เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 284

มันน่ารำคาญจริง ๆ

แอเรียนเสียใจกับมันหลังจากที่ส่งข้อความไปแล้ว เธอสนิทกับมาร์คมากพอที่จะพูดคุยเรื่องนี้ได้หรือไม่? พวกเขาดูพวกเขาจะเข้ากันได้ดี แต่พวกเขาก็ยังไปไม่ถึงขั้นนั้น!

ในขณะที่เธอวางโทรศัพท์ของเธอลงและกำลังจะไปรับประทานอาหารกลางวัน ทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอคิดว่าเป็นมาร์คแต่พบว่าเป็นวิลเมื่อเธอหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมา เธอไม่ได้ลังเลที่จะรับสาย วิลจะโทรหาเธอเพื่ออะไร

เสียงของวิลแหบพร่าดังมาอีกด้านหนึ่งของปลายสาย “แอริ… ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ฉันอยู่ที่ห้อง205 โรงแรมซัมเมอร์ มันใกล้กับออฟฟิศของเธอ เธอจะออกมาสักพักได้ไหม?”

ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบกลับสายโทรศัพท์ก็ถูกตัดไป แอเรียนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เนื่องจากเป็นช่วงพักกลางวัน เธอพอจะมีเวลาออกไปข้างนอกสักครู่

ขณะที่เธอกำลังเดินทาง เธออดรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลไม่ได้ มันเป็นวันที่สองที่เธอมาทำงานในบริษัทใหม่ วิลรู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่นี่? โรงแรมซัมเมอร์ตั้งอยู่ห่างจากไกลด์มากและใกล้กับบริษัทใหม่ของเธอ ด้วยความไม่ใส่ใจเธอคงจะรู้หลังจากที่ได้พบกับวิล เธอจะไม่ถามอะไรมาก มันคงไม่แปลกที่วิลจะให้ความสนใจกับเธอแม้ว่าเธอจะคิดว่ามันไม่จำเป็นก็ตาม

เมื่อแอเรียนมาถึงห้อง 205 เธอกำลังจะเคาะประตูเมื่อเธอพบว่าประตูเปิดแง้มอยู่ กำลังคิดว่าวิลตั้งใจเปิดประตูทิ้งไว้ให้เธอ เธอเข้าไปโดยไม่ลังเล ทันทีที่เธอเข้าไป เงาสีดำก็ปรากฏขึ้นด้านหลังของเธอ ก่อนที่จะปิดปากและจมูกของเธอ ลำคอของเธอถูกกดทับด้วยท่อนแขนแกร่งจนหายใจไม่ออก เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะดิ้นรนต่อสู้ ก่อนที่กลิ่นบางอย่างจะโชยเข้าจมูกของเธอและเธอก็หมดสติไปในทันที

...

แอเรียนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร เธอตื่นขึ้นมาเพราะเสียงพูดคุยที่อยู่รอบ ๆ ตัวของเธอ เธอรู้สึกอ่อนเพลียไปหมดขณะที่เธอพยายามจะลืมตาขึ้น เมื่อเธอมองเห็นได้ชัดขึ้นแล้ว เธอเห็นมาร์คและแอรี่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ เตียง ขณะที่เธอและวิลอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่ และนอนอยู่บนเตียง!