใด ๆ จะทำให้เธอบาดเจ็บ

“คุณอยากไปห้องน้ำไหม?”

“ใช่ค่ะ…” แอเรียน วินน์ หน้าแดง

มาร์ค เทรมอนต์ ไม่ได้พูดอะไรในขณะที่เขาช่วยเธออย่างตั้งใจ ความอ่อนโยนของเขาไม่เหมือนตัวเองตามปกติ ถึงอย่างนั้นแอเรียนก็ยังคงเหงื่อออกจากความเจ็บปวด สีแดงเข้มเปื้อนผ้าพันแผลรอบ ๆ บาดแผลของเธอ

เเอเรียนได้ไปที่ห้องอาบน้ำโดยมาร์ค เทรมอนต์ ช่วยพยุร่างของเธอ เมื่อมือของเขาไปที่กางเกงของเธอ เธอก็รีบพูดว่า“ ฉันจะทำเอง!”

มาร์ค เทรมอนต์หยุดการกระทำของเขา เขาจ้องมองและวางเอเรียนลงบนขอบ

“คุณ…อยู่ห่าง ๆ สักหน่อยได้ไหม?”

‘อยู่ห่าง ๆ‘ ของมาร์ค เทรมอนต์ นั้นคือการหันหน้าไปทางอื่น

เมื่อรู้ว่าเขาจะไม่ออกไป แอเรียนฝืนจิตใจในช่วงสั้น ๆ ก่อนที่เธอจะเคลื่อนตัวไปด้วยแขนขวาที่ยังเคลื่อนไหวได้ อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ทำให้บาดแผลของเธอแย่ลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอก้มตัวลง แม้แต่การกระทำที่ง่ายที่สุดก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ เลือดที่ซึมออกมาจากบาดแผลทำให้ชุดคนไข้ของเธอเป็นสีแดง

เมื่อเขาไม่ได้ยินเสียงใด ๆ จากด้านหลัง มาร์ค เทรมอนต์ ก็หันกลับมาและขมวดคิ้วเมื่อเห็นชุดที่เปื้อนสีแดงเข้มของแอเรียน เขาดึงกางเกงของเธอลงอย่างรวดเร็วและหันกลับมาอีกครั้ง

เมื่อนั่งลงบนโถส้วม แอเรียนไม่สามารถปัสสาวะได้อย่างสงบแม้จะรู้สึกถึงแรงกระตุ้นก็ตาม ถ้ามีรูบนพื้นเธอคงจะตะเกียกตะกายลงไปในนั้นจากความรู้สึกลุกลี้ลุกลน

ในที่สุดความเขินอายก็กลายเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบสำหรับแอเรียนหลังจากที่ผ่านไปยี่สิบนาที