เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 290

คำถามของเธอทำให้แจ็คสันหัวเราะขึ้นเบา ๆ “หยุดเลย เรียกผมว่าแด๊ดดี้”

ทิฟฟานี่กลอกตาของเธอมองไปที่เขา “ฝันไปเถอะ! พูดมาถ้าคุณมีเรื่องสำคัญจะพูด อย่ามากวนฉันขณะที่ฉันกำลังทำงาน”

แจ็คสันใช้นิ้วของเขาเคาะโต๊ะกับโต๊ะเป็นจังหวะ เขาหยุดคิดและพูดขึ้น “ส่งข้อความหาแอเรียนและชวนเธอออกไปรับประทานอาหารหลังเลิกงานที่ร้านอาหารของผม ผมเลี้ยงเอง”

ทิฟฟานี่รู้สึกสงสัยขึ้นมาในทันที “ทำไมล่ะ? ทำไมคุณถึงเลี้ยงอาหารพวกเราโดยไม่มีเหตุผลที่ดี? คนที่ใจดีโดยไม่มีเหตุผลที่ดีปกติมักจะซ่อนเจตนาที่ชั่วร้ายเอาไว้ คุณพูดตรง ๆ มาเลยดีกว่าไม่งั้นฉันจะไม่ขยับเลยสักนิด!” ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เธอก็กลืนน้ำลายโดยที่ไม่รู้ตัวขณะที่เธอพูด เธอเคยฝันถึงอาหารจานพิเศษที่ไวท์ วอเตอร์ส

เบย์ คาเฟ่ หลายครั้ง เธอคงจะกำลังโกหกอยู่ถ้าเธอพูดว่าเธอไม่ได้ต้องการไปรับประทานอาหารที่นั่น

แจ็คสันเห็นว่าเธอกลืนน้ำลายอย่างชัดเจน และเขาก็ยิ้มกว้างขึ้น “ผมจะบอกคุณเมื่อพวกเราไปถึงที่นั่น โทรหาเธอเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทิฟฟานี่ลดเสียงของเธอลงและพูดขึ้น “ขอฉันใช้โทรศัพท์ของคุณได้ไหม? โทรศัพท์ของฉันเงินหมดแล้ว...”

แจ็คสันถึงกับผงะ เขาไม่สามารถเข้าใจความคิดของการใช้เงินในโทรศัพท์จนหมดได้ เขาได้สติในที่สุดและหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา เขาปัดหน้าจอมันไปมาอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “ผมเติมเงินให้คุณแล้ว โทรหาเธอเลย ผมจะกลับไปทำงาน”

ทิฟฟานี่สาปแช่งเขาในใจว่าเขาเป็นคนขี้งกและหยาบคาย เธอแค่ต้องการใช้โทรศัพท์ของเขาแค่ครู่เดียว และยิ่งไปกว่านี้ เขากลับเติมเงินให้เธอแทนที่จะให้เธอยืม หรือว่าเขาจะกลัวว่าเธอจะพบสิ่งที่ลามกอนาจารของเขาในโทรศัพท์ของเขา? เธอถอนหายใจออกมา เธอคงต้องตอบแทนเขาสำหรับสิ่งนี้ด้วยเช่นกัน ความคิดนี้ทำให้เธอกลุ้มใจ โดยเฉพาะหลังจากที่เธอได้รับการแจ้งเตือนข้อความสำหรับใบเสร็จ เธอก็เกือบถูกบังคับให้เป็นบ้า หนึ่งพันดอลล่าร์เหรอ? เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า? เธอยังลังเลอยู่ครึ่งวันสำหรับการจ่ายเงินหนึ่งพันดอลล่าร์ที่ให้ยืม! เธอสูดลมหายใจเขาลึก ๆ ขณะที่โทรหาแอเรียน เมื่อโทรติดแล้ว เธอก็ถามออกไปอย่างไม่อ้อมค้อม “แอริ ทำไมเธอถึงไม่ตอบข้อความของฉัน?”

“ฉันไม่เห็น... มีอะไรเหรอ?” น้ำเสียงของแอเรียนฟังดูเศร้าซึมดังขึ้งจากที่รับสาย