เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 232

ทิฟฟานี่ดันแก้วน้ำไปที่ริมฝีปากของแจ็คสันอย่างเร่งรีบ “ดื่มซะ ฉันยังเหลืองานต้องทำอีกเยอะและไม่มีเวลามาคุยด้วยหรอก นายแค่ขอให้ฉันมาทำความสะอาดบ้านและเตรียมอาหารให้ นายไม่ได้บอกว่าฉันต้องมารับใช้นาย ถ้าต้องการแบบนั้นนายต้องขึ้นค่าจ้างฉัน!”

แจ็คสันดื่มน้ำจนหมดแก้วและหยิบธนบัตรออกจากกระเป๋าสตางค์เขามาปึกนึง “ได้สิ...เท่าที่คุณต้องการ แต่ฉันมีข้อแม้ นอน...กับฉัน คุณเสนอราคามาเลย”

ทิฟฟานี่เกือบจะระเบิดด้วยความโมโห นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน? “แจ็คสัน เวสต์ เมื่อกี้นายพูดว่าอย่างไรนะ?”

แจ็คสันปลดกระดุมเสื้อตนเองเผยให้เห็นหน้าอกที่ล่ำของเขา “นอนกับฉัน…”

ทิฟฟานี่ดันตัวเองไปด้านหน้าและตบหน้าแจ็คสันอย่างไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ “ไปตายซะ! ถ้าขืนนายยังทำตัวแบบนี้อยู่ฉันจะตีนายให้ตายแน่!”

แต่เธอไม่ได้โมโหร้ายแรงขนาดนั้น ทิฟฟานี่รักในความสวยงาม ตอนแจ็คสันปลดกระดุมเสื้อเธอเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ หากแจ็คสันไม่ได้หล่อขนาดนี้เธอคงจะทำร้ายเขาจนเขาพิการไปแล้ว! แต่เพราะความมึนเมาของแจ็คสันเธอจึงไม่ได้ถือสาเขา

แจ็คสันที่เพิ่งจะโดนตบไปสีหน้าและสายตาเปลี่ยนเป็นดุดัน ทิฟฟานี่เสียใจกับการกระทำเมื่อกี้และรู้สึกขี้ขลาดทันที เธอเคยได้ยินมาว่าคนเราไม่ควรตบหน้ากัน โดยเฉพาะกับผู้ชาย มันจะโชคร้าย แต่เธอไม่อาจรั้งมือตนเองได้…

หลังจากจ้องตาแจ็คสันอยู่พักนึง ทิฟฟานี่เอ่ยอย่างรู้สึกผิดว่า “เอ่อ… เมื่อกี่ฉันไม่ได้ตั้งใจ เป็นเพราะนายปากร้ายต่างหาก… นายจะหาสาวมาบริการก็ได้นะ แต่อย่าทำเหมือนฉันเป็นพวกนั้น ฉันไปทำความสะอาดต่อละ”

เธอกำลังจะหันกลับไปทำงานต่อ แต่อยู่ ๆ ก็มีคนจับที่คอเธอและดึงเธอกลับไป ทิฟฟานี่เสียการทรงตัว และล้มลงไปในอ้อมกอดของแจ็คสัน แขนของแจ็คสันโอบกอดเอวเธอ ตอนนี้ทั้งสองนอนทับกันดั่งท่ามาตรฐาน