เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 289

รักเหรอ? เขารักเธออย่างนั้นเหรอ?

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินจากปากของเขา หลายคนเคยพูดว่าเขามีความรู้สึกกับเธอก่อน เธอคิดว่ามันไร้สาระมาตลอด ดูเหมือนกับว่ามันจะเป็นเรื่องจริง เธอได้สติในที่สุดเมื่อประตูห้องนอนกระแทกปิดลง เขาไปแล้วโดยนำกระเป๋าเดินทางไปกับเขาด้วย ใครจะไปรู้ว่าเมื่อไรที่เขาจะกลับมา?

ในเรื่องที่เขากล่าวอ้างว่าไม่เคยนอนกับแอรี่ มันไม่สำคัญว่าเธอจะเชื่อเขาหรือไม่ เธอคิดเสมอว่าเขามีเซ็กส์กันอยู่แล้ว จากโทรศัพท์ที่โทรมาเมื่อคืนได้ยืนยันเรื่องนั้นเพิ่มขึ้นแล้ว เขาคิดว่าเธอโกหก ใครสามารถบอกได้บ้างว่าเขาไม่ได้ทำแบบนั้นเหมือนกัน?

วันต่อมา ระหว่างที่รับประทานอาหารเช้า เธอได้รับข้อความจากวิล “ฉันขอโทษนะแอริ เรื่องนี้คงจะไม่เกิดขึ้นถ้าฉันไม่ย้ายกลับไปที่ประเทศ ครอบครัวของฉันและฉันไปต่างประเทศตอนสองทุ่มคืนนี้ เธอมีเวลาคิดทบทวนระหว่างวันไม่ว่าเธอจะต้องการมากับฉันหรือไม่”

การย้ายถิ่นฐานของครอบครัววิลไปยังประเทศอื่นเป็นผลมาจากอิทธิพลของมาร์คอย่างเห็นได้ชัด แอเรียนรู้เรื่องนี้ แต่เธอก็ช่วยอะไรไม่ได้ เธอไม่เคยคิดจะหนี นิ้วเรียวของเธอพิมพ์ข้อความตอบกลับไป “ไม่มีอะไรต้องคิด ฉันจะไม่ไป ฉันหวังว่านายจะมีอนาคตที่สดใส ฉันมีความสุขมากที่ได้เจอนาย”

สิบนาทีต่อมา วิลตอบกลับมาหาเธอ “ฉันก็เหมือนกัน เธอเป็นโชคดีที่สุดของฉันและเป็นโชคร้ายที่สุดของฉัน ฉันกลัวว่าฉันอาจจะไม่สามารถลืมเธอได้ ขอให้เธอมีความสุขอยู่เสมอนะ”

โชคดีที่สุดและโชคร้ายที่สุด

น้ำตาไหลลงมาตามใบหน้าของแอเรียนเมื่อเธอเห็นข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ

แมรี่ตกใจมากกับสิ่งที่เห็นอยู่ “ทำไมเธอถึงร้องไห้แอริ? เธอทะเลาะกับนายท่านเทรมอนต์อีกแล้วเหรอ? เขาเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ และเขายังคงมีความหมายกับเด็กผู้หญิงเล็ก ๆ อย่างเธออยู่หรือเปล่า? จริง ๆ อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น...”

...

ไบรท์อินคอร์ปอเรท

ทิฟฟานี่ชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์ของเธอเป็นครั้งคราวขณะที่เธอทำงาน แอเรียนไม่ได้ตอบกลับข้อความของเธอ มันเป็นช่วงเวลาที่น่าอับอายที่โทรศัพท์ของเธอไม่เหลืองินแล้ว เธอไม่มีเงินใช้จ่ายจนน่าอับอาย เธอไม่เต็มใจที่จะใช้เงินค่าใช้จ่ายประจำวันเพื่อไปชำระค่าโทรศัพท์ของเธอ เธอเหลือเวลาสิบวันจนกว่าจะถึงวันจ่ายเงินเดือน และเงินจากการลาออกที่ล้มเหลวในครั้งนั้นก็เพียงพอแค่สำหรับการฝ่าฟันไปให้ถึงอีกสิบวันข้างหน้า

ในทันทีก็มีคนมาเคาะโต๊ะทำงานของเธอสองครั้ง เธอเห็นมือใหญ่และความหล่อเหลาน่าดึงดูดใจของแจ็คสันในทันที เธอตกอยู่ในความน่าหลงใหลที่ชวนสับสนขณะที่เธอมองไปที่มือของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขาด้วยท่าทางที่เคร่งขรึมของเธอ “ต้องการอะไรคะ เจ้านาย?”