เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 242

ตามความเป็นจริงแล้วมีผู้หญิงไม่กี่คนหรอกที่จะปฏิเสธแจ็คสันได้ลงคอ ต่อให้คุณรู้ว่าเขาเจ้าชู้ คุณก็ยังคงมองว่าเขาสง่างามและมีเสน่ห์ รายละเอียดดังกล่าวมักจะสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นสุภาพบุรุษและนิสัยที่มีน้ำใจของเขา ที่สำคัญกว่านั้นคือเขามีทรัพย์สินพร้อมที่จะเป็นเพลย์บอย เขาทั้งรวยและหล่อ แม้แต่ทิฟฟานี่เองยังแอบรู้สึกท้องใส่ปั่นป่วนไปชั่วขณะ

…

ตอนมาร์คและแอเรียนออกมาจากวิลลาของแจ็คสันก็เป็นเวลาหลังสี่ทุ่มแล้ว ทุกคนดื่มไวน์ระหว่างทานอาหารมื้อเย็น รวมถึงแอเรียนด้วย แต่เธอไม่ได้ดื่มมากขนาดนั้น เธอรู้สึกได้ว่าหน้าเธอร้อนเบา ๆ แต่เธอยังคงมีสติดี

ไบรอันรอข้างนอกตั้งนานแล้ว เมื่อพวกเขาขึ้นรถ แอเรียนมองไปที่วิลล่าที่กลายเป็นประกายในยามค่ำคืนและถามขึ้นมาว่า “แจ็คสันแต่งงานแล้วหรอ?”

มาร์คชะงักไปเสียววินาทีก่อนที่เขาจะตอบว่า “ยัง แต่อีกไม่นาน ไม่ต้องห่วงหรอก เขารู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่”

มาร์คก็คงเป็นมาร์ค เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เพียงผ่านคำถามเดียวเท่านั้น สำหรับผู้หญิงแล้ว สัญชาตญาณเกี่ยวกับผู้ชายของแอเรียนนั้นแม่นยำ เช่นเดียวกับความลำเอียงของเธอ ผู้ชายอย่างแจ็คสันนั้นไม่เหมือนใครและมีความดึงดูดใจอย่างยิ่ง สายตาของเขาเป็นมิตรเมื่อมองไปที่ผู้คน เขาหล่อเหลา ร่ำรวย และมีนิสัยดี เขาสามารถชนะได้ทุกการต่อสู้ รวมทั้งยังสามารถปรุงอาหารได้รสเลิศ เขาเข้าครัวเพราะความเพลิดเพลิน แต่กลับทำอาหารได้ระดับเชฟ ผู้ชายอย่างเขาช่างไร้ทีติสำหรับยุคสมัยใหม่ แอเรียนเป็นห่วงว่าการที่ทิฟฟานี่และแจ็คสันได้ใช้เวลาร่วมกันเยอะจะทำให้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้ มีบางคนที่คุณไม่ควรเล่นสนุกด้วย เพราะคุณอาจจะกลายเป็นของเล่นซะเอง...

ณ วิลล่า ทิฟฟานี่รู้สึกอ่อนล้าเมื่อเธอเห็นโต๊ะที่รอให้เธอมาเก็บกวาด เธอต้องทำมันเสร็จก่อนที่เธอจะกลับได้ สำหรับพนักงานพาร์ทไทม์แล้วนี้ถือว่าเกินคำว่าคุ้ม เนื่องจากเธอได้ทานอาหารฟรีและมื้อเย็นยังรสชาติดีเหมือนอาหารที่ร้านอาหาร ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ เลย ราวกับว่าเธอได้รับประทานอาหารฟรีในร้านอาหารสุดหรูที่เธอไม่ต้องจ่ายเงิน อย่างไรก็ตามเธอยังคงต้องทำงานให้เสร็จ

หลังจากที่เธอพักสั้น ๆ เธอก็สวมผ้ากันเปื้อนและเริ่มทำความสะอาด ปากเธอก็ทำงานเช่นกัน “ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะทำอาหารเก่งขนาดนี้ อาหารคุณอร่อยมาก ภรรยาในอนาคตคุณนี่ชั่งเป็นผู้หญิงที่โชคดีจริง ๆ อ๋อ คราวหน้า เอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วใส่ตะกร้าไว้ด้วยนะ ฉันจะได้ไม่ต้องหาทุกที่ และหากฉันมีงานต้องทำล่วงเวลาที่ออฟฟิศ ฉันจะไม่สามารถทำงานที่นี้เสร็จภายในวันเดียวนะ ฉันทำอาหารไม่ค่อยเป็น อีกอย่างคุณคงกินอาหารฉันไม่ลงอยู่ดี ขนาดแม่ฉันยังด่าฉันทุกวันเลยเวลาเธอกินอาหารที่ฉันทำ แต่นอกเหนือจากทำอาหาร ฉันทำได้ทุกอย่าง…”

เมื่อมองไปที่ทิฟฟานี่ที่เดินไป ๆ มา ๆ แจ็คสันก็ตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ มันรู้สึกแปลก ๆ อยู่ ๆ บ้านที่เคยเงียบเหงาของเขาก็มีชีวิตชีวาขึ้น ความรู้สึกมันเหมือนชีวิตประจำวันของคู่รักธรรมดา เรียบง่ายและอบอุ่นเหมือนบ้าน แต่อย่างไรมันก็คือบ้าน นานมาแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกเช่นนี้ ครั้งหนึ่งเมื่อเขายังเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ เขาเคยมีความสงบสุขเช่นนี้… มันเป็นความทรงจำที่ห่างไกล

ขณะที่เขาจมอยู่ในความทรงจำของเขานั้นราวกับว่าประตูระบายน้ำถูกเปิดออก